Uprawy maku lekarskiego

AFTENPOSTEN, dziennik norw. wyd. w Oslo, zał. 1860; związany z Partią Konserwatywną (Hoyre). „AFTONBLADET ”, dziennik szwedz. zał. 1830 w Sztokholmie; najstarsza gazeta w Szwecji; od 1956 organ Federacji Szwedz. Związków Zaw., wyrażający poglądy Szwedz. Socjaldemokr. Partii Robotniczej. AFTY, małe, płaskie owrzodzenia śluzówki jamy ustnej, o białawym dnie i żółtawej obwódce, bolesne, częste u dzieci z zapaleniem jamy ustnej; gł. na tle wirusowym. AFYONKARAHiSAR ląfjon-), m. w zach. Turcji, ośr. adm. ilu A.; 73,8 tys. mieszk. (1980); przemysł spoż., mat. bud.; wyrób dywanów; ośr. gl. w kraju regionu uprawy maku lekarskiego; węzeł kol.; lotnisko (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ag. symbol pierwiastka chem. srebra. AGA (kururu, ropucha olbrzymia, Bufo marinus), zool. jedna z największych ropuch, do 25 cm dl.; w tyle głowy skórne gruczoły jadowe; Ameryka Pd. i Środkowa. AGA, hist, tytuł oficerski w dawnej Tlircji, obecnie w niektórych krajach mu- zulm. używany w znaczeniu „pan”. AGA DŻARI, najbogatsze lądowe złoże ropy naft. w Iranie (Chuzestan); gł. ośr. i węzeł rurociągów naft. - A.D (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

AGA KHAN III, 1877-1957, ind. książę, przywódca muzulm. sekty isma’ilitow w Azji i Afryce, polityk; 1937 przewodniczył sesji Ligi Narodów. AGADES, m. w środk. Nigrze, ośr. adm. okręgu A.; 20,5 tys. mieszk. (1988); ośr. handl. na skrzyżowaniu dróg karawanowych; eksploatacja soli kam.; w oazie A. uprawa palmy daktylowej i zbóż (uprawnienia budowlane).

Agadir, m. w pd.-zach. Maroku, ważny port handl. i rybacki nad O. Atlantyckim, ośr. adm. prow. A.; 110,5 tys. mieszk. (1982); przemysł rybny, metal., cement., drzewny; elektrownia; ośr. turyst.; odbudowane po zniszczeniu wskutek trzęsienia ziemi 1960. - W 1911 tzw. konflikt agadirski (fr.- -niem. o wpływy w pn. Afryce) - prowokacyjne wpłynięcie do portu niem. kanonierki (program egzamin ustny).

Agamia

AGALMATOLIT (pagodyt), minerał, zbita odmiana pirofyllitu; używany (od czasów prehist.) do wyrobu drobnych przedmiotów ozdobnych (zwl. w Chinach). AGAMEMNON, bohater Iliady, król Argos (lub Myken); syn Atreusza (stąd zw. Atrydą); nacz. wódz Achajów; ojciec Ifigenii, Elektry i Orestesa; zginął z rąk żony, Klitajmestry, i Egista. AGAMEMNONA GRÓB - Atreusza skarbiec (opinie o programie).

AGAMIA (bezpłodność), biol. niezdolność do rozmnażania płciowego wskutek naturalnego niedorozwoju narządów płciowych; np. robotnice pszczół, mrówek. AGAMOSPERM1A, rozmnażanie się niektórych roślin kwiatowych przez nasiona powstające z niezaplodnionej komórki jajowej (partenogeneza) lub z innej komórki woreczka zalążkowego (apogamia) (segregator aktów prawnych).

AGAMY (Agamidae), rodzina małych jaszczurek; ok. 300 gat.; ciało zwykle kolczaste; owadożerne lub roślinożerne; okolice stepowo-pustynne Eurazji, Afryki i Azji Mniejszej; np. moloch kolczasty, smok latający. AGAMA (Agana), stoi. Guam (związkowego terytorium zamorskiego USA), na zach. wybrzeżu wyspy Guam; 1,1 tys. (1990); port handl. (wywóz kopry); uniw. (zat. 1952); siedziba Mikronezyj- skiej Rady Tlirystyki Regionalnej (zał. 1979); nowocz. centrum rządowe; w pobliżu A. lotnisko.

AGAPANT (lilia afrykańska, Agapanthus umbellatus), klączowa bylina ozdobna (doniczkowa) z rodziny liliowatych, pochodząca z pd. Afryki; kwiaty białe lub niebieskie w baldachogronach. AGAR-AGAR, środek galaretujący otrzymywany z pewnych krasnorostów (O. Indyjski, zach. O. Spokojny); rozp. w wodzie w temp. ok. 100°, po ostygnięciu do ok. 42° daje galaretę, używaną na pożywki bakteryjne, w przemyśle spoż. i farmaceutycznym (promocja 3 w 1).

AGARTALA, m. w Indiach, przy granicy z Bangladeszem; stoi. stanu Tripura; 59,6 tys. mieszk. (1971), zespól miejski 132,2 tys. (1981); ośr. handl. regionu roln.; przemysł spoż.; port lotniczy. AGASSIZ [agasi] Jean Luis, 1807-73, szwajc. zoolog, paleozoolog i geolog (zwł. glacjolog); prof. uniw. w Neu- chatel i Cambridge (USA); w anatomii porównawczej rozwinął pojęcia homo- logii i analogii narządów. AGAT, minerał, odmiana chalcedonu o budowie wstęgowej (naprzemianległe warstewki o odmiennym zabarwieniu, np. brun. i białe); kamień półszlachetny; stosowany w jubilerstwie i mechanice precyzyjnej.