Poziome ustawienie form

Poziome ustawienie form sprawdza się niwelatorem. Po zabetonowaniu każdego segmentu przeprowadza się pomiary kontrolne. Pomiary te przy budowie chłodni są identyczne, jak przy budowie komina, tzn. przez zastosowanie niwelacji precyzyjnej bada się jej osiadanie, a przez obserwacje kierunkowe teodolitem z punktów znajdujących się poza chłodnią uzyskuje się położenia jej osi pionowej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Budowa wielopiętrowego budynku całkowicie lub częściowo prefabrykowanego wymaga: po pierwsze - bardzo precyzyjnego wykonania samych elementów, po drugie zaś - dokładnego montażu, który odbywać się powinien przy stałej kontroli geodezyjnej. Przed zabetonowaniem należy sprawdzić wymiary form, usytuowanie i wymiary otworów przewidzianych w projekcie, usytuowanie blach, kątowników itd.

Po wykonaniu elementów należy sprawdzić wszystkie ich wymiary tak, jak przy kontroli form (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Odchylenia od założonych wymiarów zaznacza się na elementach trwałą farbą, podając wartość i znak odchylenia dla umożliwienia odpowiedniego sortowania elementów, jak również zmniejszenia nakładania się błędów podczas montażu. Metody pomiarów są różne - od najprostszych przy użyciu tylko taśmy i pionu - do skomplikowanych, z zastosowaniem teodolitów i niwelatorów, w zależności od metody montażu.

W celu ustawienia elementów prefabrykowanych wytycza się osie na poszczególnych powierzchniach oporowych, wykonanych uprzednio oraz sprawdza ich poziomy. Sposoby wytyczania osi są różne, ale na ogół podobne do omówionych uprzednio. Maksymalne odchylenia, tak w wymiarach samych elementów, jak i ich ustawieniu, podawane są służbie geodezyjnej przez konstruktorów. Montaż elementów konstrukcyjnych odbywa się przy stałej kontroli geodezyjnej. W tym celu ustawia się teodolity na punktach osiowych ramy geodezyjnej i ustala osie projektowe.

Stosując odpowiednią sygnalizację, służba geodezyjna wskazuje kierunek przesunięcia montowanego elementu (uprawnienia budowlane). Specjalną uwagę zwraca się na montaż słupów żelbetowych i belek podsuwnicowych, sporządzając szkic inwentaryzacyjny ich ustawienia z podaniem odchyłek. Kontrola pionowości słupów polega na ustaleniu położenia osi pionowej słupa względem podłużnej i poprzecznej osi fundamentu. Wyniki pomiarów przedstawia się graficznie w dwóch płaszczyznach.

Poza pracami geodezyjnymi, dotyczącymi wyznaczenia budowli, kontroli robót ziemnych oraz wyznaczenia rzędnej stopy fundamentowej, główną czynnością geodezyjną przy wznoszeniu budowli metodą ślizgową jest prowadzenie deskowań ślizgowych w linii pionu (program egzamin ustny).

Deskowania ślizgowe

Po zmontowaniu rusztowań i deskowań ślizgowych należy wykonać ich niwelację.
Obrazuje rozmieszczenie stanowisk teodolitu do obserwacji zewnętrznych wychyleń deskowań ślizgowych przy budowie silosu. Teodolit przed użyciem należy dokładnie zbadać i wyeliminować wszystkie błędy, a zwłaszcza błąd kolimacji i inklinacji (opinie o programie).
Przed rozpoczęciem pracy deskowań ślizgowych, po ich prawidłowym ustawieniu, celuje się teodolitem na wskaźniki, odrzutowując je na podziałki liniowe, umieszczone poziomo na dolnej części silosu tuż nad fundamentem. Rzuty te przyjmuje się za pierwotne i bezbłędne, odnosząc do nich wszystkie następne obserwacje.

Zakłada się, że położenie umieszczonych podziałek liniowych jest stałe (segregator aktów prawnych).
Różnice między poszczególnymi obserwacjami bieżącymi w stosunku do pierwotnych dają zmiany położenia wskaźników, a tym samym zmiany położenia deskowań ślizgowych. Oprócz obserwacji zewnętrznych przeprowadza się jeszcze niwelacje prętów nośnych we wszystkich komorach silosu. Wyniki pomiarów niwelacyjnych podaje się na odbitkach światłoczułych układu komór z prętami nośnymi.

Dla uniknięcia pomyłki pręty powinny być ponumerowane (promocja 3 w 1). Ze stanowisk naziemnych teodolitem można obserwować tylko deskowanie komór zewnętrznych. Pozostałe komory nie są dostępne do obserwacji.