Serpentynity

Zbite, szarozielone, żółte, brunatnoczerwone, zielonoczarne, nieraz plamiste. Składają się z bardzo drobnych włókien lub łusek serpentynu. Powstają z perydotytów, olikwinitu, hornblendytu lub augitu. Występują w postaci pni lub żył z gnejsami, granulitami i amfibolitami. Ze względu na swą trwałość i barwę używane są od czasów starożytnych jako kamienie dekoracyjne.
Składają się z omfacytu (jasnozielonego augitu) lub smaragdytu (zielonego amfibolu) i czerwonego granatu. Występują przeważnie jako skały nieuwarstwione (program uprawnienia budowlane na komputer).

Marmury. Skały drobno lub gruboziarniste, niekiedy wyraźnie uwarstwione, barwy białej, szarej, brunatnej, niekiedy czerwonej. Twardość 3. Ciężar właściwy 2,7 do 2,8. Jeżeli składają się z krystalicznego węglanu wapnia (kalcytu), tworzą marmur kalcytowy. W przypadku występowania krystalicznego dolomitu powstaje marmur dolomityczny. Jako minerały akcesoryczne występują: kwarc, grafit, skalenie, epidot i inne. Powstają z wapieni zbitych przez przekrystalizowanie.
Gnejsy. Rozpoznaje się je po charakterystycznej budowie warstwowej (łupkowej) lub oczkowej, względnie pręcikowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ciasto skalne stanowi zazwyczaj mieszaninę kwarcu ze skaleniem. Jako składniki o barwie ciemnej występuje głównie biotyt w postaci błyszczących blaszek (gnejs biotytowy), często wraz z muskowitem (gnejs dwumikowy oraz hornblenda i augit).
Łupki i fility. Charakteryzują się wyraźną budową warstwową. Obecność kwarcu w tych skałach stwierdzić można jedynie pod mikroskopem; makroskopowo tworzy kwarc mieszaninę ze składnikiem ciemnym. Bardzo częste są łupki biotytowe i muskowitowe, które łatwo rozpoznać ze względu na blaszkowy charakter miki; łupki serycytowe koloru zazwyczaj srebrzystego wykazują na powierzchni’ obecność drobnych łusek serycytu (uprawnienia budowlane).

Łupki hornblendowe zawierają hornblendę przeważnie w postaci wydłużonych błyszczących kryształków koloru ciemnozielonego aż do prawie czarnego. Łupki chlorytowe są koloru zielonego; chloryt występuje w postaci blaszek, jednak bardziej kruchych od miki. Łupek talkowy jest zazwyczaj koloru zielonkowatego lub białego, miękki, tłusty w dotyku.
W filitach proces przekrystalizowania składników znajduje się w stadium początkowym.

Marmury

Rozróżnienie poszczególnych składników makroskopowo jest niemożliwe (program egzamin ustny). Wyraźna budowa łupkowa (łupki dachowe). Kolory: czarne, szare, czerwonawe lub zielonkawe. Na powierzchniach wygładzonych obecne łuski serycytu. Kwarcyty. Są to skały zbite, twarde (7), koloru białego, szarego, czerwonawego lub nawet czarnego, ziarna kwarcu są często nawzajem poprzerastane. Przełam muszlowy, równy lub zadziorowy.
Budowa zazwyczaj drobnoziarnista, kolor biały, jasnoszary lub czerwonawy. Bardzo często obecne są granaty. Zewnętrznie przypominają nieco aplity skał wybuchowych.
Makroskopowo przypominają one dioryty; zawierają te same składniki co dioryty (opinie o programie).

Jeżeli widoczne jest uwarstwienie, łatwe do rozpoznania, wystarczy badanie makroskopowe, w przeciwnym razie miarodajne są badania mikroskopowe. Składniki: plagioklaz kwaśny koloru białego, matowy, hornblenda w postaci przeważnie dobrze wykształconych kryształów koloru ciemnozielonego z błyszczącymi płaszczyznami łupliwości.
Marmury mają kolor różny; łatwo je można rozpoznać z powodu niewielkiej twardości (3), rysują się łatwo szpilką.
Łatwe są do rozpoznania z powodu obecności zielonego omfacytu i czerwonych granatów (segregator aktów prawnych).
Serpentynity. Występują one w dwóch głównych odmianach: jasnozielone, nakrapiane (skóra wężowa) i ciemnozielone do czarnych. Skały zwarte, zbite, dość twarde.

Z uwagi na pochodzenie możemy podzielić wody gromadzące się w kamieniołomach na:
- powierzchniowe,
- opadowe,
- zaskórne i gruntowe (promocja 3 w 1).

Ilość wód powierzchniowych napływających do kamieniołomu jest wprost proporcjonalna do ilości opadów rocznych w danej okolicy, a odwrotnie proporcjonalna do staranności wykonania rowów zboczowych.