Spoiwa oparte na szkle

Spoiwa oparte na szkle wodnym znajdują zastosowanie w przemyśle i technice do wyrobu specjalnych mas, zapraw i betonów kwasoodpornych i ognioodpornych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Do grupy spoiw hydraulicznych zalicza się wszystkie spoiwa, które tworzą układ trójskładnikowy, złożony z tlenków CaO, SiOs, AI2O3 oraz domieszek tlenków żelaza. Spoiwa te uzyskuje się przez wypalanie surowców wapiennych, zawierających domieszki gliniaste, lub też sztucznie sporządzanych mieszanek wapienno-gliniastych o określonym składzie.

Podstawą do klasyfikacji spoiw mineralnych, produkowanych na surowcu wapiennym jako surowcu podstawowym, jest stosunek procentowej zawartości tlenku wapniowego (CaO) do sumy procentowej zawartości tlenków krzemu, glinu i żelaza. Wartość tego stosunku stanowi tzw. moduł zasadowości lub m o- duł hydrauliczny) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Surowce o dużej zawartości węglanu wapniowego, a więc o wysokiej zawartości CaO, posiadają po wypaleniu wysoki moduł zasadowości. Przy wartości tego modułu równej co najmniej 4,5, co odpowiada 89,0% CaCC>3, jak również przy wartości wyższej uzyskuje się spoiwo wapienne powietrzne (wapno palone).

Wszystkie spoiwa wiążące, wykazujące wartość liczbową modułu zasadowości mniejszą od 4,5, a więc wypalane z surowców zawartości CaCOg poniżej 89,0%, są materiałami wiążącymi hydraulicznymi (uprawnienia budowlane).
W miarę obniżania się wartości modułu wzrastają własności hydrauliczne uzyskiwanych spoiw, dając następujący szereg.
Wapno hydrauliczne - spoiwo o module zasadowości w granicach od 2,5 do 4,5. Wapno o module w granicach od 4,5 do 3,5 nosi nazwę słabo hydraulicznego, o module zaś 3,5 do 2,5 - wapna silnie hydraulicznego.

Cement romański - spoiwo o module zasadowości (hydrauliczności) mniejszym od 1,7, a praktycznie wahającym się w granicach 1,7 do 1,1 (program egzamin ustny).
Wymienione spoiwa uzyskuje się przez wypalanie surowca w temperaturach, w których nie zachodzi spiekanie, czyli częściowe nadtopienie materiału.
Cementy portlandzkie - spoiwa stanowiące obecnie oddzielną dominującą grupę spoiw hydraulicznych wśród spoiw opartych na wapnie.

Spoiwa mieszane

Cement portlandzki wypala się z surowców, których moduł zasadowości waha się od 2,3 do 1,7, a zawartość w nich węglanu wapniowego odpowiada granicznym wartościom 81,0 do 75,2% (opinie o programie).
Wartości te osiągają wartości wapna hydraulicznego, a różnica w jakości uzyskiwanego produktu polega jedynie na różnicy w procesie technologicznym przeróbki surowców. Mianowicie cement portlandzki wypala się w temperaturach wysokich (1400-1450 C), umożliwiających spieczenie, czyli częściowe stopienie materiału, co sprzyja tworzeniu się krzemianów i glinianów wapniowych stanowiących podstawowe składniki cementów portlandzkich (segregator aktów prawnych).

W grupie cementów portlandzkich normalnych występuje szereg odmian specjalnych, przeznaczonych do różnych celów technicznych, jak cementy białe (licowe), bezskurczowe (drogowe), „ferrari” (mało egzotermiczne do wielkich budowli betonowych, np. zapór wodnych), szybkosprawne (dla budownictwa zimowego i przyspieszonego), cement portlandzki wodoszczelny, wodoodporny i plastyfikowany.
Produkt wypalania surowców do stanu spieczenia, czyli klinkier cementu portlandzkiego jest podstawowym surowcem do produkcji spoiw mieszanych. Spoiwa te otrzymuje się przez wspólne przemielenie klinkieru cementowego z dodatkami hydraulicznymi, które je aktywizują i nadają własności hydrauliczne.

Spoiwa mieszane odgrywają coraz większą rolę w dzisiejszej technice, umożliwiają bowiem uzyskiwanie spoiw wiążących różnych marek, tzn. o różnych wytrzymałościach, przy równoczesnym zużytkowaniu wielu materiałów miejscowych, a zwłaszcza odpadowych (promocja 3 w 1).

Dodatki hydrauliczne są to materiały pochodzenia bądź naturalnego, bądź przemysłowego, które posiadają utajone własności hydrauliczne. Materiały te w zwykłych warunkach nie wykazują wcale albo tylko w stopniu nieznacznym własności hydraulicznych. Wzbudzone natomiast (zaktywizowane) różnymi dodatkami, wśród których klinkier portlandzki zajmuje najważniejsze miejsce, stają się spoiwami hydraulicznymi.