Współśrodkowe pierścieniowe zbiorniki

Przed wykonaniem zbiornika zbudowano fundament wieży, na którym oparto lewary podnoszące zbiornik. W latach 195(H-1952 w Vastaras (Szwecja) wykonano wieżę ciśnień dla wodociągów miejskich o pojemności 6300 m3 (program uprawnienia budowlane na komputer). Dwa współśrodkowe pierścieniowe zbiorniki o wysokości 8,50 m mają żelbetowe dno grubości 30 cm oparte na 20 podciągach.

Podciągi te o wymiarach 60 x 200 cm ułożone są promieniście i oparte na trzonie centralnym i 20 słupach o wysokości 20 m. Fundamenty mają niewielkie wymiary, gdyż cała wieża posadowiona jest na skale. Zbiorniki są przekryte płytą kołową, na której umieszczono restaurację i platformę widokową. Ściana zewnętrzna zbiorników jest sprężona i ocieplona, środkowa pomiędzy zbiornikami - sprężona, a wewnętrzna - żelbetowa. Zastosowano tylko kable poziome typu Freyssineta 12-5 mm, kotwione na obwodzie w 4 pilastrach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Sprężone są także podciągi. Całość konstrukcji tworzy monolit. Słupy i trzon centralny zabetonowano w deskowaniu ślizgowym. W latach 1952-53 wybudowano w Danii dwie podobnej konstrukcji wieże ciśnień dla wodociągów miejskich. Wieża wodna w Aarhus ma zbiornik o pojemności 800 ms i wysokości 7,80 m, oddzielony od konstrukcji nośnej warstwą izolacyjną. Grubość ściany wynosi 15 cm, grubość dna - 10 cm. Konstrukcja nośna składa się z grubej żelbetowej płyty kołowej, opartej na trzonie rurowym o średnicy 6,5 m, który jest usztywniony żebrami i posadowiony na kołowej płycie fundamentowej. Ściana zbiornika została prężona kablami poziomymi 12-5 mm, przy czym większą liczbę kabli zastosowano u dołu w celu sprężenia dna oraz u góry dla przejęcia rozporu od stożkowego przekrycia (uprawnienia budowlane). Ściany i przekrycie ocieplono.

W Haderslew wykonano niższą wieżę o pojemności 200 m3. Zbiornik sprężony ma kształt stożka ściętego przekrytego kopułą o małej strzałce i także oddzielony jest od konstrukcji nośnej wieży. Konstrukcja nośna jest podobna do poprzedniej, tylko trzon walcowy ma mniejszą średnicę, a za to znacznie zostały powiększone żebra, które zmieniają sylwetkę wieży (program egzamin ustny).
W Sztokholmie w roku 1954 wykonano dla potrzeb portu wieżę ciśnień o pojemności 600 m3.

Zasada konstruowania

Zbiornik o średnicy 11,0 m i wysokości 8,0 m ma ściany sprężone o grubości 15 cm i dno o grubości 10 cm oddzielone od płyty nośnej warstwą bitumu. Przekrycie wykonano w postaci kopuły stożkowej o strzałce 1,4 m i płycie grubości 10 cm. Ścianę sprężono kablami poziomymi 12-5 mm, kotwionymi w 4 pilastrach. Górną krawędź ściany.
w celu przejęcia rozporu od stożkowego przekrycia, wzmocniono pierścieniem sprężonym 2 kablami, które ze względów architektonicznych kotwiono od strony wewnętrznej.

Ściany zbiornika ocieplono warstwą cegły, przekrycie - warstwą korka. Konstrukcję nośną stanowi gruba płyta kołowa, podparta trzonem rurowym, wykonanym w deskowaniu ślizgowym i posadowionym na skale (opinie o programie).
W latach 1954-55 w Bronderslew (Dania) wykonano wieżę o nieco odmiennej konstrukcji. Zbiornik pierścieniowy o pojemności 1000 m3 ma dno i przekrycie stożkowe o strzałce 1,50 m oraz ścianę walcową o wysokości 4,50 m. Dno i przekrycie mają grubość 10 cm, ściana sprężona - 15 cm. Pod względem kształtu rzutu baseny kąpielowe należą do zbiorników prostokątnych. Z uwagi na cechy konstrukcyjne oraz warunki eksploatacji stanowią one odrębną grupę na ogół płytkich zbiorników (segregator aktów prawnych).

Baseny kąpielowe wykonywane są jako baseny otwarte oraz kryte w halach. Zasada konstruowania i szczegóły konstrukcji elementów basenu kąpielowego są na ogół jednakowe w obu przypadkach.
W pierwszym okresie wykonywano mniejsze baseny z betonu niezbrojonego, później - z żelbetu. W ostatnich 10 latach coraz częściej spotykamy baseny kąpielowe, zwłaszcza pływackie, wykonane z betonu sprężonego. Warunek szczelności basenu oraz spowodowane wydłużonym kształtem nierównomierne - przy słabym gruncie - osiadanie ścian i dna przemawiają za stosowaniem sprężania (promocja 3 w 1).

Z uwagi na to, że sprężanie zbiorników o rzucie prostokątnym nie jest tak ekonomiczne jak sprężanie zbiorników o rzucie kołowym, beton sprężony znalazł zastosowanie przy budowie basenów kąpielowych dopiero w ostatnim dziesięcioleciu.