Przemysł wapna palonego

Należy zauważyć, że wapno hydrauliczne i cement romański od dłuższego czasu w znacznej mierze utraciły swe znaczenie jako materiały hydrauliczne (program uprawnienia budowlane na komputer). W szczególności dotyczy to cementu romańskiego. Mało atrakcyjne właściwości użytkowe tego materiału powodują, że jego przemysłowe wytwarzanie, wymagające kosztownego mielenia, nie znajduje uzasadnienia ekonomicznego.

Wapno hydrauliczne bywa jeszcze stosowane do mniej odpowiedzialnych robót murarskich i do sporządzania, tynków zewnętrznych. Większe, ale stale zmniejszające się ilości tego wapna są jeszcze produkowane we Francji.
Przemysł wapna palonego powietrznego stanowi ważną i rozwijającą się gałąź gospodarki narodowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Trzeba przy tym podkreślić, że w budownictwie uprzemysłowionym wapno używane jest obecnie w stosunkowo ograniczonym zakresie i to głównie w postaci workowanego hydratu Ca(OH)g.

Coraz większe ilości wapna są jednak stosowane w rozwijającym się przemyśle wyrobów (prefabrykatów) wapienno-piaskowych. Ponadto stale rosnące zapotrzebowanie na wapno, jako na dobrą i stosunkowo tanią zasadę, wykazują liczne gałęzie przemysłu chemicznego, hutnictwo, przemysł celulozowy, cukierniczy, rolnictwo i wiele innych działów gospodarki narodowej (uprawnienia budowlane).
Mając na uwadze dolną część tabl. 1-2 można rozpatrzyć skład fazowy produktów otrzymywanych z tych samych surowców przez ich spiekanie, czyli ogrzewanie do temperatur rzędu 1450 C, umożliwiających częściowe stopienie materiału i stwarzających warunki do pełnego wysycenia kwaśnych tlenków tlenkiem wapniowym.

W tych warunkach niskozasadowe związki wapniowe, które powstały w czasie wypalania, przyłączają dodatkowe ilości tlenku wapniowego (jeżeli w wypalonym materiale znajduje się on jeszcze w wystarczającej ilości) i tworzą wysokowapniowe związki krzemionki, tlenku glinu i tlenku żelaza. Tak na przykład utworzony w czasie wypalania 2CaO-SiO! Przyłączając dodatkową cząsteczkę CaO przechodzi w całość lub częściowo w 3CaO- •Si02, a Ca0-Al203 wysyca się wapnem do 3Ca0-Al203 (program egzamin ustny).

Wysokoprocentowe wapienie

Wysycenie to możliwe jest oczywiście tylko w przypadku tego zakresu surowca węglanowego, który po wypaleniu daje produkt zawierający jeszcze wolny tlenek wapniowy. Cement romański, jak to podano wyżej, nie zawiera wolnego CaO, dlatego spieczenie go w zasadzie nie może zmienić jego składu fazowego; materiał ten w wysokich temperaturach może się co najwyżej w całości stopić, ale nawet po zestaleniu nie wykrystalizują zeń fazy wysokowapniowe (opinie o programie).

Wysokoprocentowe wapienie, zawierając tylko niewielką domieszkę minerałów ilastych, po ich ogrzaniu do temperatur spiekania dadzą materiał zawierający pewną ilość związków wysokozasadowych. Zawartość wolnego CaO będzie w produkcie z tych surowców nieco mniejsza od zawartości wolnego CaO w produkcie ich wypalania, ale zawsze wolne CaO stanowić będzie główną, ilościowo przeważającą fazę. Podobny zestaw faz mają produkty spiekania surowców wyznaczonych do produkcji wapna hydraulicznego (w szczególności słabo hydraulicznego), z tym że spieki tych surowców zawierają mniejsze ilości wolnego CaO przy przewadze wysokozasadowych związków wapniowych (segregator aktów prawnych).

Wolny tlenek wapniowy znajdujący się w produktach spiekania wymienionych wyżej surowców jest w wyniku ogrzania go do wysokiej temperatury mało aktywny; tzn. że reaguje z wodą z opóźnieniem. Stosowanie spiekania nie jest więc w odniesieniu do tych surowców celowe, daje bowiem produkty nieprzydatne dla techniki budowlanej, nawet gdyby poddać je mieleniu.
Jedynie surowce węglanowe o zawartości CaCOs w granicach 70-75% poddane obróbce termicznej doprowadzonej do spieczenia w temperaturze ok. 1450cC, a więc poddane spiekaniu przy udziale fazy ciekłej, dają w wyniku klinkier portlandzki (promocja 3 w 1).

Materiał ten stanowi wielofazowy konglomerat wysokozasadowych związków wapnia z tlenkami krzemu, glinu oraz żelaza i pozbawiony jest wolnego tlenku wapniowego, który występował w tym materiale w niskotemperaturowym etapie jego obróbki cieplnej (900-f-1300°C), ale po osiągnięciu temperatury 1450°C, przy udziale fazy ciekłej, zużył się całkowicie na pełne wysycenie kwaśnych tlenków aż do utworzenia związków wysokowapniowych.