Rozstawienie hydrantów pożarowych

Woda z odwodnienia może być odprowadzana bezpośrednio do kanału, pod warunkiem zastosowania syfonu. Jeżeli w pobliżu nie ma kanału lub jeśli magistrala położona jest niżej niż kanał, odwodnienie doprowadza się do studzienki, z której wodę odpompowuje się. Hydranty pożarowe są to punkty czerpalne o wydajności potrzebnej do gaszenia ognia przez straż pożarną. Mogą one być wykorzystywane również do takich celów, jak płukanie i odpowietrzanie przewodów, mogą służyć również do doraźnego poboru wody przeznaczonej do płukania kanałów, oczyszczania miasta oraz zaopatrywania w wodę placów budowy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rozstawienie hydrantów pożarowych należy projektować w oparciu o obowiązujące przepisy Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 30.03.1973 (Dz. U. nr 11, poz. 85.).

Hydranty na przewodach rozdzielczych należy umieszczać według następujących zasad:

• w każdym wysokim punkcie profilu podłużnego przewodu, a także w najwyższym punkcie odcinka wydzielonego zasuwami,
• między hydrantami powinny być zachowane przepisowe odległości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Według cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych hydranty powinny być rozmieszczone wzdłuż dróg i ulic oraz blisko skrzyżowań; odległość między hydrantami nie może przekraczać 100 m, a na terenach nie zabudowanych 150 m. Ponadto hydranty powinny się znajdować w miejscach łatwo dostępnych (uprawnienia budowlane).

Pod względem konstrukcyjnym hydranty poziome można podzielić na: podziemne (płytkie i głębokie) i nadziemne. W Polsce produkowane są tylko hydranty podziemne płytkie o średnicach 80 i 100 mm, do zagłębień 1,8 i 1,5 m oraz hydranty nadziemne o średnicach 80 i 100 mm, do zagłębień 1,8 m i 1,5 m (program egzamin ustny).

Przy projektowaniu uzbrojenia sieci wodociągowej wydajność hydrantów przyjmuje się w zasadzie równą 10 1/s, aczkolwiek jest ona zależna od ciśnienia panującego w sieci. Zdroje uliczne służą do bezpośredniego czerpania wody na terenach wyposażonych w sieć wodociągową, lecz nie posiadających podłączeń do budynków (opinie o programie).

Rozstaw zdrojów ulicznych

Rozstaw zdrojów ulicznych instalowanych na stałe nie może przekraczać 50-75 m. Jeżeli zaopatrzenie w wodę za pomocą zdrojów jest rozwiązaniem prowizorycznym do czasu wykonania połączeń domowych, wówczas zdroje ustawia się w odległościach 200-300 m przy założeniu, że maksymalna odległość od budynku do zdroju nie przekroczy 100-150 m. Wydajność zdroju powinna wynosić ok. 1 1/s (segregator aktów prawnych).

Odpowietrzniki służą do usuwania powietrza z przewodów wodociągowych w czasie ich napełniania, usuwania powietrza wydzielającego się z wody w czasie pracy przewodu oraz odprowadzania powietrza w czasie jego opróżniania.

Odpowietrzniki należy umieszczać tylko na przewodach tranzytowych i rozdzielczych o średnicach większych od 250 mm w wysokich punktach przewodu, a także w najwyższych punktach przed zasuwą przedziałową. Jeżeli zasuwa przedziałowa jest w punkcie grzbietowym, to odpowietrzniki powinny być po obu jej stronach. Na odgałęzieniach do odpowietrznika należy umieszczać zasuwę.

W Polsce produkowane są trzy rodzaje odpowietrzników: jedno-, dwu- i trzykulowe, o średnicach 25-t-IOO mm, które mogą być instalowane na przewodach o średnicach 250-M200 mm. Zasadniczo odpowietrzniki należy umieszczać w studzienkach typowych.

Wydłużki (kompensatory) stosuje się tam, gdzie istnieje niebezpieczeństwo wydłużenia się przewodów, mogące spowodować ich wybrzuszenie i pęknięcie, a więc w zbiornikach wieżowych lub terenowych, pompowniach, obudowach studni itp. Istnieją dwa zasadnicze rodzaje wydłużek: sprężyste i dławnicowe. Produkowane są wydłużki dławnicowe, żeliwne o średnicach 40-600 mm (promocja 3 w 1).

Likwidatory uderzeń hydraulicznych. Uderzenia hydrauliczne powstają w rurociągach na skutek nagłego zwiększenia lub zmniejszenia prędkości przepływu cieczy przy zamknięciu zasuwy wbudowanej w rurociąg odprowadzający wodę ze zbiornika lub zasuwy na rurociągu tłocznym za pompą.