Silnie alkaliczny odczyn

Zużycie materiałów. Stężenie i zużycie impregnowanych roztworów, potrzebnych do z hydrofobizowania 1 m² powierzchni, zależą od właściwości impregnowanego materiału, a przede wszystkim od jego struktury i porowatości. Orientacyjne wartości stężenia i potrzebne objętości roztworu Ahydrosilu K lub Silaku M-11 zestawiono w tabl. 4-10. Podane w tabl. 4-10 ilości roztworów dotyczą ich zużycia przy nanoszeniu środków hydrofobowych pędzlem; przy stosowaniu natrysku ilości te należy zwiększyć o 15% (program uprawnienia budowlane na komputer).

Sprawdzenie prawidłowości wykonania powłoki. Sprawdzenie prawidłowości wykonania powłoki hydrofobowej należy wykonać nie wcześniej niż po 7 dniach. Polega ono na obfitym polewaniu wodą zabezpieczonych powierzchni. Woda powinna spływać po powierzchni nie powodując jej zawilgocenia, a tym samym zmiany odcienia barwy. Zachowanie warunków bhp (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Silnie alkaliczny odczyn roztworów żywic metylosilikonowych powoduje podrażnienia skóry, należy więc wystrzegać się oblania nimi i odpowiednio się zabezpieczać (ubrania i rękawice ochronne). Rozpuszczalniki organiczne, wchodzące w skład Silaku M-11, są łatwo palne i toksyczne. Przy wykonywaniu nimi hydrofobizacji w zamkniętych pomieszczeniach należy pomieszczenia intensywnie wietrzyć (wentylować). Obowiązuje także skrupulatne przestrzeganie przepisów przeciwpożarowych(uprawnienia budowlane).

Stosuje się dwa podstawowe sposoby wykonywania przejść przewodów rurowych przez izolacje przeciwwodne papowe oraz z folii z tworzyw sztucznych, a mianowicie:

1. zabetonowanie na stałe odcinka przewodu rurowego w przegrodzie,
2. przeprowadzenie przewodu rurowego przez króciec (lub tuleję) zabetonowaną w przegrodzie(program egzamin ustny).

Izolacja pionowa ścian fundamentowych

Takie rozwiązanie wymaga zabetonowania w przegrodzie rury stalowej z kołnierzem stalowym szerokości min. 75 mm i grubości min. 10 mm, dospawanym pełną spoiną do rury. Kołnierz ten musi mieć również szczelnie dospawane śruby średnicy min. 20 mm. Liczba śrub zależy od średnicy kołnierza, dopuszczalna zaś największa odległość między śrubami wynosi 150 mm (opinie o programie).

Rurę z dospawanym kołnierzem należy zabetonować w przegrodzie (najlepiej w trakcie jej wykonywania) przed przystąpieniem do robót izolacyjnych. Należy to wykonać w taki sposób, aby powierzchnia kołnierza znalazła się w tej samej płaszczyźnie co powierzchnia podłoża pod izolację. Izolację przeciwwodną należy przykleić do kołnierza wycinając w niej otwory w miejscach śrub i rury. Następnie należy nakleić wokół rury podkładkę wzmacniającą z papy (w przypadku izolacji papowej) lub z folii z PCW (w przypadku izolacji z folii z PCW). Podkładka ta powinna mieć średnicę co najmniej 20 cm większą od średnicy zewnętrznej kołnierza. Na śruby należy nałożyć ruchomy kołnierz dociskowy (mający odpowiednie otwory) i zacisnąć izolację przez odpowiednie dokręcenie nakrętek śrub (segregator aktów prawnych).

Jeśli w niewielkiej od siebie odległości W gruntach przepuszczalnych ściany fundamentowe budynków niepodpiwniczonych, posadowionych powyżej poziomu wody gruntowej, wymagają zabezpieczenia przed wodą z opadów atmosferycznych, wsiąkającą w grunt przy budynku. Dostatecznym zabezpieczeniem przed wilgocią jest w tym przypadku izolacja pozioma, ułożona w ścianach na wysokości 15-30 cm ponad powierzchnią terenu, oraz izolacja pionowa ścian fundamentowych.

Izolacja pozioma nie może być w żadnym przypadku ułożona niżej niż 15 cm nad powierzchnią terenu. Przy ścianach drewnianych opartych na podmurówce wskazane jest ułożenie izolacji poziomej na wysokości 45 cm nad powierzchnią terenu. W gruntach spoistych (nieprzepuszczalnych) pionową izolację przeciwwilgociową należy również wykonać na ławach fundamentowych (promocja 3 w 1).