Przestrzeń montażowa

Wadą naszej praktyki budowlanej jest stosowanie żurawi wieżowych w nie zawsze właściwych warunkach i traktowanie ich jak urządzeń o nieograniczonych możliwościach transportowo-montażowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jedną z istotnych zalet żurawia wieżowego jest duży zasięg wysięgnika oraz jego wysokie oparcie na wieży, co powoduje powstanie pod nim wielkiej operacyjnej przestrzeni montażowej i duże możliwości ustawiania nowych elementów konstrukcyjnych ponad zmontowanymi uprzednio.

Inną, nie mniej ważną zaletą żurawi wieżowych jest ich znaczna ruchliwość (duża prędkość obrotowa, przesuwność), w związku z czym powstają możliwości bezpośredniego podawania materiałów ze składów przyobiektowych na miejsca robocze bez dodatkowego transportu poziomego na dole i na górze, wykonywanego przez inne urządzenie transportowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Natomiast głównymi wadami żurawi wieżowych są: duży koszt, znaczny ciężar oraz konieczność układania toru. W ostatnich latach buduje się żurawie wieżowe także na podwoziach kołowych (Francja, NRF), co eliminuje potrzebę kosztownych torów szynowych. Obecnie konstruktorzy obniżyli znacznie ciężar żurawi wieżowych przez zamianę wież kratowych z kształtowników stalowych na lżejsze konstrukcje - rurowe (wieża w formie masztu o konstrukcji rurowej lub z elementów o przekrojach rurowych) itd. Dzięki temu żurawie wieżowe będące dotąd maszynami o bardzo dużym ciężarze, co znacznie podrażało ich własny montaż i transport, stają się urządzeniami coraz bardziej operatywnymi i trudnymi do zastąpienia w niektórych dziedzinach nowoczesnego budownictwa (uprawnienia budowlane).

Natomiast stosowanie ich do montażu budynków niskich o znacznej powierzchni rzutu (niewykorzystanie wysokości wieży i konieczność budowy znacznej ilości torów) oraz przy pracach przeładunkowych ciężkich elementów w krótkich okresach pracy (niewykorzystanie kosztownego urządzenia) jest niewłaściwe ekonomicznie. W tych przypadkach lepiej jest stosować żurawie kołowe na podwoziach specjalnych lub gąsienicowych, jako urządzenia łatwe do przewozów, oraz - co jest ważne z punktu widzenia ekonomicznego - o dość znacznej uniwersalności, którą, rzecz jasna, żurawie wieżowe nie odznaczają się (program egzamin ustny).

Koszty eksploatacji

Żuraw wieżowy dzięki wysokiemu zawieszeniu wysięgnika może być zainstalowany przy samym budynku bez zmniejszenia jego możliwości zasięgu, przy czym może zabierać materiały z platform samochodów lub ze składowisk i dostarczać je bezpośrednio na stanowiska robocze, wpływając tym znacznie na zmniejszenie liczby robotników transportowych (opinie o programie).

Koszty eksploatacji uzależnione są przede wszystkim od stopnia wykorzystania żurawi w pracy, co pociąga za sobą bezwarunkową konieczność starannej organizacji transportu. Przestoje tych kosztownych maszyn powodują wielkie straty, niwelując tym samym wygody techniczne związane z ich stosowaniem.

Cechą charakterystyczną żurawi wieżowych jest przymocowanie wysięgnika na wierzchu pełnoobrotowej wieży-kolumny (360°). Specyficzny kształt żurawi wieżowych w formie litery T lub T zapewnia w największym stopniu należytą obsługę pionowego obszaru transportowego względnie montażowego, co też jest najważniejszą przyczyną wielkiego ich rozpowszechnienia się w budownictwie (segregator aktów prawnych).

Głównym parametrem charakteryzującym wolno stojące żurawie wieżowe i istotnym dla ich pracy jest największy dopuszczalny moment wywracający względem osi, wokół której może nastąpić obrót podstawy żurawia; moment wywracający stanowi iloczyn ciężaru ładunku T przez odległość m kierunku działania siły od osi obrotu, np. dla żurawia wieżowego typu ŻB-45 największy dopuszczalny moment wywracający wynosi M = 45 Tm (3 T • 15 m). Innym podstawowym parametrem roboczym jest wysokość użyteczna żurawia zależna od wysokości wieży oraz w licznych typach żurawi od wielkości wysięgu (promocja 3 w 1).