Siłownie wysokiego spadu

Za siłownie niskiego spadu będziemy w zasadzie uznawali te, których blok stanowi równocześnie element piętrzący wodę, zaś spad nie przekracza zwykle 10-20 m (program uprawnienia budowlane na komputer). Wewnątrz tej grupy, a więc siłowni niskiego spadu, można obok siłowni przyjazowych z normalnym budynkiem wyodrębnić następujące typy siłowni:

a) siłownie przyjazowe z obniżonym budynkiem hali maszyn,

b) siłownie przyjazowe bez budynku hali maszyn,

c) siłownie z urządzeniami spustowymi wewnątrz bloku siłowni,

d) siłownie filarowe,

e) siłownie wyposażone wr turbozespoły rurowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wszystkie wymienione powyżej typy mogą mieć uzasadnione zastosowanie w warunkach krajowych (uprawnienia budowlane).
Siłownie średniego spadu, stanowiące w sensie konstrukcyjnym typ przejściowy między siłowniami niskiego i wysokiego spadu, możliwe do budowy również i w warunkach polskich, są zwykle budowane dla spadów w granicach 10-30 m. W siłowniach tych zaczyna się wyraźnie oddzielać osobna budowla wlotowa, połączona krótkim przewodem z właściwym blokiem siłowni.

Siłownie tego typu można podzielić na następujące 2 rodzaje:
1) z wlotami skośnymi,
2) z wlotem w postaci szybu pionowego.
W tych rozwiązaniach blok siłowni przeważnie nie jest już elementem bez
pośrednio piętrzącym wodę.
Siłownie wysokiego spadu z reguły nic są elementem piętrzącym wodę, przy derywacjach ciśnieniowych są to najczęściej siłownie wolnostojące, lecz obok nich można wyróżnić kilka dalszych odmian, a mianowicie:
a) siłownie przy zaporach,
b) siłownie wkomponowane w zapory,
c) siłownie podziemne,
d) siłownie zagłębione.

Siłownie wodne przyjazowe niskiego spadu

Siłownie wodne przyjazowe niskiego spadu z obniżonym budynkiem hali maszyn (program egzamin ustny). Obliczenia i konstrukcja bloku siłowni są identyczne, jak dla siłowni z normalną halą maszyn. Zasadnicza ciąganie na zewnątrz największych elementów zespołów. Pokrywa otworu może być odsuwana w całości na bok, dwudzielna lub w szczególnych przypadkach nawet unoszona. Stojan lub wirnik turbiny przenosi się wówczas do przylegającego placu montażowego, również wyposażonego w otwór i pokrywę na dachu. Obniżona hala maszyn umożliwia jeszcze bezpośredni nadzór obsługi nad maszynami, mianowicie obsługa porusza się swobodnie w ograniczonej przestrzeni hali maszyn i jest obecna w zasadzie stale w hali maszyn.

Rozwiązania tego rodzaju, istniejące również w Polsce, są często spotykane w innych krajach europejskich. Stosuje się je głównie w siłowniach przyjazowych, gdy można wyzyskać dźwig bramowy do jedne czesnej obsługi siłowni i jazu, co daje tzw. rozwiązanie z dźwigiem uniwersalnym (opinie o programie).
Obniżenie hali maszyn zmniejsza poważnie wysokość konstrukcji podsuwnicowej. Daje to wyraźne oszczędności na koszcie budynku i jest jednym z powodów stosowania tej konstrukcji.

Przy dalszym obniżaniu hali maszyn konstrukcję podsuwnicową umieszcza się w górnej części masywu bloku, zbroi się ją odpowiednio i wykonuje w postaci belek podsuwnicowych. W warunkach klimatycznych Polski obsługa tego rodzaju siłowni nie nastręcza poważniejszych kłopotów.
Siłownie niskiego spadu bez budyń ko we. Ten typ stanowi dalszą modyfikację siłowni z obniżoną halą maszyn (segregator aktów prawnych).

Obniżenie konstrukcji aż do poziomu stopy stojana generatora powoduje dalsze oszczędności.
Generatory są wówczas przykryte jedynie lekką metalową obudową.

Dostęp do generatora jest możliwy tylko w czasie postoju jednostki. Obsługę maszyn zapewnia dźwig bramowy wspólny dla siłowni i jazu. W niektórych rozwiązaniach, szczególnie amerykańskich, dźwig bramowy jest przeznaczony wyłącznie dla obsługi siłowni, umieszczonej np. przy zaporze (promocja 3 w 1).
W Europie tego typu siłownia istnieje tylko w Szwecji (Vargon), ale - jak się okazuje - warunki klimatyczne Europy poważnie utrudniają obsługę. Siłownie bezbudynkowe należy raczej stosować w klimacie ciepłym z minimalną ilością opadów.