Powierzchnia gruntu

Powierzchnię gruntu stanowiącego podłoże dla posadzki z płytek żeliwnych lub stalowych plantuje się i ubija w następujący sposób:

1. bez dodatków zagęszczających, jeżeli grunt wytrzymuje ciśnienie wymagane przez projekt, nie mniej jednak niż 2,5 kg/cm grunty gruboziarniste lub zawierające żwirek ubija się walcami o ciężarze 3-5 t, inne grunty - walcami żebrowymi; do robót niewielkich lub w miejscach niedostępnych dla dużych mechanizmów używa się do zagęszczenia gruntu ubijaków pneumatycznych lub ręcznych o ciężarze 15-20 kg; grunty, które nie wytrzymują wymaganego przez projekt ciśnienia, zagęszcza się ź dodatkiem żwiru, tłucznia, żużla lub piasku; warstwy tego materiału grubości 7 - 8 cm ubija się walcami o ciężarze 6-10 t (program uprawnienia budowlane na komputer);
2. drobny piasek wbija się walcami lub ubijakami, polewając go jednocześnie wodą z sikawki pożarniczej lub w inny sposób;
3. naturalny grunt słaby i niepewny (glina, torf, ziemia roślinna, czarnoziem, glina z domieszką iłu) zastępuje się do niezbędnej głębokości gruntem wytrzymałym - piaskiem lub żwirem, który należy ubić lub uwałować;
4. w razie konieczności grunt zwilża się i ubija stopniowo niegrubymi warstwami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Płyty „wialit“ układane są na podkładzie z piasku o grubości 6-8 cm. Warstwę piasku rozprowadza się równomiernie na całej powierzchni, wyrównując ją do żądanego poziomu. W czasie układania robotnicy znajdują się na gotowej części podłogi. Płyty „wialit“ w piasek się nie wciska, jedynie występy żeber podsuwa, się pod ułożone już, sąsiednie płyty. Po ułożeniu płyt podłogę wałuje się walcami o ciężarze 6-h8 t. W celu zmniejszenia akustyczności płyty powleka się mastyksem asfaltowym. W razie częściowego o- siadania podłogi należy w miejscach wklęsłych ułożyć płyty na nowo, po uprzednim podsypaniu piaskiem (uprawnienia budowlane).

Układanie stalowych płytek

Układanie stalowych płytek tłoczonych z języczkami wykonuje się w sposób następujący: podłoże betonowe pokrywa się zaprawą cementową 1: 5 o grubości warstwy do 2 cm. Każdą płytkę po odwróceniu zapełnia się zaprawą cementową, następnie szybkim ruchem odwracając do pierwotnego położenia układa się na ułożonej zaprawie. Płytki należy tak wcisnąć, aby zaprawa wypełniła styki między płytkami. Po upływie doby od czasu ułożenia płytki nadmiar zaprawy usuwa się z powierzchni podłogi specjalnymi skrobaczkami (program egzamin ustny).

W zawilgocanych strefach budynków przemysłowych poddanych działaniu kwasu siarkowego, azotowego lub solnego posadzki wykonywane są z kwasoodpornych płytek układanych na specjalnych warstwach kwasoodpornych (lepikach lub zaprawach z domieszką substancyj odpornych na działanie kwasu) (opinie o programie).

Skład kwasoodpornych lepików bywa następujący

• spoiwo - szkło wodne, czyli rozpuszczalny krzemian sodowy, o współczynniku 2,5 3,0 i o stężeniu 38° według skali
• Baume, albo bitum ponaftowy, który wytrzymuje specjalną próbę na kwasoodporność;
• kruszywo - miał azbestowy (odpadki przy produkcji azbestu) wytrzymujący próbę kwasoodporności albo mączka kamienna., pył i piasek o grubości ziaren do 3 mm - ze skał kwasoodpornych (besztaunit, andezyt, felzyt i in.);
• składnik przyśpieszający twardnienie (w kwasoodporny eh- zaprawach na szkle wodnym) - fluorokrzemian sodowy o zawartości przynajmniej 90% czystego produktu (segregator aktów prawnych).

Skład warstwy kwasoodpornej wyznaczany jest w poszczególnych wypadkach na podstawie prób laboratoryjnych, w zależności od stężenia i aktywności kwasów wymagają szczególnie starannego wykonania, stosuje się zwykle dodatkową warstwę z jednej lub kilku przekładek tkaniny. Tkaninę ‘nakleja się na podłoże betonowe za pomocą kwasoodpornego lepiszcza bitumicznego i przykrywa się ją warstwą kwasoodpornego asfaltu i lepika bitumicznego, na którym układa się płytki (promocja 3 w 1).