Szkodliwy wpływ ciężaru własnego

Szkodliwego wpływu ciężaru własnego można by unikać jedynie stosując zamiast przęseł wolnopodpartych przęsła ciągłe wspornikowe. W obu przypadkach w przęsłach występowały oprócz momentów dodatnich momenty ujemne wymagające połączenia belek płytą dolną mknięcie przekroju i przejście od przekroju teowego do dwuteowego, czy to skrzynkowego zbliżyło mosty belkowe do płytowych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Zmiany te wpływają na skupienie betonu nad podporami i zmniejszenie kubatury betonu w przęsłach.

Skłaniały one też do zwiększenia wysokości przekrojów przęseł nad podporami i zmniejszenia w przęsłach. Dawniej stosowane skosy przy podporach płyt lub belek stały się niewystarczające. Zależności s wewnętrznych od zmienności wysokości przekroju wzdłuż przęseł wskazywał; że zmienność ta powinna być znacznie większa. Skosy sięgające dawniej d Vs rozpiętości przeszły w zmienność wysokości przekroju na całej długość przęseł (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wszystkie te zmiany występowały stopniowo na podstawie doświadczenia wynikającego z analiz statycznych, wykonywanych w czasie projektowania. Ni pochodziły one z rozwiązania zagadnień dotyczących właściwego rozmieszczeni betonu w przęsłach i właściwej zmienności wysokości tak, jak to te zagadnieni przyjęto formułować z punktu widzenia kształtowania konstrukcyjne (opinie o programie).
Przy czy ny zanikania odróżniania przęseł od podpór w konstrukcjach mostów.

W budowie mostów z drewna lub ze stali i kamienia występuje w wielu przypadkach konieczność zastosowania innego materiału w przęsłach, a innego w podporach. Daje to różne własności konstrukcyjne przęsłom i podporom oraz skłania do odróżnienia tych części mostów (opinie o programie).
Ale nawet w przypadkach, gdy przęsła i podpory są wykonywane z tego samego materiału: drewna, stali lub kamienia zachodzi potrzeba odróżniania przęseł od podpór ze względu na to, że materiały te są układane inaczej w każdej z tych części mostów. Kształty ich są dostosowane do kształtu i wymiarów bądź pni drzew, bądź przekrojów walcowanych ze stali, bądź też ciosów wykonywanych z kamienia. Otóż zastosowanie materiałów drzewnych, kształtowników stalowych i ciosów kamiennych do budowy przęseł i podpór zmusza do odmiennego ich układania w przęsłach i odmiennego w podporach (opinie o programie).

Materiały drzewne i stalowe

Materiały drzewne i stalowe mogą być łączone w belki przęseł albo w kratownice belek lub łuków oraz w słupy lub wiązania podpór. W obu tych głównych częściach mostów - przęsłach i podporach - układ belek drewnianych lub stalowych jest odmienny i to powoduje odrębność przęseł od podpór. Nawet w przypadku ramownic stalowych, w których słupy podpór i przęsła są połączone w sposób ciągły, te ostatnie różnią się kształtem i układem sił wewnętrznych od podpór (segregator aktów prawnych).

Oba rodzaje przyczyn wpływających na wyodrębnienie w konstrukcji mostu, przęseł i podpór wykonywanych z drewna, stali lub kamienia, występują inaczej w mostach betonowych.
Jeżeli most jest betonowany na miejscu w całości, to nie ma powodu odróżniania podpór od przęseł o ile sposób budowy tego nie wymaga. Rozmieszczenie materiału między fundamentem i jezdnią może być dostosowane do właściwego układu sił wewnętrznych, bez potrzeby tego odróżnienia. Jedynie ze względu na naśladownictwo w budowie mostów betonowych sposobu myślenia ukształtowanego w budownictwie z innych materiałów, przyjęto odróżnianie to zachowywać. Jest rzeczą oczywistą, że przechodząc od konstrukcyj drewnianych lub stalowych do konstrukcyj betonowych nie ma potrzeby posługiwania się elementami występującymi w tych konstrukcjach i naśladowania ich kształtów ani też do powtarzania tych samych rozumowań, które prowadziły do wytworzenia przęseł i podpór z belek drewnianych lub stalowych (promocja 3 w 1).

Przyczyną zanikania różnic między mostami belkowymi i płytowymi jest też monolityczność konstrukcyj betonowych. Zanikanie tych różnic nie może występować równie wyraźnie w konstrukcjach drewnianych, w których belki i pomosty są łączone w sposób tradycyjny na śruby, gwoździe, klocki i kliny, ani w konstrukcjach stalowych, których elementy są walcowane i łączone przez nitowanie lub spawanie.