Współczynniki sprężystości

Współczynniki sprężystości obniżają się w temperaturze 150°C o 10%, natomiast w 200°C o 15%. Ciężar objętościowy w stanie nagrzanym lub ochłodzonym po nagrzaniu wie- • -krotnym do 200′ C ulega obniżeniu o ok. 100 k(!/m^:! w stosunku do stanu nie- nagrzewanego. Obliczenia tych konstrukcji można przeprowadzać zgodnie z wytycznymi normy PX-55/B-03250, przy czym uwzględnione muszą być naprężenia termiczne, wywołane nagrzewaniem konstrukcji (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dla temperatur przekraczających 100°C wskazane jest stosowanie zbrojenia konstrukcyjnego, wykonanego z prętów zbrojeniowych o małych średnicach, a zwłaszcza wykonanych w formie siatek powierzchniowych. Konstrukcje żelbetowe wykonane bez specjalnych zabezpieczeń, na kruszywie dowolnym, zbrojone stalą zbrojeniową dowolną, nie powinny być, zgodnie z normą PN-50/15-03260, nagrzewane do temperatur przekraczających 250 C. W tych przypadkach naprężenia dopuszczalne należy obniżyć o 25% (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Autor proponuje przy tym zastosować różne współczynniki obniżające wytrzymałość, co bardziej odpowiada rzeczywistym zmianom wytrzymałościowym następującym przy nagrzaniu. Do 100 C można nie obniżać wytrzymałości. W temperaturze 200 C należy obniżyć o 20%, natomiast w temperaturze 250 C-o 25% (uprawnienia budowlane). Współczynnik sprężystości betonu obniża się w 150 C o 10%, w 200 C o 15%, natomiast w temperaturze 250°C o 20%. Ciężar objętościowy w stanie nagrzanym lub ochłodzonym po wielokrotnym nagrzaniu. ulega obniżeniu o ok. 100 kG/in³ betonu, w stosunku do stanu nienagrzanego (program egzamin ustny).

Naprężenia termiczne

Granica plastyczności stali zbrojeniowej nic ulega obniżeniu. Przy projektowaniu jednak zakotwień należy koniecznie uwzględnić obniżenie się przyczepności stali gładkiej, pospolitej jakości, w temperaturze do 100 ( o 50%, zaś w temperaturze 250 C - o 00%. Pośrednie wartości można interpolować. W przypadku stosowania stali żebrowanej można nie uwzględniać obniżenia przyczepności. Obliczenie wytrzymałościowe omawianych konstrukcji można przeprowadzać zgodnie z normą PN-56/B-032G0, uwzględniając powstające przy nagrzewaniu naprężenia termiczne (opinie o programie).

Konstrukcje żelbetowe, wykonane na kruszywie z cegły zwykłej lub na petrograficznie jednorodnych kruszywach skał magmowych, bezkrzemionkowych, zbrojone stalą żebrowaną, można nagrzewać do temperatur dochodzących do 550 C. Ciężar objętościowy żelbetu maleje po nagrzaniu o 100 kG/m³ betonu, w stosunku do stanu nienagrzanego. Granica plastyczności stali do 300°C nie ulega obniżeniu, natomiast w 350°C obniża się o 12%. Przy stosowaniu zbrojenia stalą żebrowaną, można do 350°C nie uwzględniać obniżenia przyczepności. Obliczanie tych konstrukcji można przeprowadzać zgodnie z normą PN-56/B- -3260, uwzględniając powstające przy nagrzewaniu naprężenia termiczne (segregator aktów prawnych).

Zmianie ulegają jedynie niektóre wymagania konstrukcyjne. Należy stosować raczej małe średnice prętów zbrojeniowych, rozmieszczone za to gęściej w przekroju poprzecznym. W celu zmniejszenia naprężeń termicznych korzystne jest też stosowanie ustrojów statycznie wyznaczalnych. Otulenie wkładek winno być o ok. 50% większe niż w przypadku elementów eksploatowanych w stanie nienagrzanym. Konstrukcje żelbetowe w temperaturach przekraczających 350°C nie powinny być stosowane. Betony muszą być specjalnie uodpornione na nagrzewanie. Również metody projektowania, obliczania i wytyczne konstrukcyjne znacznie odbiegają od normalnych (promocja 3 w 1).

W temperaturach występujących w przemysłowych urządzeniach cieplnych najczęściej (1200°C) stosuje się termopary chromel-alumel. Do 1100^CC najlepiej stosować termopary chromoniklowe. Do 800°C natomiast wystarczają termopary żelazo konstantan. Niekiedy niedostępne są pirometry termoelektryczne. W tych przypadkach można określać orientacyjnie wysokość panującej temperatury nagrzania optycznie, na podstawie zmiany barwy materiału w stanie nagrzania. Ujmuje to zagadnienie. Stosowanie tej metody wymaga jednak pewnej wprawy.