Układ konstrukcyjny budynków

Układ konstrukcyjny budynków tego typu może być podłużny lub poprzeczny. W budynkach wysokich beton ścian w wąskich filarach międzyokiennych może być zbrojony (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dzięki wgłębieniu środkowej ścianki pustaka umożliwione jest poprzeczne związanie z sobą pionowych słupków betonowych, tworzących konstrukcję ściany przez zalewanie otworów pustaków.
Budynki typu 3 przy zastosowaniu monolitycznych wieńców żelbetowych, łączących poszczególne bloki, odznaczają się znaczną sztywnością przestrzenną w obu kierunkach: podłużnym i poprzecznym. Budynki wielkopłytowe (typ 4) montuje się z dużych kompletnie wykończonych płyt w zakładzie prefabrykacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Płyty te o wymiarach, odpowiadających wielkości jednej izby, tworzą ściany zewnętrzne i wewnętrzne oraz stropy. Ustrój nośny składa się więc z szeregu zamkniętych prostopadłościanów połączonych między sobą węzłami o różnej sztywności. Taki układ płyt odpowiadający układowi krzyżowemu zapewnia dużą poprzeczną i podłużną sztywność budynku. Oprócz układu krzyżowego budynki wielkopłytowe mogą mieć układ poprzeczny występujący np. w przypadku stosowania ścian zewnętrznych jako elementów osłonowych lub wypełnienia tych ścian lekkimi betonami, np. w postaci bloków lub płyt gazobetonowych. Układ podłużny w budynkach tego typu występuje na ogół rzadko.

Zastosowanie jednego z układów konstrukcyjnych zależy w dużym stopniu od rozwiązania architektonicznego. Budynki o ścianach monolitycznych (typ 5) są to takie budynki, których ściany zostały wykonane bezpośrednio na budowie z betonów układanych w deskowaniu (uprawnienia budowlane). Ściany te tworzą pionowe przepony, które stężone poziomymi stropami, zdolne są do przejmowania obciążeń pionowych i poziomych działających na budynek i przekazywania ich na grunt budowlany. W budynkach o ścianach monolitycznych stosowane są układy konstrukcyjne podłużne lub poprzeczne. Pierwsze występują najczęściej w budynkach niskich ze ścianami z betonu jednofrakcyjnego, drugie w budynkach wysokich, w których wewnętrzne ściany nośne wykonywane są z betonu zwykłego a ściany zewnętrzne z betonu jednofrakcyjnego, z gazobetonu w postaci bloczków, płyt, elementów wielkopłytowych o układzie warstwowym lub w postaci ścian osłonowych (program egzamin ustny). Stropy w budynkach tego typu mogą być układane z gotowych płyt lub wykonywane w deskowaniu.

Szkielety stalowe

Zaletą budynków o ścianach monolitycznych jest większa sztywność konstrukcji w porównaniu z budynkami z gotowych elementów wielkowymiarowych, brak kłopotliwych w wykonaniu i eksploatacji węzłów oraz stosunkowo niski koszt stanu surowego budynku. Budynki szkieletowe - typ 6, mogą mieć szkielet wykonany systemem tradycyjnym, tj. betonowany na miejscu budowy w deskowaniach ciesielskich, lub też szkielet montowany z żelbetowych elementów prefabrykowanych. W ukształtowaniu elewacji budynków szkieletowych obserwuje się dwa kierunki (opinie o programie).

Według jednego z nich szkielet, stanowiący konstrukcję budynku, jest widoczny w elewacji, wg drugiego zaś - pozostaje on ukryty za ścianą osłonową.
Szkielety stalowe, stosowane w wysokich budynkach miejskich, nie są przedmiotem niniejszej pracy.
W niewysokich lub średniowysokich budynkach szkieletowych zagadnienie przejmowania obciążeń wiatrem nie przedstawia specjalnych trudności, ponieważ siły te mogą być łatwo przejęte przez usztywniające ściany poprzeczne, klatki schodowe, szyby windowe itp. W budynkach wysokich natomiast usztywnienie budynku ze względu na obciążenia wiatrem jest problemem zasadniczym wpływającym na ukształtowanie konstrukcji szkieletu (segregator aktów prawnych).

Przekroje poprzeczne elementów żelbetowych szkieletu takich budynków zależne są przede wszystkim od sił wiatru, a obciążenia pionowe od ciężaru własnego i użytkowego mają tu wpływ drugorzędny (promocja 3 w 1). Rozstaw słupów szkieletu zależy od wielu czynników, jak np. od formy architektonicznej elewacji (wąski lub szeroki podział elewacji słupami, od rodzaju konstrukcji stropów, od funkcji pomieszczeń położonych na parterze i wyższych kondygnacjach itp.