Własności produktów

W przypadku zastosowania dwuaminy tworzą się wiązania typu mocznikowego. Ostatnim etapem jest sieciowanie polimeru z utworzeniem wiązań wulkanizujących.  Źródłem czynnych atomów wodoru, reagujących z końcowymi grupami izocyjanowymi, mogą też być wiązania uretanowe sąsiedniej cząsteczki. Własności produktów zmieniają się w szerokich granicach zależnie od rodzaju i stosunku substratów oraz temperatury reakcji. Te słabo usieciowane struktury odznaczają się elastycznością, dobrą wytrzymałością mechaniczną oraz odpornością na działanie olejów i benzyny (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przez przyłączanie chloru lub chlorowodoru do wiązań podwójnych w cząsteczce polimeru kauczuku otrzymujemy nowe, cenne tworzywa o specyficznych własnościach. Przykładowo w wyniku chlorowania (chlorem gazowym w obecności katalizatora) kauczuku rozpuszczonego w czterochlorku węgla otrzymuje się chlorokauczuk, odznaczający się przede wszystkim odpornością na działanie silnych kwasów. Znalazł on zastosowanie do wytwarzania elastycznych powłok lakierowych służących do ochrony przed korozją zbiorników o dużej pojemności, rurociągów, urządzeń wentylacyjnych i innych konstrukcji w zakładach przemysłu chemicznego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Działając gazowym chlorowodorem na kauczuk rozpuszczony w benzenie otrzymuje się produkt o wyjątkowej odporności na działanie pary wodnej i tłuszczów. Produkt ten, zwany hydrochlorokauczukiem, stosowany jest do wytwarzania ubrań roboczych, opakowań do tłuszczów itp. Działając tlenem w obecności katalizatora na roztwór kauczuku w benzynie otrzymuje się tzw. Ruhbon, charakteryzujący się własnościami izolacyjnymi, stosowany do wytwarzania lakierów elektrotechnicznych o dużej elastyczności i połysku (uprawnienia budowlane).

Temperatura użytkowania ebonitu

Ebonit powstaje wskutek całkowitego przyłączenia siarki do podwójnych wiązań kauczuku. Zawartość siarki w ebonicie wynosi 25-40%. W porównaniu z gumą ma on większą twardość oraz znacznie zmniejszoną elastyczność i wytrzymałość na zginanie (program egzamin ustny). Przewyższa wiele materiałów pod względem własności dielektrycznych, co w zestawieniu z jego odpornością na działanie substancji chemicznych powoduje szerokie zastosowanie ebonitu w przemyśle samochodowym, chemicznym i elektrotechnicznym. Stosowany jest na wykładziny aparatury chemicznej, do produkcji skrzynek akumulatorowych, izolatorów elektrycznych i wielu wyrobów codziennego użytku.

Temperatura użytkowania ebonitu nie powinna przekraczać 70^cC (ok. 340 K), gdyż mięknie on w temperaturze 80-90°C (ok. 350-360 K), a w temperaturze ok. 200^cC (ok. 470 K) topnieje i zwęgla się. Ebonit nadaje się do obróbki, jednakże wymaga stosowania bardzo twardych narzędzi, np. ze stali wolframowej, węglików spiekanych lub diamentu. W porównaniu z gumą ebonit starzeje się mało intensywnie i w sposób nie wpływający praktycznie na jego własności elektryczne (opinie o programie).

Do wyrobu ebonitu można stosować wszystkie gatunki kauczuku naturalnego i syntetycznego. Mieszanka składająca się tylko z kauczuku i siarki zapewnia otrzymanie ebonitu o bardzo dobrej jakości. Ze względu jednak na bardzo różnorodne zastosowanie ebonitu wymagane są często od niego specyficzne własności, które mogą być uzyskane przez wprowadzenie do mieszanki innych składników (segregator aktów prawnych). I tak np. wprowadzenie selenu w charakterze czynnika wulkanizującego powoduje polepszenie własności dielektrycznych i zwiększenie odporności temperaturowej ebonitu; dodanie wypełniaczy ułatwia proces mieszania surowej mieszanki oraz wpływa na twardość i temperaturę mięknienia wyrobów; zastosowanie zmiękczacza w postaci wosku naturalnego ułatwia polerowanie wyrobów itd.

Jako wypełniacze najczęściej stosowane są: pył ebonitowy (otrzymywany przez zmielenie zużytych wyrobów ebonitowych), sadza, kreda oraz kaolin. W celu ułatwienia formowania stosuje się plastyfikatory, takie jak spolimeryzowany olej lniany,, olej rzepakowy, parafinę i inne (promocja 3 w 1). Wulkanizację mieszanek ebonitowych przeprowadza się w prasach wulkanizacyjnych lub kotłach w środowisku wody lub pary wodnej.