Rodzaj zabezpieczenia

Rodzaj zabezpieczenia ustala się każdorazowo, w zależności od aktualnych warunków i agresywności chemicznej środowiska. Najbardziej znanym i dość powszechnie stosowanym sposobem zabezpieczania jest wyłożenie ścian płytkami glazurowymi lub szklanymi, układanymi na zaprawie cementowej z dodatkiem środków wodoszczelnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Popularnym sposobem jest również malowanie olejne powierzchni ścian. Jest to zabieg prosty technicznie i tani, lecz znacznie mniej trwały. Żywotność takiej powłoki wynosi kilka lat, pod warunkiem że zostanie ona zastosowana na suchym podłożu. Najbardziej wrażliwymi miejscami, w których wystąpić może kondensacja powierzchniowa są mostki termiczne i naroża (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Niedopuszczenie do kondensacji na wewnętrznych powierzchniach mostków termicznych na etapie projektowania budynku jest zabiegiem prostym technicznie. Polega to na zaprojektowaniu docieplenia fragmentu przegrody, w którym stwierdza się możliwość powstania mostka termicznego, tak aby temperatura na wewnętrznej powierzchni była większa od temperatury punktu rosy. Podobnie likwiduje się możliwość wystąpienia kondensacji pary wodnej w narożach (uprawnienia budowlane). W budynkach istniejących wykonanie docieplenia jest zabiegiem kłopotliwym i kosztownym. Najczęściej wykonuje się docieplenic przy okazji wykonywania generalnych remontów budynków lub ich modernizacji.

Występowanie przemarzań ścian na większych powierzchniach świadczy o niedostatecznej ich izolacyjności termicznej. W zależności od indywidualnej oceny zasięgu występowania przemarzań w budynku, docieplenie ścian stosuje się od wewnątrz lub od zewnątrz. Na wielkość zawilgocenia przegród przez kondensację wewnętrzną wpływają: temperatura i wilgotność względna otaczającego powietrza oraz rodzaj materiałów i ich układ w przegrodach (program egzamin ustny).

Proces dyfuzji i kondensacji pary wodnej w przegrodach zależy od różnicy ciśnienia cząstkowego pary wodnej w pomieszczeniu i na zewnątrz. Im większa jest różnica temperatury i wilgotności względnej powietrza w pomieszczeniu i na zewnątrz, tym dyfuzja pary wodnej przez przegrody przebiega intensywniej.

Opór dyfuzyjny

Proces ten zależy również od właściwości materiałów i ich układu warstwowego w przegrodzie. W przegrodach wykonanych z jednego materiału, np. z cegły, z lekkiego betonu itp., kondensacja może wystąpić przy bardzo nie sprzyjających warunkach, tj. przy wysokiej temperaturze i wilgotności względnej powietrza wewnętrznego. W przegrodach warstwowych możliwość kondensacji zależy ponadto od oporów dyfuzyjnych, głównie warstw wewnętrznych i zewnętrznych (opinie o programie).

Jeśli warstwa wewnętrzna przegrody jest trudno przepuszczalna dla pary wodnej, czyli ma duży opór dyfuzyjny, a warstwa zewnętrzna jest wykonana z materiału o małym oporze dyfuzyjnym, to kondensacja pary wodnej występuje dość rzadko. Natomiast jeśli warstwa szczelna jest usytuowana po stronie zewnętrznej przegrody, wtedy możliwość wystąpienia kondensacji jest bardzo duża. Spowodowane jest to tym, że ilość pary wodnej dyfundującej do wewnętrznych warstw przegrody jest większa od tej ilości, która może przeniknąć przez warstwę zewnętrzną o dużym oporze dyfuzyjnym (segregator aktów prawnych).

Przykładami takich przegród są stropodachy z pokryciem papowym oraz ściany osłonowe i inne ze szczelnymi okładzinami zewnętrznymi. W przegrodach, w których istnieje niebezpieczeństwo trwałego zawilgocenia w wyniku kondensacji wewnętrznej pary wodnej, należy stosować dodatkową warstwę szczelną na przenikanie pary wodnej, tzw. paroizolację. Najczęściej stosuje się papę asfaltową, folię aluminiową lub z tworzyw sztucznych, powłoki bitumiczne lub malarskie i in. Podstawową zasadą jest, aby paroizolację umieszczać możliwie najbliżej powierzchni wewnętrznej przegrody (promocja 3 w 1).

Konieczność stosowania paroizolacji i jej rodzaj uzależnia się od wyników obliczeń przyrostu wilgotności materiałów przegrody. Według wymagań normy PN-82/B-02020 kondensacja pary wodnej w przegrodach jest dopuszczalna, pod warunkiem że ilość nagromadzonego kondensatu nie spowoduje przekroczenia dopuszczalnych wielkości przyrostu wilgotności.