Wprowadzenie milimetra

Wymiarowanie innych konstrukcji budowlanych w cm spowodowane jest małą dokładnością wykonania i brakiem wymagań do utrzymania tej dokładności. Konstrukcje żelbetowe, betonowane na miejscu, elementy murowane z cegły lub kamienia wykonywane są jeszcze z odchyłkami wymiarów w granicach cm, ale już przejście na prefabrykaty wymaga ściślejszego ustalenia wymiarów. Toteż elementy przefabrykowane są wymiarowane w mm, co jeszcze bardziej pogłębia rozbieżność wymiarowania w budownictwie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wymiarowanie w przemyśle budowlanym nie jest sprawą odrębną, gdyż jest ono związane z przemysłem maszynowym, w którym przyjęty jest za podstawę milimetr. W milimetrach bowiem są podawane wymiary części maszyn budowlanych, maszyny i urządzenia w zakładach przemysłowych itp. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należy przyjąć, że najodpowiedniejszą jednostką wymiarowania w budownictwie jest milimetr. Argument, że w budownictwie spotyka się znaczne wymiary i że trzeba będzie wówczas pisać wielkie liczby (np. 100 000 mm), nie jest przekonywający, ponieważ w budownictwie mostowym znaczne rozpiętości przęseł określa się w milimetrach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wprowadzenie milimetra jako podstawowej jednostki nie wyklucza możliwości wymiarowania w m pod warunkiem stosowania trzech znaków po przecinku. Nie jest to jednak dogodne, z uwagi na konieczność wyrażania milimetrowych odchyłek w metrach (np. 1,500+JJJq) (uprawnienia budowlane).

Największą tradycję jednolitych zasad wymiarowania ma przemysł maszynowy. Przejęcie tych zasad przez przemysł budowlany jest trudne ze względu na różne warunki wykonywania i różne materiały stosowane w obu przemysłach. Konieczne jest jednak możliwie największe ujednolicenie porządkowych zasad wymiarowania rysunków technicznych we wszystkich przemysłach. Zasada wymiarów koniecznych. Zasada ta wymaga podawania wymiarów koniecznych do wykonania elementu. Jest ona uznana i stosowana w budownictwie (por. PN/B-133).

Łańcuchy wymiarowe proste

Zasada wymiarów niepowtarzalnych. Zasada ta głosi:

„Wymiarów nie należy nigdy powtarzać ani na tym samym rzucie, ani na różnych rzutach na tym samym rysunku, ani nawet na różnych rysunkach lub arkuszach, na których ten sam przedmiot jest przedstawiony jako odrębna część lub w złożeniu z innymi częściami. Każdy wymiar powinien być podany na rysunlkach tylko jeden raz i to na tym rzucie i w tym miejscu, w którym jest on najbardziej zrozumiały i potrzebny ze względu na przebieg wykonania (program egzamin ustny).

Powtarzanie na rysunkach wymiarów określonych kątem i jednocześnie wymiarami długościowymi albo zbieżnością lub pochyleniem jest niedopuszczalne. Spośród tych różnych możliwych sposobów wymiarowania wybrać należy ten, który jest najbliżej związany z przewidywanym przebiegiem obróbki."

Ta zasada, choć oczywista i przekonywająca, jest trudna do stosowania w budownictwie (opinie o programie). Można uniknąć powtarzania wymiarów na jednym rysunku, jednak na różnych rysunkach powtarzanie wymiaru jest częstokroć niezbędne, chociażby z uwagi na to, że w dokumentacji budowlanej rozróżniamy rysunki technologiczne, architektoniczne i konstrukcyjne, w których poszczególny element może występować w ten sposób, że zachodzi konieczność jego zwymiarowania.

Zasada niezamykania wymiarów. Jest to zasada najtrudniejsza do wprowadzenia w budownictwie. Polega ona na tym, że każdy wymiar może być wyznaczony jako różnica wymiaru sumarycznego i pozostałych wymiarów składowych. Łańcuchy wymiarowe powinny być otwarte, przy czym pomija się wymiar najmniej ważny (segregator aktów prawnych).

Rozróżnia się łańcuchy wymiarowe proste, składające się z wymiarów równoległych i łańcuchy wymiarowe złożone, składające się z wymiarów dowolnie skierowanych. Wymiary napisane na tych rysunkach grubą linią stanowią nie zamknięte łańcuchy wymiarowe(promocja 3 w 1).