Środek wyporu

Na szczególną uwagę zasługuje zastosowanie warstw filtracyjnych do drenażu wewnętrznego budowli istniejących.
Środek wyporu pokrywa się ze środkiem masy ciała S tylko w przypadku całkowitego zanurzenia ciała jednorodnego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przenosząc zagadnienie ciśnienia hydrostatycznego na ustroje budowlane zanurzone w wodzie można powiedzieć, że ciśnienie hydrostatyczne usiłuje odkształcić przegrodę, a wypór hydrostatyczny unieść do góry bryłę ustroju budowlanego. Zarówno działanie naporów jednostkowych, jak i wyporu hydrostatycznego stanowi groźbę uszkodzenia budowli, a zwłaszcza jej izolacji.
Jeżeli ma się do czynienia z zanurzonymi w wodzie ciałami jednorodnymi, np. fundamentami betonowymi, szczelnymi murami itp. konstrukcjami, których ciężar objętościowy jest z reguły większy od wody, do obliczeń hydrostatycznych przyjmuje się całą ich objętość. Przy obliczaniu natomiast takich obiektów, jak wanny, tunele i inne podziemne obiekty do obliczeń przyjmuje się objętość elementów z pominięciem pustych przestrzeni (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Za granicę działania ciśnienia hydrostatycznego przyjmuje się linię izolacji wodoszczelnej.

Jeżeli założymy, że część podziemna budynku posadowiona jest w obrębie wód gruntowych lub rzecznych o zwierciadle stałym, to ustalenie wielkości ciśnienia hydrostatycznego nie przedstawia żadnych trudności. Jednakże w praktyce zwierciadło wód gruntowych i rzecznych bywa zmienne i ustalenie wielkości ciśnienia wody przedstawia dużą trudność bez danych opartych na długotrwałych obserwacjach.
Obserwacja poziomu wód w rzekach jest bardziej przestudiowana i uzyskanie maksymalnego poziomu jest przeważnie rzeczą łatwą (uprawnienia budowlane).

Natomiast obserwacje wód gruntowych przedstawiają trudniejszy problem, gdyż zazwyczaj brak jest danych o maksymalnych poziomach wód gruntowych, a uzyskane dane często nie są zgodne z rzeczywistością.
W praktyce przeważnie przyjmuje się poziom wód gruntowych na podstawie wyników uzyskanych z wierceń próbnych. Z tego powodu powstaje większość pomyłek w ocenie głębokości zalegania wód gruntowych (program egzamin ustny).

Grunty piaszczyste

W żwirach lub piaskach gruboziarnistych wolna woda gruntowa utrzymuje się wzlędnie na jednym poziomie w okresie obserwacyjnym, w wykopie i w gruncie. Strefa wód kapilarnych w żwirach prawie nie istnieje.
Opady atmosferyczne niewiele mogą zmienić poziom wód gruntowych (opinie o programie).
Jeżeli np. ulewa w ciągu 5 minut daje 30 mm opadów, to woda ta przesiąkając przez żwir może podnieść poziom wód gruntowych o 5-10 mm. Należy bowiem liczyć się z tym, że ulewy obejmują pewną ograniczoną część obszaru, a woda w żwirach łatwo ulega rozpływowi, powracając wkrótce do dawnego poziomu.

Bardziej złożone zagadnienie przedstawia ustalenie ciśnienia hydrostatycznego przy posadowieniu budynków w gruntach spoistych. W tych przypadkach powstaje najwięcej pomyłek, gdyż poziom wody w otworach obserwacyjnych (zwłaszcza w gruntach mało przepuszczalnych) ustala się po upływie długiego okresu czasu.
Budynek jest posadowiony w gruncie bardzo przepuszczalnym (żwir, grube piaski). W przypadku gdy poziom wód gruntowych (WG) i kapilarnych (WK) jest znacznie niższy od poziomu posadowienia, może wytworzyć się bardzo dogodny odpływ (wsączanie się) wód atmosferycznych (segregator aktów prawnych).

Budynek jest w obrębie wód błonkowatych, a więc niezdolnych do przesączania się przez przegrody budowli. W takich przypadkach ciśnienie hydrostatyczne równa się zeru, a więc może być stosowana izolacja najlżejszego typu.
Grunt przepuszczalny składa się z różnych piasków. Ustalają się tu wyraźnie trzy strefy wód: wolne, kapilarne (włoskowate) i błonkowate. Ciśnienie hydrostatyczne p wody należałoby przyjąć od poziomu wód gruntowych, odpowiednio do głębokości h (promocja 3 w 1)..

Obecność jednak wód kapilarnych uzasadnia przyjęcie ciśnienia hydrostatycznego z pewnym zapasem (p -f Ap), lecz nie wyżej niż występuje średni poziom wód kapilarnych, tj. na wysokości h + Ah powyżej poziomu izolacji.