Rozwój ekologicznie uwarunkowany

Reasumując należy stwierdzić, że celem planowania strategicznego jest wyposażenie władz i społeczności lokalnych w narzędzie pozwalające uczytelnić wizję rozwoju regionu, gminy, miasta na poziomie pozwalającym na jej programowe i realizacyjne rozwinięcie (program uprawnienia budowlane na komputer). Oznacza to w szczególności:

1. rozwinięcie i weryfikację warunków (ograniczeń) brzegowych oraz uwarunkowań zewnętrznych,
2. diagnozę prospektywną obejmującą analizę i ocenę zjawisk, procesów, tendencji, relacji, oddziaływań i sprzężeń zwrotnych występujących w regionie,
3. generowanie wizji (wielu) przyszłości mieszczących się w zbiorze pomiędzy zagrożeniami i szansami wartościującymi siły i słabości regionu,
4. identyfikację gorących sektorów, problemów i obszarów szczególnie istotnych dla strategii rozwoju,
5. opis uwarunkowań tworzenia programów operacyjnych odniesionych do grupy scenariuszy szans i scenariuszy zagrożeń (program uprawnienia budowlane na ANDROID),
6. tworzenie logicznych sekwencji czasowych prawdopodobnego przebiegu ścieżki realnego rozwoju,
7. kompozycję indeksu polityk sektorowych i instrumentów polityki.

Rozwój ekologicznie uwarunkowany jako faza poprzedzająca realizację celów ekorozwoju jest próbą pozytywnej transformacji dotychczasowego trendu rozwojowego, powodującego zakłócenia i konflikty, o wyniku postrzeganym coraz powszechniej jako negatywny (uprawnienia budowlane). Przez dziesiątki lat wypracowane zostały metody diagnozowania rozwoju określające głównie:

• poziom rozwoju gospodarczego (metody wskaźnikowe),
• jakość życia w kategoriach ilościowych (mierniki kwantyfikowalne dotyczące głównie warunków życia) (program egzamin ustny).

Technokratyczne podejście

Jednocześnie nastąpił fenomenalny rozwój nauk opisujących i diagnozujących stan środowiska przyrodniczego oraz najważniejszą cząstkę - człowieka. Nastąpiło uwolnienie przyrody od metafizyki. Pozostało relatywnie niewiele zjawisk, których eksploracji nauka by nie podjęła, nie odnosząc sukcesu poznawczego. Kartezjański paradygmat rozwijany przez stulecia doprowadził niemal do pełnego ujawnienia praw przyrody, niestety ze skutkiem dla niej negatywnym (opinie o programie). Jednocześnie bowiem nastąpił skokowy rozwój technologii zużywających zasoby ponad możliwości ich odtworzenia. Dziesiątki lat trwał proces przetwarzania przyrody do stanu unicestwiającego jej dobra podstawowe: wodę, ziemię, powietrze.

Technokratyczne podejście, iż człowiek jest w stanie „naprawić to, co napsuł" w przyrodzie - wyczerpało swoje możliwości w strukturach globalnych i funkcjonuje z coraz gorszym skutkiem jedynie w strukturach lokalnych.

Istotą problemu jest darwinowskie wyniesienie człowieka ponad przyrodę, czasami wręcz oddzielenie go od przyrody, tworzenie środowiska sztucznego (np. industrialna urbanizacja). Nastąpiło w ten sposób przerwanie pozytywnego ciągu interakcji: człowiek + przyroda = środowisko (segregator aktów prawnych). „Darwinizm przyczynił się do rozwoju liberalizmu, ekonomii liberalnej. Ekonomii opartej na swoistym racjonalizmie, etyce i polityce, faworyzujących wyższość kompetencji, hierarchię społeczną, a z drugiej strony niewystarczająco uwzględniających przyrodę, nie dostrzegających jej roli w warunkowaniu życia i zabezpieczającej człowieka przed degradacją. Mniej zwracając uwagę na realizm przyrodniczy, który jest podstawą budowania ekologizmów".

Wiedza, którą posiadły społeczeństwa rozwiniętej cywilizacji, pozwoliła na formułowanie ostrzeżeń - diagnoz ostrzegawczych dokumentujących trendy negatywne. Oczywiście, jak wszystkie nowe diagnozy, były one i są nadal podważane na gruncie krytyki interpretacji (promocja 3 w 1). Czas trwania weryfikacji diagnozy wstępnej uległ jednak znacznemu skróceniu; okres pomiędzy hipotezą efektu cieplarnianego a jej uznaniem nie przekracza 10 lat. Mówiąc więc o diagnozowaniu rozwoju ekologicznie uwarunkowanego, należy najpierw skonkretyzować grupę zagrożeń cywilizacyjnych w ich rozkładzie przestrzennym na analizowanym obszarze. Dochodzimy tutaj do kapitalnego problemu, będącego wynikiem zmiany skali potrzeb pod wpływem uświadomionego zagrożenia. Dobrym przykładem jest prognozowany deficyt wody w Polsce.