Rury teleskopowe

Po usunięciu sworzni rury teleskopowe opadają i nasadzają się na górne końce słupków rusztowania znajdującego się pod ściągiem w ten sposób, że górny koniec rury teleskopowej znajduje się mniej więcej w poziomie górnego końca tych słupków (program uprawnienia budowlane na komputer).
W rusztowaniu stwarza się więc przerwa w poziomie ściągu, co umożliwia przesunięcie rusztowania przez ściąg.

Sztywność części rusztowania znajdującej się ponad ściągiem jest wystarczająca, aby zapobiec zbytniemu odkształceniu tego rusztowania po opuszczeniu jednego rzędu teleskopów.
W przypadku hal suwnicowych należy wybić kliny pod słupkami opartymi na belkach posuwnicowych. Następnie przesuwa się rusztowanie o taką długość. aby rząd IV i VIII znajdował się obok ściągu. W szeregach 4 i 4′ należy nie tylko opuścić rurę teleskopową, lecz również zdjąć widełki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Po przesunięciu rusztowania należy z powrotem założyć opuszczone rury teleskopowe oraz zdjęte zastrzały.
Następnie zdejmuje się zastrzały poprzććzne w rzędach IV i VIII, zastrzały podłużne między rzędami III-IV i VII-VIII i opuszcza się rury teleskopowe w rzędach IV i VIII oraz przesuwa się rusztowanie o dalsze 1,50 m.
Cykl opisanych operacji powtarza się tyle razy, aż rzędy I i II znajdą się w położeniu, w którym znajdują się rzędy V i VI. W tym położeniu rusztowania należy założyć wieszaki ściągu i lekko je naciągnąć za pomocą nakrętek (uprawnienia budowlane). W tym układzie rusztowania może być ewentualnie zabetonowany również środkowy ściąg oraz wieszaki, jeśli będą one otulane.
Ściąg i wieszaki mogą być również betonowane za pomocą specjalnego rusztowania. W tym przypadku przesunięcie rusztowania odbywa się według wyżej podanych cykli bez przerwy o 12,0 m, aż rzędy I i II znajdą się w położeniu, w którym znajdują się rzędy IX i X. Jeżeli zaś ściąg jest betonowany z głównego rusztowania, dalszy ciąg cykli przesunięcia następuje po stwardnieniu betonu ściągu.

Cykl opisanych operacji

Po założeniu wieszaków należy rozebrać część deskowania łupiny znajdującą się nad nimi. Po ostatnim przesuwie ustawia się rusztowanie tak, aby
osie słupów znajdowały się dokładnie w połowie odległości między rzędami I-II, V-VI i IX-X (program egzamin ustny).

Następnie podklinowuje się wózki, reguluje śruby podstawek oraz podnosi się deskowanie za pomocą śrub widełek, aż niwelacja wykaże, że wszystkie punkty deskowania znajdują się na właściwym poziomie. Ustawia się również deskowanie rozbieralne, ustawia się zewnętrzne rusztowania służące do betonowania zewnętrznej belki podsuwnicowej i gzymsu, deskuje się tę belkę i gzyms.
Po zniwelowaniu tej części deskowania łączy się śrubami krążyny części środkowej ze skrajnymi. Następnie poszycie deskowania smaruje się roztworem szarego mydła, ksylamitem Ekstra PP lub tp., zbroi się konstrukcję łupinową, wykańcza się roboty ciesielskie, czyści deskowanie, sprawdza się zarówno deskowanie jak i zbrojenie i betonuje konstrukcję łupinową  (opinie o programie).
Ważne jest, aby tory, na których przesuwa się rusztowanie, były ściśle poziome, gdyż ułatwia to znacznie niwelację deskowania.

Po każdym przesunięciu rusztowania należy sprawdzić, czy nakrętki złącz są należycie dokręcone.
Pierwsze formy elementów żelbetowych były wykonywane z desek drewnianych i stąd powstała używana i dzisiaj nazwa deskowanie. W gwarze budowlanej używa się też dla określenia form do betonu słowa „szalunek”, pochodzącego z niemieckiego „Schalung”. Formy kształtujące prefabrykaty nazywamy po prostu formami.

Został im poświęcony osobny rozdział niniejszej pracy (segregator aktów prawnych).
Zadaniem deskowania jest przede wszystkim nadanie elementowi betonowemu lub żelbetowemu zaprojektowanego kształtu, następnie przeniesienie ciężaru zbrojenia i masy betonowej ułożonej w deskowaniu oraz obciążeń użytkowych występujących w czasie betonowania. Wymaga to specjalnego wzmacniania i usztywniania form (promocja 3 w 1).

Stąd w deskowaniu można rozróżnić właściwą formę utworzoną z desek pojedynczych lub połączonych w tarcze, blach metalowych, płyt pilśniowych, płyt z tworzyw sztucznych itp. oraz elementy usztywniające konstrukcję deskowania, jak jarzma, leżnie, zastrzały itp.