Prace przygotowawcze

Przed przystąpieniem do badań należy maszynę wytrzymałościową odpowiednio wyposażyć w sprzęt pomocniczy. W przypadku prasy typu Amsler 500 T ustawiamy dokoła badanego elementu czujniki na statywach do badania odkształcalności elementu ściskanego (pomiar wychyleń w kierunku prostopadłym do osi podłużnej elementu) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na badanym elemencie u góry i u dołu zakładamy opaski z kątowników i do opasek przymocowujemy stalowe pręty i czujniki umożliwiające pomiar odkształcenia podłużnego (skrócenia) elementu ściskanego. Prowadzenie badania odkształcalności. Odkształcenia samego materiału elementów mierzy się za pośrednictwem tensometrów nasadowych o pewnej bazie pomiarowej (np. długość bazy tensometru nasadowego Huggenbergera może wynosić 10″, 20″, 30″ *), przykładanych do guziczków (kapsli) metalowych umieszczanych w pionie na obydwóch bocznych ścianach elementu.

Odczyty na tensometrach i czujnikach zasadniczo rozpoczyna się nie od wartości teoretycznej naprężenia o = 0, lecz od wartości naprężenia przy obciążeniu np. P = 1000 kG, mając pewność, że element jest już włączony do obciążenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Element obciąża się skokami, np. co 2 minuty, zwiększając obciążenie i powracając znowu do obciążenia wyjściowego, powtarzając tę czynność kilkakrotnie.
Prowadzenie badania na stateczność i nośność.

W badaniu tym siła może być przyłożona osiowo lub mimośrodowo. Dla uzyskania mimośrodu pomiędzy element a opory maszyny ustawiamy u góry i u dołu stalowe pręty (najczęściej o przekroju kwadratowym) na odległość od środka ciężkości przekroju elementu równą wartości mimośrodu. W tym badaniu dokonuje się pomiaru wychyleń osi elementu ściskanego w kierunku prostopadłym do osi podłużnej (uprawnienia budowlane).
Obciążenie, przy którym następuje to wychylenie będzie określać wartość siły krytycznej. W dalszym ciągu obciążenie zwiększa się aż do momentu pojawienia się pierwszej rysy, odnotowując obciążenie rysujące. Dalszy wzrost obciążenia prowadzi się do momentu zniszczenia elementu dokonując przy tym szkicu przebiegu zniszczenia względnie fotografii.
W oparciu o wyniki badań przeprowadza się analizę polegającą na porównaniu wyników badań ze wskaźnikami i pozwalającą na wyciągnięcie wniosków odnośnie jakości elementu ściskanego i jego kwalifikacji (program egzamin ustny).

Opis badanych elementów

Omówione badania stanowiły pewną część badań dotyczących prefabrykowanej konstrukcji żelbetowego szkieletu typu H budynku mieszkalnego w Warszawie na osiedlu „Muranów”. Badana konstrukcja stanowiła fragment prefabrykowanego szkieletu budynku 9 piętrowego (opinie o programie). Badania dotyczyły złączy spawanych słupów ramownic dwóch kondygnacji. Dla uproszczenia badań wykonano jako próbne elementy do badań same słupy ze kłączami, których górna część jest częścią górnej ramy, a dolna dolnej.

Badania miały na celu określenie następujących zagadnień konstrukcyjnych:

a) porównanie nośności złączy o różnym sposobie wykonania,

b) porównanie nośności słupa bez złącza i ze złączem, z nośnością teoretyczną (segregator aktów prawnych),

c) sprawdzenie nośności złącza słupów, mających oszczędniejszą (zmniejszoną) ilość zbrojenia i określenie współczynnika pewności tych słupów. Złącze słupów dwóch ram zostało w ten sposób zaprojektowane, że do głównego zbrojenia słupa dospawano stalową prostokątną ramkę, utworzoną z kątowników nierównoramiennych L NP 100x50x10. Po ustawieniu górnej części słupa na dolnej poprzez blaszaną wkładkę 40x40x5 mm, ramki łączonych słupów były spawane ze sobą, a przestrzeń między czołami słupów wypełniano zaprawą cementową wtryskiwaną poprzez uprzednio pozostawiony otwór (promocja 3 w 1).

Badania miały wyjaśnić pracę i określić wytrzymałość złącza, mającego tylko zespawane ramki z kątowników bez wypełnienia zaprawą oraz złącza spawane wypełnione zaprawą cementową.