Pompa odśrodkowa

Pompa odśrodkowa jest może najczęściej stosowanym przyrządem do pompowania wody. Pompy odśrodkowe wyrabiane są różnych wielkości: od pomp zupełnie małych do wielkich pomp o dużej wydajności; dostosowane bywają do różnych wysokości tłoczenia (program uprawnienia budowlane na komputer). Pompa składa się z łopatkowego wirnika, obracającego się z dużą szybkością; łopatki mają taki kształt, że wirnik od jednej strony zasysa, a w drugą stronę tłoczy.

Rozróżnia się wśród pomp odśrodkowych pompy niskiego ciśnienia, średniego i wysokiego. Pompy niskiego ciśnienia mają najprostszą konstrukcję łopatek i mogą tłoczyć do wysokości H = 10 m, jeżeli są to małe pompy, i do H = 20 m, gdy pompy są większe (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Pompy średniego ciśnienia mają wirniki z łopatkami o specjalnym kształcie i tłoczą w granicach H = IO-t-35 m przy małych wydajnościach i w granicach H = 20-50 m w pompach o większej wydajności. W celu uzyskania większych wysokości tłoczenia (np. 80 m i więcej) nasadza się na tej samej osi kilka wirników, wskutek czego ciśnienie wody zostaje stopniowo zwiększone (uprawnienia budowlane).

Charakterystyczne dane dotyczące pomp częściej używanych. W tablicy tej przyjęte są następujące oznaczenia: Dj - średnica wylotu tłoczącego w mm, Do - średnica wlotu ssawnego w mm, H - wysokość tłoczenia w m, Q - wydajność w nrVmin, N - potrzebna moc silnika w KM, n - liczba obrotów/min (program egzamin ustny).

Należy zwrócić uwagę na to, że:

a) przy liczbie obrotów podanej w tablicy pompa pracuje najkorzystniej; można każdą pompę uruchomić, dając jej w pewnych granicach inną liczbę obrotów, lecz wówczas sprawność pompy nieraz bardzo znacznie maleje,

b) przytoczone typy pomp mają większą średnicę wlotu niż wylotu, nie jest to jednak konieczne i dużo innych typów pomp ma średnice jednakowe, czyli Di = Dz (opinie o programie).

Konstrukcja pomp odśrodkowych

Konstrukcja pomp odśrodkowych bywa różnorodna, np. bywają pompy osadzone na jednym lub na dwóch łożyskach. Do robót fundamentowych należy używać pomp na dwóch łożyskach, ze względu na zamulenie wody, a więc nieco większą trudność ich pracy. Uruchamia się pompy za pomocą silnika i koła pasowego lub też za pomocą silników elektrycznych albo spalinowych, osadzonych na przedłużeniu wału pompy i powiązanych z nim sprzęgłem (segregator aktów prawnych).

W chwili uruchamiania pompy wąż ssawny powinien być wypełniony wodą. W tym celu umieszczony w dolnym końcu węża ssawnego smok (rys. 6-18) zaopatruje się w zawór stopowy, aby umożliwić napełnienie węża przez zalanie go z góry. Znacznie jednak dogodniejsze są w pracy pompy tzw. samozasysające, których nie trzeba każdorazowo zalewać wodą po zatrzymaniu. Budowane są one obecnie według różnych systemów. Działanie tych pomp polega na tym, że niewielka ilość wody wprowadzona do wirnika za pośrednictwem pomocniczego urządzenia wystarcza do tak dokładnego uszczelnienia wirnika wodą, że podczas jego ruchu wytwarza się w wężu ssawnym znaczny spadek ciśnienia poniżej atmosferycznego, doprowadzający szybko do odpowietrzenia węża i napełnienia go wodą, a więc do warunków zwykłej jego pracy (promocja 3 w 1).

Gdy pompa odśrodkowa pracuje dłuższy czas w zamulonej wodzie, szczególnie gdy znajdują się w niej ziarna piasku, to łopatki wirnika ulegają zużyciu. Wymiana wirnika doprowadza pompę do stanu pierwotnego. Przy wypompowywaniu dużych ilości wody, np. z obszaru ograniczonego grodzami, używano nieraz pomp wykraczających daleko poza wielkości typowe. Spośród takich pomp można wymienić użyte na robotach na rzece Missisipi z rurami wlotową i wylotową 0 600 mm. Każda taka pompa wyciągała 28 m³ wody na minutę przy użyciu silnika mocy 75 KM. Przy łącznej wysokości zasysania i tłoczenia 10,8 m pompa pracowała ze sprawnością 85%.