Ułożenie folii

Aby zlikwidować szczeliny między deskami przed ułożeniem folii, deskowanie należy zwilżyć wodą.
Folie umocowuje się za pomocą cienkich listewek przybijanych gwoździami. Po zdjęciu deskowań folie zwykle już nie nadają się do powtórnego użycia do wyściełania deskowania, natomiast mogą być z powodzeniem użyte do pielęgnacji betonu (do przykrywania jego górnej powierzchni).

Można też folie polietylenowe przyklejać klejem na bazie poliizobutylenu oraz klejem z upłynnionej żywicy z polichlorku winylu jak również na bazie kauczuku (program uprawnienia budowlane na komputer). Klejami tymi smaruje się powierzchnię deskowania i powierzchnię folii lub płyty. Po częściowym stwardnieniu kleju folie lub płyty dociska się do desek. Wytrzymałość warstwy klejącej jest niewielka, ale w zupełności wystarczająca nawet przy zastosowaniu wilgotnego drewna.
Jeśli powierzchnia konstrukcji betonowych jest przewidziana do otynkowania, to nie zaleca się wyściełanie deskowań folią z tworzyw sztucznych, bo do gładkiej powierzchni betonu tynk ma zbyt małą przyczepność (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Podłoże gładkie dobrze nadaje się natomiast do nakładania na nim bezpośrednio powłok antykorozyjnych.

Gładkie powierzchnie betonu szczególnie są pożądane w budownictwie wodnym.
Żywice z tworzy sztucznych można stosować w postaci cienkiej warstwy nałożonej na sklejkę lub płyty pilśniowe stosowane do deskowań. Styki między poszczególnymi arkuszami można wypełniać i szpachlować żywicami utwardzonymi na zimno. W tym przypadku do żywic lub klejów sporządzanych na ich bazie można dodawać mączkę z drewna. W ten sposób otrzymuje się praktycznie niewidoczne styki płyt i zupełnie gładką powierzchnię betonu.

Można też przez wprowadzenie układu widocznych spoin pomiędzy płytami nadać powierzchniom betonu efekty plastyczne (uprawnienia budowlane). Przy większych powierzchniach deskowania pożądane jest wytworzenie pomiędzy płytami z tworzyw sztucznych szczelin dylatacyjnych, dzięki którym płyty przy ruchach termicznych mają możność swobodnych wydłużeń i skróceń. Szczeliny dylatacyjne są widoczne na powierzchni betonu, co może być również wykorzystane jako efekt plastyczny.

Płyty z tworzyw sztucznych

Płyty z tworzyw sztucznych dają się wyginać i z tego powodu nadają się szczególnie do deskowań sklepień i ścian zbiorników itp. konstrukcji. Deskowanie takie może być zastosowane 40 i więcej razy, jest ono zatem ekonomiczne pomimo wysokiej ceny (program egzamin ustny).
Szczególnie godne zalecenia jest zastosowanie bakelizowanej sklejki do deskowań ślizgowych. Jeszcze bardziej efektowne są cienkie płyty z tworzyw sztucznych (winidurowe), którymi wykłada się deskowanie. Dla celów dekoracyjnych mogą być na nich wytłoczone wzory. Grubość płyt może wynosić od 0,5 do 0,8 mm. Przy starannym wykonawstwie takie deskowanie może być użyte nawet 100-krotnie. Płyt winidurowych nie można stosować w przypadku naparzania betonu.
Umocowanie płyt do desek wykonuje się w rozmaity sposób.

Płyty można naklejać klejem kauczukowym i lateksami, przybijać gwoździami lub pineskami (opinie o programie).
Deskowanie, szczególnie płyt, na które nakłada się cienkie płyty z tworzyw sztucznych, może być wykonane jako ażurowe (deski układa się w pewnych odstępach, na jakie pozwala wytrzymałość płyt).
Ponieważ beton nie ma przyczepności do płyt z tworzyw sztucznych, nie wymagają one smarowania substancjami ułatwiającymi rozdeskowanie i mogą być niezwłocznie, bez konieczności czyszczenia, użyte ponownie. Ma to duże znaczenie przy wyrobie prefabrykatów (segregator aktów prawnych).
Większość tworzyw sztucznych obecnie stosowanych nie znosi temperatury powyżej 60°C. Prócz tego z powodu znacznego współczynnika rozszerzalności termicznej tworzyw sztucznych deskowanie z tworzyw sztucznych może przy większych zmianach temperatury ulec nadmiernemu odkształceniu.

Do deskowań stosuje się również laminaty z żywicy, np. polietylenowej wzmocnionej włóknem szklanym (płyty o grub. ok. 3 mm). Przy zastosowaniu takich płyt były wykonywane w Niemczech ciężkie konstrukcje żelbetowe monolityczne (konstrukcja żelbetowa monolityczna gmachu muzeum samochodowego w Sztutgarcie) (promocja 3 w 1).