Przemysł materiałów budowlanych

Przemysł materiałów budowlanych odznacza się stale wyższą kapitało- chłonnością niż przemysł ogółem. O ile jednak różnica ta w 1950 r. była znaczna, to w 1956 r. zredukowała się do zera, rosnąc ponownie w całym następnym okresie. W 1975 r. poziom kapitałochłonności przemysłu materiałów budowlanych ma wynieść 136% przemysłu ogółem (program uprawnienia budowlane na komputer).

O ile rozwój przemysłu ogółem odznacza się kapitałochłonnością stale malejącą, to w przemyśle materiałów budowlanych będzie ona w latach 1961-1975 nieznacznie rosła. Dane powyższe potwierdzają wyniki przeprowadzonych wyżej analiz szczegółowych, wskazujących na to, iż budownictwo jest działem gospodarki szczególnie słabo wyposażonym w środki trwałe. Przy dość daleko idącej proporcjonalności jego udziału w zatrudnieniu i produkcji czystej odsetek wytwarzanej przez budownictwo produkcji globalnej jest szczególnie niski (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pomimo odwrotnej sytuacji w zakresie wyposażenia w środki trwałe przemysłu materiałów budowlanych, łączne proporcje dla obu gałęzi, obsługujących proces budowlany, zbliżają się do relacji występujących w budownictwie (mniej niż proporcjonalne wyposażenie w środki trwałe, niższy udział w produkcji globalnej niż w zatrudnieniu). Te szczególne cechy budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych łącznie uwidoczniają się tym bardziej na tle przemysłu jako całości (uprawnienia budowlane).

Specyfika techniczno-ekonomiczna budownictwa jako działu gospodarki narodowej odbija się w konsekwencji bardzo wyraźnie na kształtowaniu się takiego syntetycznego wskaźnika, jakim jest wydajność pracy (program egzamin ustny).

Pomimo iż różnice w poziomie wydajności pracy liczonej według produkcji czystej, zwłaszcza między budownictwem a przemysłem jako całością, nie są zbyt znaczne, zasadniczą rolę w porównaniach z tej dziedziny odgrywają w praktyce wskaźniki, liczone według produkcji globalnej; prowadzą one do rozpiętości natury dość zasadniczej. Na rozbieżność między jednymi a drugimi wskaźnikami wpływają dwie przyczyny: a) niewielkie obciążenie cen zbytu produkcji globalnej budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych akumulacją finansowa, która występuje z kolei w poważnych rozmiarach w wartości przemysłu jako całości, b) wyższy udział kosztów materialnych w całości produkcji globalnej w przemyśle niż w budownictwie (opinie o programie).

Badanie dynamiki relatywnej wydajności

Możliwość zbadania różnic w wydajności pracy (liczonej według wartości produkcji globalnej) wśród poszczególnych gałęzi budownictwa stwarza cytowane wyżej opracowanie Z. Bogusławskiego.

Pomimo kształtowania się wydajności pracy w ramach budownictwa uprzemysłowionego znacznie wyżej niż w budownictwie tradycyjnym, różnice te nie są w stanie wpływać poważniej na zmniejszenie rozpiętości w stosunku do średniej wydajności w przemyśle.

Badanie dynamiki relatywnej wydajności pracy w budownictwie i przemyśle (jak również w gospodarce jako całości) i związanych z tym zmian w porównawczych kosztach ma szczególnie wielkie znaczenie dla budownictwa mieszkaniowego z uwagi na to, że w nakładach na to ostatnie roboty budowlano-montażowe reprezentują około 95% całości (segregator aktów prawnych).

Dane statystyczne, dotyczące rozwiniętych krajów kapitalistycznych, wskazują na to, że koszty budowy rosną szybciej zarówno w stosunku do kosztów produkcji w przemyśle, jak również w stosunku do dochodu narodowego brutto jako całości.

Z uwagi na brak tego rodzaju makroekonomicznych wyliczeń kosztów w Polsce, dla rzucenia pewnego światła na to zjawisko można posłużyć się tylko porównawczą analizą zmian wydajności pracy. Dane z tego zakresu, przy zastosowaniu wskaźników wydajności pracy wyrażonej wartością produkcji globalnej na 1 zatrudnionego, przedstawia dla przemysłu i budownictwa uspołecznionego w 14-leciu 1950-1963. Poza zestawieniem wskaźników wzrostu tak rozumianej wydajności pracy w porównaniu z 1950 r. (wiersze 3 i 7) wyliczono ich relacje (stosunki) zarówno w porównaniu z wyjściowym rokiem 1950 (wiersz 9), jak w poszczególnych okresach (wiersz 10). Z liczb wynika, iż tempo wzrostu wydajności pracy w przemyśle było w całym 14-leciu wyższe o 17,3% niż w budownictwie (promocja 3 w 1).