Wilgotny klimat równikowy

Nikaragua leży w Ameryce Środkowej; od pn. graniczy z Hondurasem, od pd. z Kostaryką, zach. wybrzeża oblewają wody Oceanu Spokojnego, a wsch. - Morza Karaibskiego, na którym leży także kilka wchodzących w jej skład niewielkich wysepek, m.in. Cayos Miskitos i wyspy Maiz (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wschodnią część kraju zajmuje bagnista nizina nadbrzeżna nad Morzem Karaibskim, zwana Wybrzeżem Moskitów. Wybrzeże ma charakter lagunowy, z przybrzeżnymi rafami koralowymi i niewielkimi wysepkami. W centrum i na pn. Nikaragui przeważają obszary górskie fałdowania alpejskiego, m.in. Kordyliera Isabella z kulminacjami Cochagón (1745 m n.p.m.) i Saslaya (1650 m n.p.m.), zbudowane z paleozoicznych skał magmowych i metamorficznych, osadowych skał mezozo- icznych, a także skał wulkanicznych z okresu trzeciorzędu. Najwyższym szczytem kraju jest Mogotón (2107 m n.p.m.) na granicy z Hondurasem (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Na wyspie Ometepe (na jeziorze Nikaragua), wznosi się cłwustożkowy wulkan Concepcion (1610 m n.p.m.). Równolegle do wybrzeży Oceanu Spokojnego ciągnie się strefa ok. 40 drzemiących i czynnych wulkanów, z których najwyższy to San Cristóbal (1745 m n.p.m.). Obszar ten należy do sejsmicznie aktywnych; często występują silne trzęsienia ziemi (uprawnienia budowlane).

W Nikaragui panuje gorący, wilgotny klimat równikowy. Wybrzeże Morza Karaibskiego jest bardziej wilgotne; pora deszczowa trwa 9 miesięcy, a suma rocznych opadów osiąga od 1000 mm w pn. jego części do 6000 mm na pd. Na wybrzeżu Oceanu Spokojnego, zaliczanym do strefy klimatu podrównikowego, pora deszczowa trwa 6 miesięcy, a suma opadów dochodzi do 1500 mm rocznie. Średnia roczna temp. wynosi od 26-27“C na nizinach, do ok. 20 C w górach. Kraj nawiedzają często huragany (program egzamin ustny).

Sieć rzeczna

Sieć rzeczna jest dobrze rozwinięta, zwł. we wsch. części kraju. Najdłuższą rzeką jest Coco (Segovia) wypływająca w Hondurasie (dł. 780 km), Rio Grandę de Matagalpa. Na pd.-zach. przez Nizinę Nikaragui przebiega rów tektoniczny, w obrębie którego znajdują się dwa duże jeziora pochodzenia reliktowo-tektonicznego: kryptodepresyjne jezioro Nikaragua (pow. 8264 km-, głęb. 70 m) i jezioro Managua (pow. 1042 km), połączone ze sobą rzeką Tipitapa, a przez rzekę San |uan wypływającą z jeziora Nikaragua - z Morzem Karaibskim (opinie o programie).

W strefie wilgotnego klimatu równikowego wykształciły się gł. czerwonożółte gleby laterytowe, ferralitowe i ferrytowe zawierające związki żelaza i glinu. Z gleb astrefowych największy udział mają różnorodne gleby górskie. W zach. części kraju występują urodzajne gleby wulkaniczne (andosole). Lasy (umiarkowanie wilgotne, tracące liście w porze suchej) zawierają dużą liczbę epifitów. Kotliny centralne porasta roślinność sawannowa i zbiorowiska kolczastych krzewów. Na Wybrzeżu Moskitów rosną gęste, wilgotne lasy równikowe, przechodzące w nadmorskie zarośla namorzynowe (mangrowe). Świat zwierząt jest bogaty. Z większych ssaków żyją tu małpy, pumy, jaguary, pekari, mrówkojady. W rzekach spotyka się krokodyle, wiele jest gatunków ptaków, węży, żółwi, jaszczurek (segregator aktów prawnych).

W jeziorach Nikaragua i Managua występują rekiny i ryby-piły. System ochrony przyrody obejmuje 59 obiektów stanowiących 7% terytorium całego kraju. Do najbardziej znanych należą parki narodowe Saslaya oraz ostoja Los Guatuzos. Większość mieszkańców Nikaragui stanowią Metysi (69%). Białych pochodzenia europejskiego jest 17%, Murzynów 9%. Rdzenna ludność, Indianie (5%) zamieszkują wsch. stoki Kordylierów oraz nadbrzeżne tereny Morza Karaibskiego. Językiem urzędowym jest hiszpański, a dominującą religią katolicyzm (ok. 90%). Średnia gęstość zaludnienia wynosi 55 osób/km, a stopień urbanizacji 62%. Blisko 1/4 ludności mieszka w nowoczesnej stolicy - Managed. Inne większe miasta to: León. Chinandega, Masaya, Granada, Matagalpa. Bluefields i Puerto Cabezas (promocja 3 w 1).