Tynk wykonany ręcznie

Tynk wykonany ręcznie lub natryskowo przy grubości do 4 cm nie wymaga zbrojenia wkładkami stalowymi. Przy grubym betonie natryskowym na każde 10 cm grubości układa się siatkę z prętów stalowych o średnicy ok. 8 mm. Siatkę tę należy umocować do kotew stalowych, które osadza się w wywierconych otworach na głębokość ok. 30 cm w odstępach 30-4-40 cm. Odległość między siatką a powierzchnią ściany powinna wynosić co najmniej 2 cm, a sama siatka powinna być przykryta warstwą ochronną o grubości również co najmniej 2 cm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Aby siatka nie przeszkadzała w ułożeniu pierwszych warstw tynku i przeniknięciu zaprawy do otwartych spoin muru oraz aby mogła być zapewniona jednolita struktura tynku, przed ułożeniem siatki należy najpierw nałożyć warstwę tynku.
Beton natryskowy sporządza się zwykle z mieszanki 1 : 5 do 1 : 6 (w stosunku ciężarowym). Stosuje się piasek o średnicy ziaren do 2 mm, który powinien mieć uziarnienie wymagane przez normy.
Beton natryskowy wymaga bardzo starannego i fachowego wykonania i nadzorowania.
Bliższe szczegóły o tynkach wodoszczelnych można znaleźć w podręcznikach specjalnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Izolacja w postaci sztywnych (grubych) blach metalowych ze względu na znaczny koszt i trudności wykonania stosowana jest jedynie w wyjątkowych przypadkach do specjalnych obiektów podziemnych o szczególnie dużym znaczeniu.
W budownictwie masowym stosuje się tego rodzaju izolacje jako izolacje wodoszczelne niewielkich studzienek i pomieszczeń, w których zwykle umieszcza się urządzenia produkcyjne wymagające izolacji wodoszczelnej niewrażliwej na wpływy mechaniczne (uprawnienia budowlane). Znajduje tu zastosowanie izolacja wodoszczelna wykonana z arkuszy blach stalowych o grubości 2-f-4 mm, spawanych według zasad stosowanych przy wykonywaniu zbiorników.

Arkusze

Arkusze spawa się w pomieszczeniu izolowanym lub jeśli wymiary jego są niewielkie, spawanie wykonuje się w całości albo większymi partiami na budowie i opuszcza się do uprzednio przygotowanego dołu o ścianach betonowych (program egzamin ustny).
Między powłoką stalową a otaczającą ją konstrukcją betonową lub żelbetową (podłogi i ściany) pozostawia się szczelinę, którą następnie wypełnia się szczelnie zaprawą cementową pod ciśnieniem. W tym celu w blasze stalowej wykonuje się pewną liczbę otworów. W otwory te należy wspawać rurki o długości ok. 30 cm, które następnie przedłuża się o dalsze 1,0-1,5 m tuż przed betonowaniem konstrukcji żelbetowej dna wanny.

Po stwardnieniu dna wanny wtłacza się (przez rurki) zaprawę pod ciśnieniem do szczeliny między blachę a podłoże, po czym wystającą część rurki obcina się i zatyka krążkiem blaszanym przyspawanym do blachy powłoki stalowej i następnie pokrywa warstwą betonu. Izolację z blach stalowych, przy czym widoczne są rurki 1 do wtłaczania zaprawy.
Jeżeli izolacja ma chronić obiekt przed wodą gruntową naporową, to powinna ona być dociskana do konstrukcji żelbetowej, przystosowanej do przyjęcia obciążenia wskutek parcia wody. Konstrukcję taką wykonuje się po zmontowaniu powłoki blaszanej (opinie o programie).

Blacha może stanowić również część składową konstrukcji stalowej, przejmującej parcie wody. W celu zabezpieczenia blachy stalowej przed korozją, zwłaszcza jeśli woda będzie zawierać związki szkodliwe dla stali lub gdy istnieje możliwość występowania błądzących prądów elektrycznych, wahań poziomu wody gruntowej itp., można stosować na blachach powłokę asfaltową, analogicznie jak to się czyni z rurami stalowymi układanymi w ziemi (segregator aktów prawnych).

Pozostawienie zewnętrznej powierzchni blachy bez obetonowania może mieć miejsce jedynie w przypadkach, gdy istnieje dostęp do blachy i może ona być powleczona farbą olejną lub asfaltową. W wyjątkowych przypadkach w analogicznych warunkach stosuje się zamiast blach stalowych blachy ołowiane o grubości l,5-f-2,5 mm, przy czym poszczególne arkusze mogą być spawane lub lutowane (promocja 3 w 1).