Woda gruntowa

Wówczas woda gruntowa nie będzie przedstawiała dla niego niebezpieczeństwa; gdy zaś woda gruntowa ma wyraźnie agresywny charakter, można wówczas zabezpieczać się przeciwko szkodliwym jej wpływom przez zastosowanie cementu hutniczego, cementu glinowego lub powleczenie gilzy od wewnątrz rozczynem asfaltowym na zimno (program uprawnienia budowlane na komputer). Powleczenie to można wykonać w następującej kolejności: pokryć asfaltem stożek przed zabetonowaniem go, a następnie po wbiciu pala, opuścić blaszane naczynie 1, które by zbierało krople płynnego asfaltu spadające przy powlekaniu górnej części gilzy, aby nie zanieczyszczać górnej powierzchni betonu; nie należy od razu przed wbiciem powlekać całej gilzy, gdyż przy wbijaniu pachołek zdrapałby znaczną część asfaltu pale wykazują dużą wytrzymałość na wyciąganie, naturalnie zanim zostanie przezwyciężony pierwszy opór przeciw wyciąganiu i przed powstaniem ruchu; tłumaczy się ten objaw tym, że stożek powoduje szczególnie ścisłe zespolenie się pala z gruntem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do innych cech pali systemu Raymond należy zgniatanie gilzy przez grunt, jakie czasem ma miejsce po wyjęciu pachołka lub nawet przed wyjęciem go i co następnie niezmiernie utrudnia jego wyciągnięcie. Zgniatanie takie następuje wówczas, gdy gilza zrobiona jest ze zbyt cienkiej blachy. Należy zaznaczyć, że blacha grubości 2 mm jest wystarczająco mocna dla wszystkich gruntów (uprawnienia budowlane). Jeżeli pale zostały już przygotowane z cieńszej blachy i po wbiciu pierwszych pali okazało się, że gilzy są zbyt słabe, można je zawsze wzmocnić przez dospawanie co 80 cm opasek 1 chociażby z blachy grubości 1 mm i szerokości 15-20 cm. Zgniecenie gilz bywa 2 rodzajów: przy zgnieceniu, pal można zabetonować i wykorzystać jego niewątpliwą pełną nośność; natomiast przy zgnieceniu należy uznać pal za bezwartościowy i bezpośrednio obok wbić nowy pal zastępczy (program egzamin ustny).

Pale systemu Franki

Nośność pali systemu Raymond można przyjmować do 40 T w gruntach piaszczystych lub mocnych ilastych albo gliniastych i do 35-36 T w gruntach słabszych (opinie o programie). Jeżeliby trzeba było użyć pali wyłącznie stożkowej formy jako pali zawieszonych, wówczas należałoby dać im zbieżność 5-6% na całej długości i zabetonować je przed wbijaniem w takim stopniu, żeby po wbiciu pala część gilzy tkwiąca .w gruncie, a nie wypełniona betonem miała wysokość najwyżej 0,5-1 m, gdyż przy większej wysokości gilza zawsze zostanie zgnieciona. Zbrojenie musi być wprowadzone zawczasu, wskutek czego pachołek opiera się w tym wypadku na betonie między zbrojeniem (segregator aktów prawnych).

Pomysł wytwarzania w gruncie otworów na pale przez wytłaczanie gruntu młotem spadowym, zrealizowany w palach systemu Compressol, nasunął inż. Frankignoulowi myśl zabezpieczania wytworzonych otworów rurami o układzie teleskopowym, tj. odcinkami rur coraz to węższych w miarę zagłębienia. Powstały wówczas pale systemu Frankignoul, obecnie zarzucone na rzecz następnej odmiany, czyli pali Franki, wprowadzonych przez tych samych wykonawców, którzy dawniej stosowali pale systemu Frankignoul. Pali .tych obecnie już się nie używa, można spotkać dość szczegółowe ich opisy w dawniejszej literaturze (promocja 3 w 1).

Pale systemu Franki przedstawione, gdzie pokazany jest kolejny postęp w ich wykonaniu, a mianowicie: rura o 0 40H-50 cm została ustawiona przy kafarze i wrzucono do niej pierwszą porcję betonu (o małej zawartości wody); pod uderzeniami młota o ciężarze około 3 T beton zostaje ubity w rurze i tworzy korek mocno przez tarcie z nią związany; przy dalszych uderzeniach korek posuwa się w głąb gruntu i pociąga za sobą rurę (w razie gdyby wypadkowo korek został z rury wypchnięty, można zawsze wrzucić nową porcję betonu i wytworzyć nowy korek).