Rozmywanie gruntów

Rozmywanie gruntów jest cechą gruntów w budowlach wodnych polegającą na wypłukiwaniu przez wodę bieżącą cząstek gruntu. Takie rozmywanie może w ostatecznym rezultacie doprowadzić do zniszczenia budowli ziemnej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Celem przeciwdziałania rozmywaniu gruntów wodą bieżącą w rowach i kanałach należy przestrzegać, aby prędkość wody nie przekraczała prędkości bezpiecznych dla danych rodzajów gruntu. Kąt stoku naturalnego. Grunty sypkie, jak piaski, żwiry, pospółki, przyjmują przy sypaniu nasypu pochylenie skarpy, którego kąt, jaki tworzy ono z poziomem, zwany jest kątem stoku naturalnego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy gruntach spoistych (gliny, pyły, iły, lessy) wchodzi w grę znaczna spójność między cząstkami tych gruntów (kohezja), której nie posiadają lub posiadają w bardzo małym stopniu grunty sypkie. Jednak wartość tej spójności zależy przede wszystkim od stanu zawilgocenia tych gruntów. Dlatego też ściany boczne wykopów w tych gruntach w stanie suchym mogą zachowywać zbocza pionowe, natomiast przy stanie zawilgoconym mogą występować niebezpieczne usuwiska. Dlatego określenie kąta skarpy przy gruntach spoistych wymaga specjalnego opracowania (uprawnienia budowlane).

Skarpy wykopów i nasypów. Skarpy wykopów i nasypów muszą posiadać takie pochylenie, aby zapewnić stateczność tych budowli z uwzględnieniem warunków oraz sił, pod działaniem których będą się znajdować.

Wykopy i nasypy mogą być budowlami stałymi oraz budowlami czasowymi. Budowle ziemne stałe muszą posiadać stateczność trwałą wyrażającą się wytrzymałością podłoża, na którym budowla została wzniesiona, statecznością skarpy oraz wytrzymałością na działanie wpływów atmosferycznych (program egzamin ustny). W przypadku gdy budowla ziemna podlega wpływowi rozmywającemu wód bieżących, musi ona przeciwstawiać się i temu działaniu. Budowle ziemne stałe powinny mieć współczynnik bezpieczeństwa przy uwzględnieniu najniekorzystniejszego układu sił i warunków wynoszący 1,5.

Budowle ziemne czasowe

Budowle ziemne czasowe (najczęściej wykopy pod fundamenty budynków) muszą mieć zapewnioną stateczność w okresie ich istnienia, przy czym współczynnik bezpieczeństwa tych budowli przy uwzględnieniu najniekorzystniejszego układu sił i warunków może być mniejszy niż dla budowli ziemnych stałych i wynosić 1,1 (opinie o programie).

Pochylenie skarp, wykopów i nasypów określa się tangensem kąta pochylenia skarp do poziomu, czyli stosunkiem wysokości skarpy h do rzutu skarpy na płaszczyznę poziomą a i oznacza się również wartością - (1 :m), przy czym m jest stosunkiem rzutu poziomego skarpy do rzutu pionowego tej skarpy. Pochylenia skarp stałych budowli ziemnych zależą od rodzaju gruntu, od jego jakości, od głębokości wykopów względnie wysokości nasypów oraz od przeznaczenia, jakiemu budowle te mają służyć.

Stąd też wynika, iż ze względu na wielką rozmaitość przeznaczenia i warunków, w jakich budowle ziemne pracują, nie może być jednolitych przepisów dla określania pochyleń skarp wszelkich budowli ziemnych (segregator aktów prawnych).

Ogólnie należy pamiętać, że dla gruntów sypkich suchych (nie mających sił spójności) pochylenia skarp nie zależą w zasadzie od ich wysokości i w większości przypadków są mniejsze niż pochylenia skarp dla gruntów spoistych (suchych). Grunty spoiste suche posiadają największą spójność, malejącą znacznie w miarę zawilgocenia wodą.

W budowlach, których skarpy są silnie nawodnione (budowle hydrotechniczne), pochylenia ich muszą być, przy pozostałych warunkach jednakowych, mniej strome niż skarpy budowli należycie odwodnionych (promocja 3 w 1).

Siły spójności cząstkowej, odgrywające istotną rolę w stateczności zboczy budowli ziemnych z gruntów spoistych, są w nasypie mniejsze niż były w wykopie, z którego nasyp powstał. Skutkiem tego zbocza wykopów mogą być bardziej strome niż nasypy wykonane z identycznego gruntu.