Próba mieszania emulsji

Do obszernej zlewki odważa się 50 g emulsji, do której dolewa się, mieszając, 250 cm3 wody o temperaturze pokojowej. Po wlaniu całej ilości wody emulsja powinna być jednolicie płynna, bez grudek wytrąconego asfaltu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Badanie tworzenia się powłok izolacyjnych. Do prób używa się płytek z zaprawy piaskowo-cementowej, o wymiarach 9x12x3 cm, starannie wygładzonych na jednej z powierzchni czołowych. Wiek płytek powinien wynosić co najmniej 28 dni. Emulsje do prób należy przygotowywać ściśle według przepisu załączonego przez producenta do każdej dostawy emulsji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do prób bierze się jedną płytkę betonową, wysuszoną na powietrzu w temperaturze pokojowej, drugą zaś nawilżoną wodą. Przygotowaną emulsję izolacyjną nakłada się za pomocą pędzla na oczyszczoną i wygładzoną powierzchnię betonu, powlekając każde miejsce 2 lub 3 razy, aż do zupełnego nasycenia powierzchni betonu, środkiem izolacyjnym. Płytki ustawia się izolowaną stroną pionowo w temperaturze pokojowej na 24 godziny. Po upływie tego czasu bada się warstwę izolacyjną na obu płytkach. Powinna ona szczelnie przylegać do zaprawy i nie dawać się z niej zetrzeć palcem. Powierzchnia warstwy izolacyjnej może się jedynie słabo lepić przy dotknięciu (uprawnienia budowlane).
Odporność emulsji na działanie wody. Płytki z zaprawy cementowej, pokryte emulsją (po próbie tworzenia się powłok izolacyjnych), wstawia się do wody
o temperaturze pokojowej na przeciąg 24 godzin. Po upływie tego czasu warstwa izolacyjna nie powinna wykazywać żadnych zmian (program egzamin ustny).

Odporność emulsji na działanie ciepła. Płytki z zaprawy cementowej, powleczone emulsją izolacyjną w sposób wyżej opisany wstawia się pionowo do suszarki nagrzanej do temperatury 50°C na przeciąg 2 godzin. Po upływie tego czasu warstwa izolacyjna może wykazywać zwiększoną lepkość, nie może natomiast odstawać od zaprawy lub ściekać. Drugą analogicznie przygotowaną płytkę umieszcza się w chłodzarce oziębionej do temperatury - 5°C na przeciąg 2 godzin. Po upływie tego czasu warstwa izolacyjna nie może odpryskiwać od betonu przy drapaniu jej paznokciem lub nożem (opinie o programie).
Odporność emulsji na wpływy chemiczne. Na powleczonej emulsją powierzchni betonu umieszcza się kroplę 15-procentowego kwasu solnego i oddzielnie kroplę 15-procentowego ługu sodowego, nakrywa zlewką i pozostawia na 24 godziny.

Obecność osadu

Po upływie tego czasu spłukuje się odczynniki wodą. Miejsca poddane działaniu kwasu lub ługu nie powinny wykazywać żadnych zmian. Ta sama płytka może służyć kolejno do prób odporności na wodę, odporności na wpływy temperatur, odporności na wpływy chemiczne w podanej kolejności. Do próby wytrzymałości na ciśnienie wody należy użyć nowej próbki, dopasowanej do przyrządu (segregator aktów prawnych).
Wytrzymałość na ciśnienie wody. Płytkę z zaprawy cementowej, pokrytą izolacją w wyżej podany sposób, umieszcza się w przyrządzie do badania wpływu ciśnienia wody, tak aby nacisk słupa wody działał od strony powierzchni izolowanej, i poddaje ciśnieniu słupa wody wysokości 1 m. Po upływie 24 godzin woda nie powinna przesiąkać przez warstwę izolacyjną.

Przy badaniu emulsji z emulgatorem rozpuszczalnym w wodzie przyjęto oznaczać następujące cechy:
- cechy zewnętrzne, jak barwa, zapach, obecność osadu,
- obraz mikroskopowy,
- zawartość wody w emulsji,
- zawartość popiołu,
- temperaturę mięknienia, penetrację i ciągliwość użytego asfaltu,
- jednolitość emulsji,
- lepkość emulsji,
- trwałość emulsji na odstawanie,
- rozkład emulsji przy rozcieńczaniu wodą,
- odporność na działanie mrozu.

Należy zaobserwować i zanotować: barwę, zapach, obecność osadu (promocja 3 w 1).
Obecność osadu określa się przez zamieszanie bagietką lub łopatką całej masy próbki emulsji; w razie stwierdzenia obecności osadu należy próbować przeprowadzić go z powrotem do roztworu przez intensywne mieszanie.