Ukształtowanie bryły prefabrykatu

Ukształtowanie bryły prefabrykatu, a szczególnie jego obrzeży i powierzchni, ma prosty związek z nakładami robocizny w wytwórni. Prefabrykat o nieregularnych kształtach, skomplikowanych obrzeżach, zróżnicowanych powierzchniach z wgłębieniami lub występami wymaga w produkcji niekiedy dwukrotnie większych nakładów robocizny w porównaniu z prefabrykatami o kształtach prostych i mało wyprofilowanych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy kształtowaniu prefabrykatów celowe jest bilansowanie korzyści i strat we wszystkich procesach roboczych niezależnie od miejsca ich realizacji. Czasem opłaca się nawet znacznie uprościć kształt elementu pomimo wystąpienia w robotach budowlano-montażowych dodatkowych operacji i procesów, np. zamiast jednego bardzo skomplikowanego elementu warto zastosować dwa elementy łatwe do produkcji, transportu i montażu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Znaczny wpływ na zwiększenie nakładów robocizny ma stosowanie różnych materiałów w jednym elemencie, np. w przypadku płyt ściennych wielowarstwowych. Różnorodność zasadniczych materiałów powoduje większą liczbę operacji roboczych oraz straty efektywnego czasu pracy (uprawnienia budowlane).

Stopień wykończenia i gotowość montażowa prefabrykatów schodzących ze stanowiska produkcyjnego stanowią tematy często dyskutowane wśród fachowców konstruktorów i technologów. Niekorzystne jest rozwiązanie przewidujące dodatkowe stanowisko produkcyjne w wytwórni, na którym wykańcza się elementy. Jeszcze bardziej niekorzystne jest czasem praktykowane ostateczne wykańczanie elementów na budowie lub w ogóle przenoszenie procesów wykończeniowych na czas wznoszenia budynków, np. w przypadku kabin sanitarnych, ścian zewnętrznych lub stropów. Ilość obróbek doprowadzających element do pełnej gotowości montażowej ma decydujący wpływ na nakłady robocizny (program egzamin ustny).

Nakłady robocizny

Modularność wymiarowania elementów wiąże się z procesem formowania. Nieprzestrzeganie zasad modularności powoduje bowiem trudności w wykonywaniu i uporządkowaniu czynności objętych procesem formowania, co z kolei zwiększa nakłady robocizny. Nie można też wykorzystać sprzętu i urządzeń (opinie o programie).

Powszechnie znane są wyniki doświadczeń w zakresie powtarzalności operacji i procesów roboczych. Występująca w produkcji masowej oraz na budowie duża powtarzalność sprzyja w osiąganiu dużych wydajności oraz przyczynia się do uzyskania dobrych wyników w zakresie jakości wyrobów. Ukształtowanie zbrojenia w projekcie konstrukcji elementów ma duży wpływ na liczbę zatrudnionych w wytwórni prefabrykatów i na nakłady robocizny. W obecnych warunkach rozwoju przemysłu hodowlanego powinno się w maksymalnym stopniu stosować standardowe lub typowe siatki zbrojeniowe, eliminując tradycyjny sposób przygotowania zbrojenia prefabrykatów (segregator aktów prawnych).

W kształtowaniu wielkości prefabrykatów powinno się z reguły uwzględniać będące do dyspozycji środki transportowe oraz obowiązujące przepisy dotyczące skrajni drogowych. Nieprzestrzeganie tego zmusza przedsiębiorstwa transportowe do stosowania dodatkowych środków transportowych oraz dodatkowej ich obsługi. Bardzo ważnym zagadnieniem w transporcie i składowaniu jest prawidłowe rozwiązanie powierzchni podporowych prefabrykatów. Wyprofilowane podpory wymagają zazwyczaj często zmienianego dodatkowego osprzętu.

W wielu rozwiązaniach elementów prefabrykowanych nie przywiązuje się wagi do różnorodnych zaczepów i pętli służących do podnoszenia i zabezpieczenia elementów w trakcie montażu. Różnorodność zaczepów wymaga bardzo zróżnicowanego osprzętu, zawiesi i stężeń, co ma duży wpływ na zwiększoną pracochłonność w zapleczu produkcyjnym, a szczególnie na budowie (promocja 3 w 1). Powinno się zwykle dążyć do maksymalnie możliwej unifikacji, której efektów nie potrzeba uzasadniać.