Warstwy drenarskiej

Cegła użyta do warstwy drenarskiej powinna być dobrze wypalona i dobrej jakości. Na warstwie cegły dziurawki należy ułożyć jedną warstwę papy smogowej sklejanej lepikiem na stykach; ma ona nie dopuścić do zatkania się betonem kanalików w dziurawce w czasie betonowania podłoża pod posadzką. Pod posadzką należy wykonać izolację przeciwwilgociową. Jeśli posadzka została złożona jeszcze przed wykonaniem drenażu płaskiego, to usuwa się ją lub drenaż wykonuje się na istniejącej następnie układa nową posadzkę (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podobne odwodnienie obiektów zagłębionych poniżej stałego poziomu wody gruntowej można wykonać w przypadku, gdy izolacja zewnętrzna przed wodą naporową z jakichś powodów stała się nieszczelna i naprawa jej jest praktycznie niemożliwa i niemożliwe
Aby móc doprowadzić wodę z drenażu płaskiego ułożonego na płycie fundamentowej, zachodzi konieczność wykucia w tej konstrukcji wgłębienia jako studzienki zbiorczej. W tych przypadkach ilość wody przesączającej się przez nieszczelną izolację jest zwykle nieduża i wystarczy niewielka studzienka. Najlepiej, jeśli w każdej konstrukcji izolowanej od zewnątrz przed wodą naporową wykona się już od razu na wszelki wypadek studzienkę zbiorczą, która może być wykorzystana, gdy izolacja przed wodą naporową okaże się nieszczelna (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jeśli nawet taka ewentualność nie nastąpi, to studzienkę można wykorzystać do usuwania wody spływającej po posadzce w czasie mycia.

Jeśli pionowa izolacja ścian założona od zewnątrz i tynk wewnętrzny wodoszczelny okażą się nieszczelne, a do izolacji praktycznie nie ma dostępu i nie da się jej naprawić, w celu uzyskania absolutnie suchej ściany w pomieszczeniu wykonuje się tzw. „drenaż ściany”. Drenaż ściany najczęściej wykonuje
się w połączeniu z drenażem posadzki, chyba że zawilgocenie ścian jest nieduże, a posadzka jest sucha (uprawnienia budowlane).
Konstrukcja drenażu ściany polega na tym, że na posadzce odizolowanej od warstwy drenującej muruje się ściankę w odległości 5-10 cm od mokrej ściany.

Domurowana ścianka

Domurowana ścianka w żadnym miejscu nie może dotykać do istniejącej mokrej ściany. Przy murowaniu szczególnie należy zwracać uwagę na to, aby zaprawa nie dostała się pomiędzy ściany (program egzamin ustny). Zaleca się zwentylować przestrzeń między ścianami, łącząc ją na dole nad posadzką i na górze pod stropem z przewodem wentylacyjnym lub wykonać w ściance kratki wentylacyjne.
W przypadku przeciekania przez ścianę większej ilości wody, wzdłuż ściany na poziomie warstwy drenującej podposadzkowej potrzebny może okazać się otwarty kanalik betonowy, którym woda spływająca ze ścian mogłaby odpłynąć bezpośrednio do kratki ściekowej umieszczonej pod warstwą drenującą lub do studzienki zbiorczej.
Ogólna charakterystyka izolacji typu lekkiego, średniego i ciężkiego (opinie o programie).

Izolacje typu lekkiego stosuje się w celu ochrony budowli przed przenikaniem wilgoci. Do tego typu zalicza się przede wszystkim izolacje bitumiczne bez wkładek, np. powłoki gruntujące, izolacje z mas powłokowych, powłoki z tworzyw sztucznych oraz środki uszczelniające powierzchnie materiałów konstrukcji. Są one wrażliwe na uszkodzenia mechaniczne i do pewnego stopnia mogą chronić budowle przed szkodliwymi wpływami chemicznymi. Izolacji typu lekkiego nie należy stosować w celu zabezpieczenia budowli przed wodą opadową bezpośrednią lub przesączającą się, a tym bardziej przed wodą naporową (segregator aktów prawnych).

Izolacje typu średniego stosuje się w celu zabezpieczenia przed wodą opadową bezpośrednią (pokrycia dachowe) lub przesączającą się (izolacje pionowe w budynkach, tarasy, przepusty, zbiorniki podziemne itp.). Do tego rodzaju izolacji można zaliczyć izolacje bitumiczne, najwyżej z dwoma warstwami wkładek z papy, izolacje z plastycznych mas bitumiczno-mineralnych, asfaltów lanych, powłok z tworzyw sztucznych, tynków wodoszczelnych itp. Budowle skonstruowane z materiałów wodoszczelnych czasem nie wymagają stosowania izolacji (promocja 3 w 1).