Wkładki z żelaza okrągłego

Strop Herbsta składa się z elementów dwojakiego typu. Belki niosące posiadają wkładki z żelaza płaskiego; elementy kształtu cylindrycznego o długości 25 cm, wykonane z betonu żużlowego, stanowią wypełnienie. Wyrównanie górne otrzymuje się przez nałożenie warstwy betonu, o grubości 4 do 8 cm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podobny ustrój, przyjął Lolat, ulepszając go przez zastosowanie prętów okrągłych i strzemion z hakami, wystającemi z belek dźwigających. Strop sytemu Visintiniego układa się z belek kratowych. Wkładki z żelaza okrągłego umieszczone są w pasach i krzyżulcach ciągnionych. Podobny typ kratownic żelbetowych znany jest we Francji pod nazwą systemu Neville; ustrój ten posiada wkładki okrągłe we wszystkich prętach belki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ustrój belek W. Pawłowskiego charakteryzuje się wydrążonemi belkami dźwigającemi w kształcie litery V. Belki te wykonywuje się we formach drewnianych, obitych wewnątrz blachą. Podobnie w osobnych formach wykonywuje się płyty górne i dolne; płyty mają szerokość 1,00 m. Gdy strop ma być od spodu płaski, to belki posiadają u dołu stosowne występy, na których opiera się płyta dolna. Jeżeli belki mogą być widoczne, wtedy płyta dolna nie jest potrzebna, a przekrój belki ma kształt. Belki tego typu mają strzemiona s częściowo wystające na zewnątrz (uprawnienia budowlane). Również wystają na zewnątrz wkładki ł płyt górnych. Po ułożeniu belek na murze wypełnia się wydrążenie po górną krawędź płyty betonem, a wystające poprzednio wkładki t płyty górnej zapewniają należyte zakotwienie. Belki V dadzą się też konstruować jako belki ciągłe, przy czym ciągłość zapewniają wkładki dodatkowe r (program egzamin ustny).

Wykonywanie stropu z belek systemu W. Pawłowskiego w budynku miejskim w Charleville we Francji. W zależności od sposobu podparcia stopień stanowi luźną belkę jednostronnie utwierdzoną lub obustronnie wolnopodpartą względnie częściowo utwierdzoną (opinie o programie). Schematyczny ustrój schodów, złożonych z osobno wykonanych stopni pojedynczych, utwierdzonych jednostronnie.

Pojedyncze stopnie

Pojedyncze stopnie, zachodzące za siebie, ugiąć się mogą tylko w kierunku prostopadłym do podstawy przekroju ‘), stąd też oś obojętna równoległa być musi do ukośnej płaszczyzny podparcia. Wkładki niosące rozmieszczone są tu u góry, w miarę możności najdalej od osi obojętnej; zatem dla obciążeń znaczniejszych wkładka w narożu najbardziej odległym od osi obojętnej powinna być najgrubsza. Wkładka dolna ma na celu ochronę stopnia przed uszkodzeniem podczas przenoszenia lub przewożenia na placu budowy.

Głębokość wmurowania stopni nie powinna być mniejsza od 25 cm. Gniazda na stopnie wykuwa się w wykonanym poprzednio murze klatki schodowej. Przy osadzaniu stopni należy umożliwić dostateczne utwierdzenie, do czego w znacznej mierze przyczynić się może zaprawa cementowa. Pewniejsze utwierdzenie uzyskuje się wtedy, gdy układanie stopni następuje równocześnie ze wznoszeniem murów; ze względu na brak miejsca w klatce schodowej postępowanie takie jest jednak często niewygodne.

Stopnie wykonywane osobno w stosownych formach, a układane następnie w ten sposób, że oparcie ich jest obustronne, różnią się od poprzednich tylko sposobem rozmieszczenia wkładek. Odpowiednio do działania sił i kierunku ugięcia wkładki znajdują się w dolnej części stopnia (segregator aktów prawnych).

Stopnie wykonywane pojedynczo mają zwykle przekrój o kształcie zbliżonym do trójkąta, a to w tym celu, aby uzyskać spód płaski. Możliwe są również stopnie, o przekroju prostokątnym. Wytrzymałość takich stopni jest większa od wytrzymałości stopni, o przekroju trójkątnym (promocja 3 w 1). Gdy zatem nie zależy nam na uzyskaniu spodu płaskiego np. w tych przypadkach, gdy spód schodów nie jest widoczny, to stopnie o przekroju prostokątnym dadzą się z korzyścią zastosować.