Własności cementów krzemianowych

Cementy krzemianowe znalazły szerokie zastosowanie w przemyśle chemicznym. Skład cementów krzemianowych stosowanych. Najczęściej stosuje się cementy oznaczone lp. 3, 9, 14 i 16, ponieważ szybkość ich wiązania jest w praktyce najodpowiedniejsza (program uprawnienia budowlane na komputer).

W Stanach Zjednoczonych Am. Płn. cementy krzemianowe spotykane są w handlu pod nazwami Acipruf, Witrice, Charlab i in. Są to cementy na podstawie szkła wodnego sodowego zawierające mączkę kwarcową jako wypełniacz. Stosunek Si0₂ do Na₂0 w użytym szkle wodnym waha się od 4 :1 do 3 : 2. Najczęściej stosowane są cementy, których skład podany jest w tablicy 4. Przygotowanie tych cementów trwa około 35 minut, a twardnienie w temp. 25°C ok. 36 godzin (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

oraz różne substancje organiczne mające na celu polepszenie ich odporności chemicznej oraz wytrzymałości. Cementy Hochst dzielą się na cementy sporządzane na szkle wodnym sodowym SWD i DN oraz na cementy sporządzane na szkle wodnym potasowym HFR i SWK. Cement DN znajduje się w handlu w postaci gotowego roztworu (uprawnienia budowlane).

Konsystencja. Konsystencję cementu bada się za pomocą aparatu Vicata. W tym celu do miseczki porcelanowej wsypuje się 400 g mączki kwasoodpornej wraz z fluorokrzemianem sodowym, po czym w mączce formuje się wgłębienie, do którego wlewa się odmierzoną ilość szkła wodnego. Po wlaniu szkła wodnego przygotowywaną próbkę miesza się łopatką (łopatka nie może być metalowa) początkowo ostrożnie, a następnie energicznie w ciągu pięciu minut licząc od momentu wlania szkła wodnego. Zarobioną masą wypełnia się pierścień przyrządu Vicata i bada się jej konsystencję. Cement ma konsystencję normalną, jeśli trzonek przyrządu Vicata o średnicy 1 cm i ciężarze wraz z obciążeniem 300 G zanurza się w masę cementową na głębokość 5-7 mm (program egzamin ustny).

Porowatość cementów

Prędkość wiązania. Prędkość wiązania bada się również za pomocą aparatu Vicata. Początek wiązania określa się całkowitą liczbą minut, liczoną od chwili zmieszania szkła wodnego z wypełniaczem do chwili, w której igła o średnicy 1,13 mm wstawiona zamiast trzonka zanurzy się na głębokość 1 mm mierzoną od płytki stanowiącej dno próbki cementowej. Koniec wiązania określa się ilością czasu (minut lub godzin), który upłynął od chwili zmieszania szkła wodnego, do chwili, gdy igła zagłębi się w próbkę nie więcej niż na 1 mm od powierzchni próbki. Prędkość wiązania cementów zależy od modułu szkła wodnego, temperatury oraz ilości fluorokrzemianu sodowego. Początek wiązania następuje po okresie czasu od 10 minut do 10 godzin, a koniec wiązania po okresie czasu od 35 minut do 16 godzin (opinie o programie).

Ciężar objętościowy i porowatość cementów krzemianowych zależy od modułu szkła wodnego: ze wzrostem modułu maleje ciężar, a wzrasta porowatość i na odwrót, w miarę obniżenia modułu wzrasta ciężar, a porowatość maleje. Całkowitą porowatość cementów oblicza się mnożąc procentową nasiąkliwość naftą przez odpowiedni ciężar objętościowy cementów. Porowatość cementów kwarcowych i diabazowych (segregator aktów prawnych).

Porowatość cementów po 10 dobach, licząc od chwili rozpoczęcia wiązania, w zasadzie nie ulega zmianie. Badanie przyczepności cementów do różnych materiałów przeprowadza się w ten sposób, że z materiałów tych wykonuje się próbki w kształcie ósemek, które następnie rozcina się w miejscu zwężenia na dwie połowy i skleja się badanym cementem. Po 10 dniach przyczepność oznacza się w taki sam sposób jak wytrzymałość na rozciąganie. Przyczepność cementów krzemianowych do stali i ceramiki waha się w granicach od 10 do 25 kG/cm². Wykazują one największą przyczepność do żelaza, a najniższą do szkła (promocja 3 w 1).