Tworzywa sztuczne

Środki barwiące do tworzyw sztucznych muszą odpowiadać wysokim wymaganiom. Z całej więc olbrzymiej liczby tych produktów, jakie mamy dziś do dyspozycji, tylko stosunkowo niewiele może znaleźć zastosowanie do barwienia tworzyw sztucznych (program uprawnienia budowlane na komputer). Wymagania te można ująć w następujących punktach:

• Dobra odporność termiczna (w znacznie wyższych temperaturach niż temperatura przerobu tworzywa).
• Zdolność intensywnego barwienia oraz duża i trwała odporność na działanie światła.
• Zdolność trwałego umiejscowienia w tworzywie; środki barwiące nie mogą wykwitać czy też wypływać na powierzchnię, nic mogą migrować do innych warstw tworzywa, muszą być odporne na działanie wody i innych czynników.
• Odpowiednia zdolność rozprowadzenia w tworzywie (należyte rozdrobnienie).
• Nie mogą działać katalitycznie, ani też w inny sposób wpływać ujemnie na trwałość tworzywa, zmiękczaczy czy innych składników mieszanki tworzywa (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
• Muszą być całkowicie obojętne fizjologicznie (nieszkodliwe dla zdrowia) i to również w podwyższonej temperaturze.

Poza tym środki barwiące powinny mieć odczyn obojętny lub też mieć pH dostosowane do barwionego tworzywa. Najczęściej dzielimy środki barwiące w zależności od ich rozpuszczalności na barwniki i pigmenty (uprawnienia budowlane). Barwniki charakteryzują się intensywnością, czystością i jasnością barwy oraz dużą wydajnością, a mało jest takich barwników, które mogą być stosowane do tworzyw sztucznych. Pigmenty charakteryzuje brak rozpuszczalności, muszą więc mieć odpowiednie rozdrobnienie. Dzielą się one na nieorganiczne i organiczne (program egzamin ustny).

Pigmenty nieorganiczne

Biel tytanowa (dwutlenek tytanu) doskonale i bardzo intensywnie barwi wszystkie tworzywa sztuczne oraz odpowiada wszystkim wyżej wymienionym wymaganiom, może więc służyć jako podkład do większości kompozycji barwnych, ale nie przezroczystych (opinie o programie). Natomiast związków cynku (litopon i biel cynkowa) nie można wszędzie stosować, gdyż czasem działają one katalitycznie (szczególnie biel cynkowa wobec polichlorku winylu), co może spowodować nie tylko rozkład mieszanki w wyrobach, ale nawet w pewnych warunkach niebezpieczne wypadki przy pracy.

Bardzo dobrymi pigmentami do barwienia tworzyw, a m.in. polichlorku winylu, są siarczki i selenosiarczki kadmowe, które dają intensywną i żywą barwę od żółtej i pomarańczowej do czerwonej i bordo, z szeregiem różnych odcieni. Dość duże znaczenie mają również tlenki żelaza, posiadające szeroką skalę barw i odcieni od żółtej i czerwonej do brązowej i czarnej. Zabarwienie to jednak nic ma wickiej intensywności i jaskrawej barwności, która jest cechą pigmentów i barwników organicznych oraz pigmentów kadmowych (segregator aktów prawnych).

Stosowane są również zielenie i żółcienie chromowe oraz molibdenowe, chromian ołowiawy, biel ołowiawa, żółcień cynkowa i in. Chromian cynkowy działa również katalitycznie na polichlorek winylu, natomiast biel ołowiawa może służyć równocześnie jako stabilizator polichlorku winylu (promocja 3 w 1). Tlenki antymonowe służą również jako środki przeciwpalnc.

Specjalne siarczki niektórych metali służą jako pigmenty fluoryzujące lub fosforyzujące. Ten rodzaj pigmentu powinien być stosowany z dużymi ostrożnościami, gdyż czasem mogą one promieniować aktywnie, szkodliwie dla zdrowia.

Brąz aluminiowy i brązy innych metali o odpowiednim rozdrobnieniu służą do uzyskiwania efektów metalicznych, a niezależnie od tego wpływają na obniżenie palności mieszanki. Pigmenty organiczne. Pigmenty te odznaczają się wielką intensywnością i żywością barw oraz ograniczoną odpornością termiczną i barwną (z pewnymi wyjątkami), muszą więc być właściwie dobierane i stosowane z wielką ostrożnością w czasie przerobu. Sadza spełnia podobne zasadnicze zadanie jak biel tytanowa i dość często bywa stosowana do barwienia tworzyw sztucznych samodzielnie i w odpowiednich kompozycjach. Oprócz tego spełnia ona czasem rolę stabilizatora (np. polietylenu).