Warunki gruntowe

Warunki gruntowe często jednak pozwalają na płytkie fundamentowanie szyny poddźwignicowej.
W obu wypadkach żelbetowa belka poddźwignicowa stanowiąca fundament ma przekrój teowy i spoczywa na podsypce tłuczniowej grubości 45 cm. W drugim wypadku równolegle do toru przebiega kanał ślizgowy, zamykany metalowymi płytami przymocowanymi zawiasami do pionowej ścianki fundamentu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Belki żelbetowe dzieli się szczelinami dylatacyjnymi na odcinki długości 10 do 20 m zależnie od wymiarów przekroju belki. Styki obu odcinków fundamentu należy zazębiać, a do czoła każdej z belek przylepiać lepikiem papę smołową. Szyny poddźwignicowe nad szczelinami dylatacyjnymi belek należy ukośnie przecinać i umieszczać na płycie stalowej podstykowej, a to w celu złagodzenia przejścia kół jezdnych dźwignicy z jednego odcinka na drugi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Dla umożliwienia osadzenia na tych fundamentach po ich ukończeniu szyn, zwykle przewiduje się w ich koronie wzdłużne wnęki (np. o przekroju 50×35 cm), w których zabetonowane będą zakotwienia szyn albo rozszerzające się ku dołowi otwory pionowe.

Umocowanie szyny poddźwignicowej do belki żelbetowej fundamentu poddźwignicowego. Szyna poddźwignicowa spoczywa tu na stalowej płycie 700X25 mm, a pod tą ostatnią znajduje się podlewka cementowa ok. 2,5 cm, mająca za zadanie wyrównać górną płaszczyznę belki fundamentowej. Tak szyna, jak i płyta są przytwierdzone do belki wbetonowanymi w nią śrubami kotwiącymi, osadzonymi w uprzednio pozostawionych w koronie belki otworach. Do płyty pod szyną poddźwignicową umocowane są także z obu stron kątowniki kotwiące z otworami na sworznie ryglujące. Gdy prędkość wiatru w porywach dochodzi do 15 m/s (7° skali Beauforta), kotwi się do nich dźwignicę, ograniczając w ten sposób jej pracę. Gdy prędkość wiatru osiąga 22 m/s, należy w ogóle przerwać pracę dźwignicy (uprawnienia budowlane).

Poziom wody

Nabrzeża stanowią przeszkodę dla odpływu wody wsiąkowej i gruntowej do basenu portowego, powodują spiętrzanie się wody gruntowej za sobą. Zachodzi to szczególnie po długotrwałych lub ulewnych deszczach, w okresach bezpośrednio po powodziach itp.
Różnica poziomu wody powoduje napór hydrostatyczny na nabrzeże, który musi być uwzględniony w obliczeniach i podraża budowlę (program egzamin ustny). Chcąc napór ten sprowadzić do minimum lub do jakiejś stałej, określonej wartości, zakłada się za nabrzeżem masywnym sączek (dren) odpowiedniej średnicy, połączony w odstępach 50 do 100 m z basenem. Sączek zakłada się w pobliżu średniego poziomu wody w basenie, w małym spadku, w rowie wypełnionym grubym żwirem lub kamieniem.

Szczególnie ważne jest zagadnienie odwodnienia nabrzeży w portach pływowych, w których należy się liczyć z dużymi wahaniami różnic poziomów wody gruntowej i wody w basenie. Na sprawność i długotrwałość działania odwodnienia ma wpływ w dużej mierze stopień zamulenia wody w basenach portowych (opinie o programie). Gdy wody te zawierają znaczne ilości zawiesin ilastych, konieczne jest zapobieżenie przenikaniu ich, przy wysokich stanach wody w basenach, poprzez urządzenia odwadniające do gruntu. W tym celu należy odwodnienie zaopatrywać w klapy zwrotne, które pozwalają na przepływ wody z gruntu do basenu, a uniemożliwiają ruch wody odwrotny.

Klapy zwrotne muszą być dostępne (dla rewizji i oczyszczania) przy średniej niskiej wodzie pływowej (OS) (segregator aktów prawnych). Rewizji takich dokonuje się co pół roku, a ponadto w okresach poprzedzających wzmożoną pracę konstrukcji nabrzeży, np. przed obciążaniem nabrzeża ciężkimi ładunkami, przed przystąpieniem do pogłębiania basenu przy nabrzeżu itp.

Stosowane bywają klapy z zaworem kulistym (przy bardziej kapitalnych budowlach i w cięższych warunkach), ale także i klapy zwykłe z zawieszeniem łańcuchowym zdały w wielu okolicznościach dobrze egzamin. Klapy rozmieszcza się w odstępie 7-8 m (promocja 3 w 1).