Ułożyskowanie i ustawienie turbin

Najczęściej stosowane jest ustawienie turbozespołu z pionowym wałem. Układ taki daje proste ułożyskowanie, jest dogodny w montażu i nie nastręcza trudności przy wykonywaniu fundamentów (program uprawnienia budowlane na komputer). Dla turbin Peltona oba układy (o wale pionowym lub poziomym) są szeroko stosowane. Układ pionowy jest korzystniejszy, szczególnie przy większych liczbach dysz, przypadających na jeden wirnik. Dla turbin Francisa stosuje się prawie wyłącznie układ pionowy, a dla turbin Kapłana wyłącznie układ pionowy z wyjątkiem turbin rurowych.

Rozwój siłowni szczytowo-pompowych wynika z coraz większego zapotrzebowania na gwarantowaną moc szczytową i interwencyjną. Dochodzi do tego potrzeba wykorzystania zapasu mocy dużych elektrowni cieplnych oraz atomowych w okresach tzw. doliny nocnej. Praca tego rodzaju elektrowni wymaga pompowania wody do położonego wyżej zbiornika, a następnie w odpowiednim czasie kierowania na turbiny. W związku z tym rozwinięto dla celów energetycznych specjalne typy pomp dużej mocy. Zakres spadów owych pomp wynosi obecnie od 10-5-15 m do 500 m wysokości tłoczenia, zaś moc ich dochodzi do 100 000 KM w jednostce (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Graniczny spad limitujący opłacalność budowy zakładu pompowego wynosi ok. 60 m, ale i niższe spady mogą jeszcze zapewnić opłacalność, szczególnie w przypadku układów rurowych (uprawnienia budowlane).
Większość pomp odpowiada w swej konstrukcji turbinom Francisa i składa się z jednego lub kilku wirników w zależności od wysokości tłoczenia. Dla niskich spadów pompy wykonywa się również jako maszyny śmigłowe (H ^ 5-7-6 m). Dobierając pompy musimy uwzględnić, że są one osadzone albo na tym samym wale co turbina i generator, który pracuje przy pompowaniu jako silnik, albo stanowią układ niezależny od turbiny i generatora.

Koszt ogólny instalacji

Zasadniczą rolę odgrywa przy tym w układzie wielomaszynowym dobór obrotów pompy, gdyż obroty silnika będą takie same jak w pracy prąd- nicowej lub tylko nieznacznie wyższe przy zastosowaniu zmiany biegunów; niemniej ważną sprawę stanowi sposób umieszczenia pompy w układzie turbozespołu i rozwiązanie sprzęgła oraz zabezpieczenie pompy przed kawitacją (program egzamin ustny).
W przypadku osobno ustawionych pomp, napędzanych własnym silnikiem, sprawa staje się nieco prostsza, ale koszt ogólny instalacji jest bez wątpienia
Przybliżone wymiary jednego wirnika w zależności od n* można wyznaczyć z wykresów. Spiralę i rurę ssawną projektuje się podobnie jak dla turbin (opinie o programie).

W przypadku pompowania przy niskich spadach rzędu 4-f-20 m pompa ma wirnik śmigłowy i jego wymiary określa się jak turbina Kapłana. Połączenie walu pompy z wałem turbozespołu dokonywa się bądź sprzęgłem mechanicznym umożliwiającym załączenie pompy do wału zespołu jedynie w czasie postoju, bądź sprzęgłem hydraulicznym, znacznie droższym, lecz zezwalającym na sprzęganie również w czasie ruchu zespołu. Zwykle w pracy turbinowej pompa dla zmniejszenia strat jest wyłączona, poza tym w pionowych układach pompowania ze względu na ograniczoną wysokość ssania i wahania poziomu dolnej wody, pompę umieszcza się poniżej turbiny (segregator aktów prawnych).

Pompoturbiny (maszyny odwracalne). Poszukiwanie oszczędnych rozwiązań doprowadziło w ostatnim 10-leciu do rozwoju tzw. maszyn odwracalnych lub też rewersyjnych, czyli maszyn mogących skutecznie pracować jako pompy lub jako turbiny. Główne trudności konstrukcyjne polegają na takim doborze profilów łopatek, aby w obu kierunkach pracy sprawność była dostatecznie wysoka i aby w pracy pompowej bez zmiany obrotów lub tylko przełączeniem biegunów generatora osiągnąć potrzebną wysokość tłoczenia Hp. Zadanie to w zasadzie zostało rozwiązane i obecnie buduje się pompoturbiny dla całego zakresu spadów od 20-30 m do 400 m oraz mocy do 150 000 KM, wypierając systematycznie pompy niezależne (promocja 3 w 1).