Wybór właściwej metody montażu

Wybór właściwej metody montażu następuje po analizie szeregu czynników, jak: przyjęte rozwiązanie konstrukcyjne, wielkość obiektu, dostawa konstrukcji w określonej kolejności i w określonych terminach, transport konstrukcji na budowę i na terenie montażu, wyposażenie w urządzenia pomocnicze i dźwigi montażowe itp. (program uprawnienia budowlane na komputer).
Montaż konstrukcji stalowej prowadzi się bez stałych rusztowań pod konstrukcją, stosując jedynie rusztowania przesuwalne częściowe lub zawieszone, głównie do wykonania styków montażowych. Rodzaj stosowanych urządzeń montażowych i metody montażu przedstawiono na kilku przykładach typowych.

Podnoszenie i ustawianie zwartych i smukłych konstrukcji wykonuje się za pomocą masztów ustawionych obok miejsca montowanego obiektu. Konstrukcję ustawia się jednym końcem na wózku lub saniach i podciąga się ją układem lin i wielokrążków zawieszonych na maszcie montażowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W końcowej fazie konstrukcję ustawia się na fundamencie.
Zakładając punkt obrotu na jednym końcu podnoszonej konstrukcji,, można ją podnieść za pomocą masztu pomocniczego. Maszty na trzech podporach przegubowych powinny mieć konstrukcję łożysk umożliwiającą obrót masztu na sworzniach na osi dwóch podpór. Łożysko trzecie może być ustawione na osi prostopadłej do osi pierwszych dwóch. W niektórych przypadkach konstrukcja łożysk przegubowych, potrzebnych do celów montażowych, może stanowić zespół pomocniczy, zmontowany na niezależnym ruszcie.

W innych metodach podnoszenia konstrukcji z poziomu terenu na określoną wysokość wykorzystuje się różnego rodzaju podnośniki hydrauliczne (uprawnienia budowlane). Mają one duże udźwigi (do 2000 kN), lecz małe skoki tłoków (do 250 mm). W przypadku podnoszenia większych mas są stosowane zespoły kilku dźwigników połączonych ze sobą przewodami i podłączonych do jednej pompy. Specjalne urządzenia synchronizujące zapewniają współpracę podnośników. Do podnoszenia konstrukcji na większą wysokość używa się masztów montażowych z poprzeczkami, które są rozstawione na wymiar równy skokowi tłoczyska dźwignika (program egzamin ustny).

Głowica dolna

Po pierwszym podniesieniu konstrukcji na wysokość skoku h blokuje się konstrukcję na poprzeczce, a dźwigniki przestawia się na wyższy poziom. Liczba cykli podnoszenia zależy od wysokości podnoszenia H i skoku tłoczyska h, tj. n = H : h. Taką metodą montowano konstrukcję dużej suwnicy bramowej wysokości ok. 30 m. Scalanie kratowej konstrukcji długości 140 m, •o masie ok. 1000 t, wykonano na poziomie terenu. Wszystkie prace związane z wykonywaniem połączeń spawanych i nitowanych przeprowadzono z pomostów na stosunkowo małej wysokości (opinie o programie).

Do podnoszenia konstrukcji zastosowano cztery podwójne maszty, ustawione na własnych fundamentach i roztroczone linami, oraz podnośniki hydrauliczne. Znacznie sprawniejszy jest podnośnik hydrauliczny pełzający typu “Bygging”, który składa się z dwu bliźniaczych dźwigników hydraulicznych dwustronnego działania, połączonych ze sobą głowicami. Głowica dolna jest zamocowana do cylindra, głowica górna do tłoczyska. W głowicach znajdują się klinowe szczęki zaciskowe z hartowanymi zębami. Szczęki są połączone z mechanizmem automatycznego sterowania. Cykl pracy podnośnika jest wielokrotny; gdy szczęki na cylindrze są zaciśnięte na prowadnicy, tłoczysko ze szczękami przemieszcza się po uruchomieniu pompy (segregator aktów prawnych).

Po zakleszczeniu szczęk tłoczyska zwalniają się szczęki na cylindrze i następuje przemieszczenie cylindra do pozycji wyjściowej. Z podstawowych bliźniaczych członów można złożyć zespół współpracujących podnośników, sterowanych z jednego miejsca za pomocą synchronizującego rozdzielacza. Różne odmiany przenośników umożliwiają przemieszczanie konstrukcji w górę i w dół lub poziomo (promocja 3 w 1).

Podnośniki pełzające mogą przemieszczać się po sztywnej prowadnicy, mogą prowadnicę wypychać lub przemieszczać się po prowadnicy linowej. Podnośniki szwedzkie „Bygging” są produkowane o udźwigach od 160 kN do 1000 kN na prowadnicach sztywnych i 100 kN na prowadnicach linowych.