Wybór materiału izolującego

Wybór materiału izolującego zależy od przewidywanych warunków pracy murów i następujących zasadniczych wymagań: dobrze przylegać do izolowanej powierzchni muru, być wolny od pęcherzy powietrznych i spękań być dostatecznie elastyczny, aby nie tworzyły się pęknięcia i rozwarstwienia zarówno przy ruchach dylatacyjnych, jak również wskutek zmian termicznych w maksymalnym zakresie, na jaki mur może być narażony; być odporny na przewidywane wpływy chemiczne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Najczęściej używanymi materiałami izolacyjnymi są asfalty i produkty smołowe, stosowane na gorąco w stanie czystym lub z wypełniającymi domieszkami oraz na zimno w postaci specjalnych past. Gdy przewiduje się trudniejsze warunki pracy murów, to poza izolacją dodaje się do zapraw środki uszczelniające (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ze względów cieplnych wymaga się materiałów ceramicznych o nasiąkliwości nie większej niż 18%. Przy tej nasiąkliwości mur wykazuje jeszcze dostateczną odporność na działanie mrozu. Materiały o nasiąkliwości powyżej 20% należy na ogół zabezpieczać przed działaniem czynników atmosferycznych (uprawnienia budowlane).

Współczynnik przewodności cieplnej. Z omówionymi właściwościami materiałów wiąże się ściśle współczynnik przewodności cieplnej X (kcal/mh°C). Wyraża on ilość ciepła, jakie przepływa w ciągu 1 godziny, w ustalonych warunkach cieplnych przez powierzchnię 1 m’² przy różnicy temperatur 1°C przez warstwę o grubości 1 m (program egzamin ustny).

Ciężar objętościowy

W normie PN/B-03404 podano wartości współczynnika X, wiążące się ściśle z ciężarem objętościowym materiału. Przytoczone liczby stanowią dane najczęściej stosowane przy ustalaniu właściwości termicznych murów. Pamiętając o przeprowadzonych poprzednio rozważaniach nad procesami, jakie zachodzić mogą w murach, łatwo będzie zrozumieć, że jeśli przy projektowaniu pominie się wpływ takich czynników, jak np. szybkości przenoszenia się wilgoci w murze itp., to mechaniczne zastosowanie wielkości współczynnika (lub współczynnika przenikania ciepła K) prowadzić będzie do mylnych wyników (opinie o programie).

Ciężar objętościowy i związana z ,nim porowatość materiału jest tylko jednym z czynników, od których zależy wielkość współczynnika X, poza tym na jego wielkość zasadniczy wpływ wywierają: a - wilgotność, b - temperatura, c - struktura.

Zważywszy trudności, związane z oznaczaniem współczynnika X (jak i współczynnika przenikania ciepła K) w konstrukcjach murowych, zwłaszcza w gotowych budynkach, stwierdzić należy, iż praktycznie brak jest możliwości sprawdzenia, czy wielkość jego odpowiada założeniom przyjętym przy obliczeniach. Z przytoczonych względów pożądane jest opracowanie tablic, uwzględniających co najmniej najważniejsze czynniki, wpływające na wielkość współczynnika X (oraz współczynnika K) na wzór tablic A. U. Franczuka (segregator aktów prawnych).

Cegła lub dachówka ceramiczna wówczas jedynie będzie spełniać należycie swe zadanie, gdy wykona się ją starannie z dobrego surowca i nie będzie mieć ukrytych wad produkcyjnych. Margiel. Do najczęstszych zanieczyszczeń glin ceglarskich należy margiel. tj. węglan wapnia mniej lub więcej zanieczyszczony. Podczas wypalania cegły wypala się częściowo również margiel, który daje tlenek wapnia, znany powszechnie jako wapno palone

Procesowi temu towarzyszy znaczne powiększenie się objętości ziaren wapna (marglu), powodujące powstawanie uszkodzeń w cegłach lub dachówkach w postaci spękań lub odprysków. Silne zanieczyszczenie gliny marglem spowodować może zniszczenie gotowej produkcji (promocja 3 w 1).

Obecność nie dopalonego marglu w świeżych wyrobach stwierdzić można najlepiej na przełomie wyrobu. Widoczny jest on w postaci ziaren barwy białej lub szarej, które pod działaniem rozcieńczonego kwasu solnego (HC1), a nawet znanego powszechnie octowego (ocet) pienią się. Należy jednak pamiętać, że margiel świeżo palony, który całkowicie przeszedł w CaO nie będzie się burzył pod działaniem kwasu.