Wspólne zmielenie klinkieru

Z dodatków hydraulicznych naturalnych należy wymienić tufy wulkaniczne z wysp Morza Śródziemnego (pucolany i santorino) oraz tufy z Nadrenii, zwane trasem. Cementy mieszane oparte na nich noszą nazwę pucolanowych lub trasowych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Z dodatków hydraulicznych, stanowiących odpady przemysłowe, największe znaczenie posiadają żużle wielkopiecowe.
Wspólne zmielenie klinkieru portlandzkiego z granulowanym żużlem wielkopiecowym we właściwym stosunku (zawartość żużla 30-70%) daje jako produkt cement hutniczy spoiwo hydrauliczne, nie ustępujące w niczym pod względem własności użytkowych cementowi portlandzkiemu.

Własności hydrauliczne cementów żużlowych uzależnione są od powstawania związków wapnia z glinem i tworzenia się znacz- nie rozwiniętej powierzchni oraz niskowapniowych połączeń glinowo-krzemianowych koloidy żujących się w roztworze wapna.
Cementy sulfatowe spoiwa hydrauliczne uzyskuje się przez zmielenie żużla wielkopiecowego granulowanego w ilości 84% o wysokiej zawartości AI2O3 (powyżej 15%) z dodatkiem 14% anhydrytu naturalnego i 2% cementu portlandzkiego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Cementy wapienno-żużlowe spoiwa uzyskiwane przez jednoczesne zmielenie granulowanego żużla wielkopiecowego i wapna hydratyzowanego, palonego lub hydraulicznego, w ilości 10-20% z dodatkiem 3-5% gipsu dwuwodnego.

Do tej grupy zaliczyć należy również spoiwa wapienno-żużlowe, które otrzymuje się przez zmielenie jednoczesne żużla lub popiołów paleniskowych z wapnem gaszonym i dodatkiem gipsu dwuwodnego.
Ta grupa spoiw posiada słabe własności hydrauliczne. Polepszenie własności wytrzymałościowych gotowych wyrobów opartych na tych spoiwach uzyskuje się przez zastosowanie tzw. naparzania lub autoklawizacji gotowych wyrobów, które przyspieszają proces twardnienia (uprawnienia budowlane).

Cement glinowy

Cementy lub zaprawy plastyczne spoiwa, a właściwie zaprawy uzyskiwane przez przemielenie żużla wielkopiecowego granulowanego lub żużla paleniskowego względnie popiołów paleniskowych z wodą na płynną papkę. Po dodaniu aktywizatora w postaci cementu portlandzkiego lub gipsu w ilości 20-30% uzyskuje się spoiwo plastyczne, stosowane do wyrobu elementów budowlanych. Posiada ono słabe własności hydrauliczne, które można zwiększyć przez naparzanie lub autoklawizację gotowych wyrobów.
Cement glinowy spoiwo hydrauliczne, w którym podstawowym składnikiem wiążącym są gliniany wapniowe, nadające mu zdolności szybkiego twardnienia.
W odróżnieniu od cementów portlandzkich, opartych na surowcach wapienno-gliniastych, cement glinowy produkowany jest z surowców wapienno-boksytowych (program egzamin ustny).

Cement glinowy przy zarobieniu wodą wydziela znaczne ilości ciepła (przeciętnie dwukrotnie większe niż przy wiązaniu i twardnieniu cementu portlandzkiego marki 600). Wykazuje większą niż cementy portlandzkie odporność na działania wód agresywnych. Stosowany jest w budownictwie, gdy zachodzi potrzeba szybkiego wykonania robót, np. przy pracach betonowych awaryjnych, przy betonowaniu przyspieszonym i przy robotach zimowych. Ze względu na duże ilości ciepła wydzielanego przy hydrolizie i hydratacji nie zaleca się poddawania wyrobów opartych na cemencie glinowym obróbce cieplnej (naparzanie lub autoklawizacja) (opinie o programie).

Cementy specjalne’) stanowiące różne odmiany cementów portlandzkich (o czym wspomniano) oraz cementy ekspansywne.
Wśród cementów portlandzkich można wyróżnić następujące odmiany:
Cement portlandzki szybkosprawny spoiwo szybko twardniejące, zwłaszcza w początkowym okresie po zarobieniu (segregator aktów prawnych). Głównym jego składnikiem mineralnym jest krzemian trójwapniowy (3CaO • SiOs), który dzięki specjalnym warunkom produkcji tworzy małe i wydłużone kryształy o zwiększonej powierzchni aktywnej.

Wydziela przy zarobieniu wodą duże ilości ciepła. Stosowany jest do robót budowlanych szybkościowych.
Cement portlandzki o małym cieple hydratacji spoiwo zwane również cementem zimnym, o małym stosunkowo cieple hydratacji. Uzyskuje się go przez odpowiednie zestawienie surowców. Obniża się w nim i reguluje zawartość składników wydzielających najwięcej ciepła przy hydratacji: krzemianu trójwapniowego (3CaO • Si02) i glinianu trójwapniowego (3CaO • AI2O3), który jest składnikiem koniecznym do uzyskania właściwej wytrzymałości (promocja 3 w 1).