Prasy płaskie

Wyniki badań wskazują, że warunek zerowych przemieszczeń linii spoiny nie był przestrzegany, wskutek czego pojawiły się „karby” na obwodzie, będące wynikiem wyboczenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zniszczenie następowało przez drobne uszkodzenie spoiny, przez które zaczęła się przedostawać woda. We wszystkich przypadkach następowały silne odkształcenia plastyczne blach.
Prasy płaskie dostarczają bardzo znacznych sił sprężających; np. przy średnicy kapsułki 60 cm i ciśnieniu 150 at siła sprężenia wynosi ok. 400 T. Zazwyczaj stosuje się ciśnienia rzędu 150-200 at. Skok prasy waha się najczęściej w granicach 5-10 cm. Zwiększenie skoku pociąga za sobą konieczność stosowania grubszej blachy (por. wzór powyżej), z czym nie można jednak iść zbyt daleko, gdyż powłoka utraciłaby swoją podatność (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Należy wówczas stosować kilka pras ułożonych szeregowo, w przypadku bloku oporowego belki mostowej. Prasy wypełnia się wodą, przy czym w tym stanie można je utrzymywać przez dłuższy czas, kompensując okresowo straty reologiczne sprężenia. Ostatecznie wypełnia się je zaprawą lub emulsją cementową, która twardniejąc stabilizuje odkształcenia. Charakterystycznym przykładem zastosowania pras płaskich są zapory wodne. Schematycznie przekrój zapory w Beni Badhel, składającą się z 13 sklepień o rozpiętościach po 20 m, spoczywających na filarach, które przenoszą parcie na grunt skalisty (uprawnienia budowlane).

Zaszła tam konieczność podniesienia poziomu wody i korpusu zapory o 7 m. co prowadziłoby do naprężeń rozciągających w stopie filarów oporowych. W celu zmiany kierunku wypadkowej, zgodnie z rysunkiem, zastosowano prasy płaskie o łącznej sile 25 000 T na jeden filar. Inny przykład zastosowania pras płaskich kształtu pasmowego do sprężania nawierzchni drogowej w Bourg-Servas. Bloki z podwójnymi prasami szeregowymi były przedzielone blokami biernymi. W odległości 300 m założono stałe przyczółki wgłębione w grunt, w celu przeniesienia sil sprężających.
Drugim rozwiązaniem o odmiennej zasadzie działania, aczkolwiek podobnych jego skutkach są kliny sprężające. Zwykle są to kliny betonowe, silnie uzbrojone, wtłaczane między ustrój nośny a masyw oporowy i wywierające siły sprężające w kierunku poprzecznym do kierunku wtłaczania (program egzamin ustny).

Lewary hydrauliczne

Możemy mieć do czynienia z klinami wtłaczanymi na stałe za pomocą lewarów hydraulicznych, jak również z klinami „ruchomymi” wtłaczanymi za pośrednictwem kabla naciągniętego w kierunku ruchu klina. W pierwszym przypadku mamy do czynienia ze sprężeniem wywołanym stałym odkształceniem, w drugim - ze sprężeniem stałą siłą (przynajmniej w tej mierze na jaką pozwala tarcie boczne klina i skrócenie kabla) (opinie o programie).

W ten sposób wykonano sprężenie mostu, stosując rozparcie ustroju nośnego względem stałego przyczółka. W tym celu rozsuwa się prasą hydrauliczną kliny betonowe, o konstrukcji. Dla zmniejszenia tarcia kliny toczą się na wałeczkach ułożonych na blasze pancernej, którą wyłożony jest beton. Klin ten przenosi siłę rzędu 1000 T, podczas gdy do sprężania wystarcza prasa o sile 100 T.

Jeśli kabel „sprężający” jest dostatecznie długi, a więc wykazuje wystarczającą rezerwę wydłużeń, to siła przesuwająca klin jest w przybliżeniu stała. W miarę narastania odkształceń opóźnionych betonu, klin nieco się przesuwa, kompensując straty reologiczne (segregator aktów prawnych).
Kliny rozpierające mogą być zastosowane z powodzeniem do sprężania nawierzchni drogowych.

Rozwiązanie tego rodzaju, zaproponowane przez F. Leon- hardta. Zastosowanie ich jest tu analogiczne jak pras płaskich (dłuższe odcinki nawierzchni muszą opierać się na stałych przyczółkach). Zbieżność klinów wynosi 1 : 8, a dla ułatwienia wtłoczenia stosuje się np. smar grafitowy lub smar innego rodzaju (promocja 3 w 1).