Rola fluorokrzemianu

Procesy, które zachodzą przy wiązaniu i twardnieniu cementów kwasoodpornych, nie są całkowicie wyjaśnione.
W wyniku reakcji wydziela się żel kwasu krzemowego oraz powstaje trudno rozpuszczalny fluorek sodowy (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wydzielony żel kwasu krzemowego, ulegając odwodnieniu, zagęszcza się i cementuje ziarna wypełniacza, nadając tworzywom znaczną wytrzymałość mechaniczną.

Rola fluorokrzemianu nie ogranicza się do koagulacji żelu kwasu krzemowego, ułatwia on również odwodnienie wytrąconego żelu i zwiększa wodoodporność stwardniałych cementów.
Próbki bez dodatku fluorokrzemianu sodowego pod wpływem CO, z powietrza pokrywają się twardą powłoką żelu, która utrudnia wydzielanie się wilgoci z warstw wewnętrznych. Na skutek dodatku fluorokrzemianu wiązanie następuje w całej masie, co umożliwia odprowadzenie wilgoci (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ponadto zaprawy wykonane na samym szkle wodnym zawierają większe ilości ługu sodowego, który w środowisku wodnym działa peptyzująco na żel kwasu krzemowego.

Dodatek fluorokrzemianu sodowego zwiększa wodoodporność cementów, gdyż neutralizuje on ług sodowy, a ponadto  na rdzo szybką koagulację zolu Si(OH)4 z wytworzeniem nieodwracalnego żelu; przy dużej zaś zawartości żelu w masie działanie ługu bardzo słabnie. Właściwy dobór jakościowy i ilościowy składników ma zasadniczy wpływ na własność cementów kwasoodpornych (uprawnienia budowlane).
Ilość szkła wodnego potrzebnego dla uzyskania roboczej konsystencji zależy od rodzaju wypełniacza. Mączka andezytowa zdolna jest wchłonąć większą ilość szkła wodnego niż mączka kwarcowa o tym samym składzie granulometrycznym.

Na ogół dodatek szkła wodnego wynosi od 30 do 40°/o ciężaru tej mączki. Zaś dodatek fluorokrzemianu sodowego 15-207 żaru szkła wodnego. Nadmiar szkła wodnego powoduje wzrost porowatości cementu i wpływa na zwiększenie skurczu (program egzamin ustny).

Stwardniałe cementy

Przy niedostatecznej ilości fluorokrzemianu uzyskane tworzywa nie są odporne na działanie wody, a nadmiar ich jest 1-hnak także szkodliwy. Wielki wpływ posiada moduł i gęstość szkła wodnego. Obniżenie modułu wiąże się ze znacznym opóźnieniem czasu wiązania. I tak np. przy użyciu szkła wodnego o module 2,00 początek wiązania następuje po upływie ok. 40 godz. Stosowanie roztworów wysokomodułowych (o M>3) jest również niekorzystne, gdyż za sobą spadek wytrzymałości. Optymalny moduł wynosi
I doświadczalnie stwierdzono. Rozcieńczone roztwory ziarna wypełniacza, opóźniają początek wiązania, a ponadto wprowadzenie większych ilości wody łączy się (opinie o programie). W stężonych roztworach szkła zarodki koloidalnych miceli rozłożone są bardziej gęsto (I IM tego otrzymane tworzywa odznaczają się mniejszą wytrzymałością. Zbyt jednak gęste roztwory mają lepkość, która utrudnia mieszanie z wypełniaczem.

Cementy kwasoodporne otrzymuje się przez dokładne zmiękczenia mineralnej z fluorokrzemianem sodowym i dodanie
odpowiedniej ilości szkła wodnego. Mieszanie zaleca się wykonywać w mieszarce mechanicznej (segregator aktów prawnych).
Stwardniałe cementy wykazują znaczną odporność na działanie kwasów. Kwasoodporność ich wynosi 92-96%. Pod wpływem kwasu solnego, siarkowego i azotowego o dużym stężeniu wytrzymałość cementów wzrasta. Pod wpływem rozcieńczonych kwasów jak również wskutek długotrwałego działania wody obniża się wytrzymałość cementów kwasoodpornych.

Cementy są odporne na działanie wszystkich kwasów z wyjątkiem kwasu fluorowodorowego. Są one również odporne na działanie gazów, takich jak Clo, HC1, SOo, SO3, CO-2, N2O3 i innych, oraz na działanie soli o odczynie kwaśnym (promocja 3 w 1).
Natomiast pod wpływem ługów i roztworów soli o odczynie alkalicznym cementy kwasoodporne ulegają rozpadowi.