Praca w skałach spękanych

Najczęściej stosowany jest w praktyce sposób pierwszy, tzn. wywiercenie nowego otworu, jego załadowanie i odstrzelenie. Przy wierceniu nowego otworu należy go założyć w odległości około 20 cm od nieodpalonego oraz nadać taki kierunek, by ładunek nieodpalonego otworu nie został ani natrafiony przy wierceniu, ani też nie doznał niebezpiecznych wstrząśnień. Specjalnie niebezpieczna jest w tym wypadku praca w skałach spękanych, gdyż podczas ich wiercenia stary ładunek może eksplodować na skutek zgniecenia przez skałę (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po odstrzeleniu nowo nabitego otworu należy starannie przeszukać urobek, czy nie zawiera on resztek materiału wybuchowego, a zwłaszcza naboju zapalczego, względnie spłonki. Opisany sposób unieszkodliwiania strzałów zawiedzionych jest powszechnie stosowany w kopalniach podziemnych. Jeżeli zaś chodzi o roboty pod otwartym niebem, to sposób ten jest wzbroniony przy strzelaniu za pomocą otworów z dnem rozszerzonym i szczelin, jak również za pomocą zwykłych otworów, ale w skale spękanej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Odstrzelenie nieodpalonego ładunku przez wprowadzenie nowego naboju zapalczego może być stosowane tylko przy materiałach wybuchowych kruszących i tylko w tym wypadku, gdy nowy nabój zapalczy nie będzie oddalony od starego więcej, jak 15 cm. A więc w wypadku, gdy przybitka zajmuje mniej aniżeli 15 cm, osadza się wprost na niej nowy, nabój zapalczy, o ile możności z przybitką, i odpala się (uprawnienia budowlane).

Eksplozja nieodpalonego ładunku

Jeżeli przybitka zajmuje więcej aniżeli 15 cm, i jeżeli jest wykonana z materiału sypkiego, wówczas, częściowo ją się usuwa przez wydmuchanie za pomocą sprężonego powietrza lub wypłukaniem prądem wody (przy dynamicie) i dopiero wtedy daje się nowy nabój zapalczy. Na wywołania wybuchu nieodpalonego naboju prochu za pomocą nowego naboju zapalczego musi być przybitka całkowicie usunięta przez wydmuchanie sprężonym powietrzem i przy użyciu do tego celu rurki mosiężnej, cynkowej lub aluminiowej, jako nie dających iskier (program egzamin ustny).

Bezwzględnie wzbronione jest wywiercanie lub wygrzebywanie przybitki. Niestosowanie się do tego zakazu jest jedną z głównych przyczyn licznych nieszczęśliwych wypadków. We wszystkich wypadkach można poza tym usunąć strzał zawiedziony przez stopniowe i wielokrotne’ rozsadzanie skały za pomocą ładunków nakładanych aż do chwili, gdy wreszcie nastąpi eksplozja nieodpalonego ładunku. W wypadku tym należy jednak mieć na uwadze, że rozrzut skały przy strzelaniu ładunkami nakładanymi jest na ogół bardzo duży (opinie o programie).

W wypadku, gdy po strzałach pozostają resztki otworów, zabronione jest zarówno ich pogłębianie za pomocą przyrządów wiertniczych, jak i zahaczanie lub uderzanie w nie kilofem. Należy tu przestrzegać ogólną zasadę, że do otworu, który już raz był nabity, nie można wprowadzać żadnych narzędzi wiertniczych, gdyż mogą w nim zostać resztki materiału wybuchowego (segregator aktów prawnych).

W wypadku strzału wyfukniętego, możemy ponownie otwór naładować, to jednak po upływie dopiero przynajmniej 1 godziny. Przy odmowach ładunków nałożonych, należy zdjąć przykrywającą je warstwę przybitki i umieścić nowy nabój zapalczy.

Niszczenie materiałów wybuchowych i zapalających W niektórych okolicznościach wymagane być może zniszczenie materiałów wybuchowych lub zapalających (promocja 3 w 1). A więc należy zawsze niszczyć częściowo rozłożone i uszkodzone materiały wybuchowe. Może być czasem wymagane zniszczenie resztek przy ukończeniu robót, likwidacji przedsiębiorstwa, lub toż na rozkaż władz w czasach niespokojnych, przy niebezpieczeństwie działań wojennych, w pasach granicznych itp.