Uszczelniacze

Po wywierceniu w sąsiedztwie większej ilości otworów zaleca się je kolejno przepłukać w różnych specjalnych powiązaniach wzajemnych, aby usunąć włączenia gliniaste lub pylaste znajdujące się w szczelinach. Jeżeli wykonywanie zastrzyków zaczyna się od dołu, to wydziela się w pionie kolejno odcinki długości 2-5 m przez wprowadzenie odpowiednich przyrządów - uszczelniaczy (w obcym piśmiennictwie zwanych obturatorami (program uprawnienia budowlane na komputer). Bywają one, jak podano na tym rysunku, z pojedynczym i z podwójnym uszczelnieniem. Jak widać, wystarczy przez dokręcenie śruby docisnąć rurę zewnętrzną, aby uzyskać szczelne dociśnięcie wkładek gumowych do obwodu otworu. Po założeniu uszczelniacza wstrzykuje się mleko cementowe, mierząc wciąż starannie ciśnienie. Przy prowadzeniu zastrzyku, zaczynając od dołu otworu, nie można nigdy mieć pewności, że dolne warstwy są dobrze uszczelnione. Zaczyn cementowy bowiem nieraz może uchodzić dość daleko, np. na odległość 60 m, znajdując łatwy przepływ przez grubsze szczeliny i omijając węższe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W sprawie zagęszczenia używanego zaczynu cementowego praktyka nie daje zasad jednolitych. Lugeon zaleca rozpoczynać zastrzyk od stosunku cementu do wody w granicach wagowych 1:5 do 1 : 10, przechodzić następnie po rzadszych zaczynach na stosunek 1 : 3 do 1 : 5 i kończyć na stosunku 1:1. Można jednak spotkać się z wieloletnią praktyką rozpoczynania zastrzyków od zaczynów gęstych i stopniowego wprowadzania bardziej rozrzedzonych (Niemieckie Towarzystwo wykonawstwa robót w Nordhausen) (uprawnienia budowlane).

Zaczyn cementowy

Aby uniknąć zbytniego odsączania się wody i przedwczesnego osadzania się cementu przed dojściem do najdrobniejszych szczelin, szczególnie w porowatych piaskowcach, przedsiębiorstwo Franęois wprowadziło do użytku metodę uprzedniego wtłaczania kolejno bardzo rozrzedzonych roztworów szkła wodnego i siarczanu glinu, które wytwarzają w szczelinach nadzwyczaj cienkie powłoki ochronne z żelu glinokrzemowego (program egzamin ustny).

Prowadzenie zastrzyku w kolejności od góry ku dołowi polega na tym, że otwór od góry przewierca się odcinkami np. po 2,5 m, zamyka się na stałej głębokości około 1 m poniżej poziomu za pomocą uszczelniacza, następnie poddaje się ciśnieniu wody i obserwuje rozmiary jej ucieczki. Jeżeli ucieczka ta jest mniejsza niż 0,1 1/min na m, to zastrzyku nie stosuje się, przy ucieczce 0,1-0,5 1/min wprowadza się zastrzyk chemiczny, a przy jeszcze większej - zastrzyk cementowy (opinie o programie). Zastrzyk cementowy wprowadza się zwiększając powoli ciśnienie, dopóki nie zaprzestanie on uchodzić do gruntu. Trzeba dążyć do tego, żeby możliwie najdłużej utrzymywać małe ciśnienie. Zwykle ciśnienie doprowadza się do 6-15 at n.

Po niewielkim stwardnieniu zaczynu, a więc co najmniej po 24 godzinach przewierca się otwór ponownie z użyciem w tym celu koronki i bada starannie wycinane walce stwardniałego zaczynu cementowego (segregator aktów prawnych). Niejednokrotnie zastrzyk przeprowadza się na tym samym odcinku powtórnie, a nawet parokrotnie, szczególnie w górnej części otworu. Po uszczelnieniu skały w górnej części, wierci się otwór już w skale rodzimej na dalsze 2,5 m i zamykając uszczelniaczem otwór znów na głębokości 1 m od naziomu, powtarza się zastrzyk na całej długości otworu. W opracowaniach poświęconych specjalnie zastrzykom cementowym można znaleźć wskazania, jak na podstawie oglądanych smug w stwardniałym cemencie można wnioskować o przebiegu zastrzyku i charakterze szczelin (promocja 3 w 1). Zastrzyki prowadzone od góry ku dołowi są znacznie kłopotliwsze i kosztowniejsze niż wykonywane w kierunku odwrotnym, lecz dają znacznie większą pewność dobrych wyników.