Sąsiednia działka

Minimalne wymagania pod tym względem mogą być wzorowane na podstawie istniejących przepisów ubezpieczeniowych, określających granice wpływu jednych budynków na drugie przy ustalaniu wysokości składek ubezpieczeniowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Przepisy te, jako oparte na bogatym doświadczeniu, posiadają niewątpliwie praktyczną wartość. W stosunku do budynków parterowych średnim niebezpieczeństwie wymagają cne następującego oddzielenia, przy którym wpływ niebezpieczeństwa pożarowego jednego budynku na drugi uważa się za nieistniejący.

Odległość od granic budynków, wymienionych pod a, b, c, e może być zmniejszona, gdy jest prawnie zapewnione niezabudowanie sąsiedniej działki do odległości wymaganej. Budynki zaś wymienione pod a, b, c, mogą być ustawiane na granicy przy szczupłych działkach budowlanych pod warunkiem jednoczesnego wznoszenia przez sąsiadów budynków bliźniaczych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Powyższe przepisowe odległości, odnoszące się do budynków oznaczonych literą A są jednak z punktu widzenia obrony przeciwpożarowej niewystarczające, gdyż, praktycznie biorąc, nie tylko nie stanowią ochrony przed cieniem promieniującym i ogniem przerzutowym, lecz mogą w czasie pożaru uniemożliwić wprost dostęp dla straży pożarnej.

Pomimo to względy praktyczne, mające na uwadze realne warunki zabudowy w ciasnych działkach budowlanych nakazują pogodzić się z przepisanymi w ustawie wymaganiami, pod warunkiem jednak, że w gospodarskim budownictwie wzorowym odległości te będą uznane jako minimalne dla oddzielenia przestrzennego przy zabudowie działek, a poza tym będą zachowane inne wymagania, omówione w rozdziale o planowaniu przestrzennym osiedli wiejskich (uprawnienia budowlane).
Realizacja bezpiecznych oddzieleń przestrzennych w budownictwie miejskim jest jeszcze bardziej trudna, gdyż w warunkach miejskich typowa jest zabudowa zwarta.

Niebezpieczeństwo pożarowe tego rodzaju zabudowy może być zmniejszone przede wszystkim przez zabezpieczenie konstrukcyjne za pomocą ścian pożarowych, których zasady wznoszenia przewidziane są w obowiązujących przepisach policyjno-budowlanych (program egzamin ustny).

Budynki gospodarcze

Drugim środkiem ochronnym jest ograniczenie powierzchni i długości zabudowy zwartej lub skupionej z zachowaniem dostatecznego oddzielenia przestrzennego pomiędzy powstałymi w ten sposób strefami pożarowymi w zabudowie terenu (opinie o programie).
W małych bowiem osiedlach o charakterze miejskim obok budynków mieszkalnych b. często występują budynki gospodarcze, jak: drwalnie, chlewy, składziki, werandy i inne przybudówki, stanowiące typowy obraz skupionej i zwartej zabudowy składającej się przeważnie z nieogniochronnych lub najwyżej ogniochronnych budynków parterowych.

Wznoszenie w tym wypadku ścian pożarowych pomiędzy tylko budynkami mieszkalnymi nie stworzyłby jeszcze dostatecznej ochrony, gdyż ogień może być tu z łatwością przeniesiony przez wspomniane wyżej budynki gospodarcze, między którymi zachowanie przepisowych odległości jest niemożliwe z uwagi na ciasnotę działek, zaś stosowanie ścian pożarowych byłoby zbyt kosztowne w stosunku do niewielkiej wartości tego rodzaju budynków (segregator aktów prawnych).

Aby zmniejszyć niebezpieczeństwo pożarów zbiorowych, należałoby znaleźć rozwiązanie praktyczne. Wydaje się celowe, aby w podobnych warunkach ochrona przed pożarami była realizowana drogą tworzenia stref ogniowych, składających się z zespołów budowlanych, oddzielonych w dostateczny sposób przestrzennie od siebie. Jest jasne, że maksymalne powierzchnie tych stref muszą być uzależnione od ich odporności ogniowej, która z kolei może być określona wg najniższej odporności budynków wchodzących w skład danego zespołu, dostateczne natomiast oddzielenie pomiędzy strefami będzie uzależnione od odporności ogniowej przeciwległych budynków, należących do różnych stref. Skuteczność tego oddzielenia może być poza tym znacznie powiększona przez zastosowanie zadrzewienia przeciwpożarowego (promocja 3 w 1)..