Rury i wyroby uprawnienia budowlane

Rury i wyroby dla techniki sanitarnej i antykorozyjnej (program uprawnienia budowlane na komputer). Rurociągi z tworzyw sztucznych, z uwagi na wysoką odporność na korozję chemiczną, znalazły w przemyśle chemicznym szerokie zastosowanie już przed ostatnią wojną światową (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wzrost produkcji tworzyw sztucznych w okresie powojennym spowodował spadek cen tych materiałów, co umożliwiło wprowadzenie ich również do budownictwa mieszkaniowego, a mianowicie do techniki sanitarnej, gdzie znalazły one zastosowanie jako rury do wewnętrznych i zewnętrznych systemów wodociągowych i kanalizacyjnych, do armatury sanitarnej oraz do takich wyrobów, jak umywalki, zlewozmywaki, wanny itp.

Rury wykonuje się przede wszystkim z polietylenu i polichlorku winylu, a w mniejszym zakresie również z polistyrenu, acetylocelulozy poliamidów (nylon) i faolitu (tworzywo fenolowe) (uprawnienia budowlane).

Najważniejsze cechy tych materiałów to:

a) odporność na korozję chemiczną i elektrochemiczną,

b) niski ciężar (ok. 11% ciężaru rur żeliwnych),

c) giętkość, elastyczność i łatwość wyginania,

d) dostateczna wytrzymałość mechaniczna i trwałość,

e) brak przewodności elektrycznej oraz nieoddziaływanie na prądy błądzące,

f) mała przewodność cieplna

g) niewysoki opór hydrauliczny (spadek ciśnienia w rurach polichloro- winylowych i polietylenowych jest o ok. 30% niższy niż w ocynkowanych rurach gazowych o tej samej średnicy).

Wadą rur z tworzyw sztucznych jest wysoki współczynnik rozszerzalności cieplnej (liniowej), co stwarza konieczność stosowania w rurociągach kompensatorów, jak również ograniczona odporność termiczna, zezwalająca na stosowanie ich przeważnie w temperaturach nie przewyższających 50-65°C.
Dopuszczalne ciśnienie, przy których mogą pracować rury z tworzyw sztucznych w różnych warunkach temperaturowych, zależy od rodzaju tworzywa (program egzamin ustny).

Rury polichlorowinylowe

Polichlorowinylowe rury wodociągowe lub kanalizacyjne wykonuje się z twardego polichlorku winylu (tzw. winiduru) bez dodatku zmiękczaczy, metodą wytłaczania na gorąco. Nadają się one do transportu cieczy w temperaturze nie wyższej niż 65°C.
Przewodnictwo cieplne polichlorku winylu jest 400 razy mniejsze niż stali. W temperaturach poniżej 0°C rury polichlorowinylowe stają się kruche, dlatego też w przypadku możliwości zamarzania, powinny być dobrze izolowane. Odmrażanie można wykonywać słabym płomieniem, ciepłym powietrzem lub gorącą wodą. Rury te dają się łatwo obrabiać mechanicznie, ciąć, wyginać, spawać itp. Wyginanie przeprowadza się po nagrzaniu rur do temperatury 250-300°C. Wytrzymałość rur winidurowych maleje ze wzrostem temperatury. I tak np. rury, które w temp. 20°C wytrzymują w ciągu dłuższego czasu ciśnienie wewnętrzne 10 at n, w temp. 40°C wytrzymują już tylko - 5,5 at n, w 60°C - tylko 2,1 at n.

W Polsce rury winidurowe produkuje się o różnych średnicach i różnych grubościach ścianek, w zależności od ciśnienia, przy którym mają pracować. Dopuszczalne ciśnienie, przy którym mogą one pracować bez opancerzenia, wynosi w 40°C - 6 kG/cm2.
Wymiary produkowanych rur są następujące: średnica zewnętrzna 5-hl60 mm, grubość ścianek 1,85 mm, długość rur znormalizowanych 2 m (opinie o programie).

Również produkowana jest armatura z twardego PCW (winiduru) - trójniki, kolanka, nakrętki, części zaworów itp., których wymiary są znormalizowane i dostosowane do średnic produkowanych rur.

Rury te znalazły szerokie zastosowanie w USA (ok. 70% całej ilości rur z tworzyw sztucznych), NRF, Anglii, Kanadzie, Szwecji, Francji itp. do instalacji wodociągowych zewnętrznych i wewnętrznych, a także w rurociągach przemysłowych do transportowania zimnych płynów korodujących (agresywnych).
Rury polietylenowe, w odróżnieniu od polichlorowinylowych, zachowują elastyczność w temperaturze - 30 do - 40°C, co wyklucza możliwość powstawania spękań w niskich temperaturach. Wysoka mrozoodporność powoduje, że przy zamrażaniu wody rury te nie pękają, gdyż przy wytwarzaniu lodu polietylen rozciąga się, a przy odmrażaniu kurczy z powrotem (segregator aktów prawnych).

Dlatego też rurociągów z polietylenu nie potrzeba głęboko zakopywać w ziemi. Ich niski ciężar (c. wł. 0,92-0,966) ułatwia znacznie pracę, a elastyczność pozwala rury nawijać na bębny i układać jak kable w długie odcinki bez złącz. W temperaturze do + 80°C wykazują one dostateczną odporność na działanie alkaliów i kwasów (z wyjątkiem stężonego kwasu azotowego), stają się jednakże kruche pod wpływem substancji tłuszczowych.
W USA wyrabia się rury na ciśnienie robocze do 12 at n - o nominalnych średnicach od 0,5 do 6 cali i o grubości ścianek od 2,7 do 8 mm w zależności od średnicy.

W NRF produkuje się rury o średnicach 16, 20, 25, 32, 40, 50, 63 cm itd.
Grubość ścianek zależy od ciśnienia roboczego. Stosuje się je do wewnętrznych przewodów wodociągowych przewidzianych na ciśnienie 6 i 10 at n. Mają one od 50 do 300 m długości i nawijane są na bębny (promocja 3 w 1).