Wartość pereł

Wartość pereł o jednakowych wymiarach, dających się zestawić w naszyjniku, jest znacznie wyższa. Dużą wartość mają pojedyncze, duże perły o najwyższym stopniu zalet, czyli perły „pierwszej wody”. Perły pochodzące ze sztucznej hodowli są oceniane niżej, a jeszcze od nich tańsze są perły japońskie.
Perłami ozdabia się broszki, wisiorki, szpile i pierścienie; perły o kształcie gruszkowatym lub w kształcie kropel nadają się na butony, broszki i klipsy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Perły połówkowe są osadzane na sztyftach i przymocowane za pomocą kitu perłowego, lekko i ostrożnie podgrzewanego. Najczęściej z pereł sporządzane są naszyjniki. W środku sznura umieszcza się perłę największą, od której odchodzą w obie strony coraz mniejsze. Rzadziej spotyka się naszyjniki złożone z pereł jednakowej wielkości.
Perły przeznaczone na naszyjniki muszą być przewiercane, co wymaga wielkiej ostrożności i zręczności. Przy perłach na pół przewiercanych otworek dochodzi tylko do pewnej głębokości, aby szlif nie przeświecał (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Perły przewiercane całkowicie nawierca się z obu stron, aby uniknąć ich pęknięcia. Jako świdrów do wiercenia używa się srebrnych lub stalowych igieł o ostrzu płaskim lub gwiaździstym. Dawne ręczne wiercenie zostało zastąpione maszynowym. Przy nawiercaniu pereł następuje pewna strata masy, którą należy uwzględnić przy obliczaniu ceny. Jednokaratowa perła traci przeciętnie 0,05 karata.

Dużo wprawy wymaga też oczyszczenie pereł mających plamy lub inne skazy.
Masa perłowa ze skorup małży i muszli niektórych ślimaków służy do wyrobu mieniących się pięknymi barwami guzików perłowych. Wykonuje się z niej również inkrustacje oraz ozdobne przedmioty, jak trzonki do noży, do obrazków, szkatułki, broszki itp. Z muszli ślimaków morskich sporządza się również piękne kamee (uprawnienia budowlane).

Występowanie pereł

W starożytności poławiano perły w Oceanie Indyjskim i Zatoce Perskiej, obecnie wydobywa się je także z Morza Sulu (między Borneo i Filipinami), u wybrzeży Australii, Ameryki Środkowej oraz niektórych wysp Oceanu Spokojnego.
Najważniejszy obszar eksploatacji pereł, z którego pochodzi około 7/8 produkcji światowej, stanowi Zatoka Perska, gdzie poławia się najpiękniejsze perły. Ławice perłopławów rozciągają się wzdłuż całego Półwyspu Arabskiego, lecz najważniejsze znajdują na w Zatoce Perskiej u wybrzeży wysp Bahrejn. Głównym ośrodkiem handlowym jest port Lingeh. Połowami zajmują się arabscy poławiacze pereł lub też przedsiębiorcy, którzy ich finansują (program egzamin ustny). Warunki tamtejszych połowów są bardzo trudne i niebezpieczne. Dawniej perły z tego terenu przesyłano przede wszystkim do indyjskich ośrodków handlowych, zwłaszcza do Bombaju i Madras. Często arabskie perły mają nazwę bombajskich, ponieważ najcenniejsze z nich sprzedawane są w tym właśnie mieście. W ostatnich kilkudziesięciu latach Arabowie nawiązali bezpośrednio stosunki handlowe z Europą, pomijając indyjskie ośrodki handlu (opinie o programie).

Na drugim miejscu pod względem produkcji należy wymienić Zatokę Manaar, między Półwyspem Indyjskim a północno-zachodnią częścią Cejlonu. Połowy pereł odbywają się również przy południowo-wschodnich brzegach Półwyspu Indyjskiego, w pobliżu portowego miasta Tuticorin (segregator aktów prawnych).
Połowy odbywają się pod kontrolą inspektorów rządowych, którzy regulują wydobycie perłopławów, aby nie dopuścić do ich rabunkowej gospodarki. Najlepsze są perły czteroletnie. Połów pereł rozpoczyna się zwykle z początkiem marca i trwa cztery do sześciu tygodni.

Flottyle złożone z 60—70 łodzi wyruszają na połów zwykle o północy, aby do ławic perłopławów dotrzeć o wschodzie słońca. Na każdej łodzi znajduje się zwykle dziesięciu nurków. Po przybyciu do ławicy perłowej oddany zostaje strzał armatni, oznaczający początek połowu. Nurek opuszcza się w głąb oceanu obciążany kamieniem o masie kilkunastu kilogramów. Nurkowie pracują zwykle parami: jeden z nich zajmuje się połowem, drugi natomiast obsługuje linkę sygnałową (promocja 3 w 1).