Wydajność godzinowa

Wydajność godzinowa wszystkich typów młynów kulowych w wysokim stopniu uzależniona jest od liczby i od asortymentowego zestawu mielników. Literatura fachowa nie przynosi w tej mierze jednoznacznych wskazówek, a publikowane zalecenia i receptury są często sprzeczne. Ten stan rzeczy upoważnia do wyciągnięcia wniosku, potwierdzonego zresztą doświadczeniem przemysłowym, że dobór optymalnej liczby i asortymentu mielników musi być w znacznej mierze oparty na doświadczeniu, a więc na dostosowaniu receptur do warunków lokalnych (program uprawnienia budowlane na komputer). Dotyczy to w szczególności mielenia surowców, które reprezentują bardzo szeroki wachlarz różnorodnych właściwości fizycznych, a przede wszystkim są w bardzo różnym stopniu wrażliwe na zawartość wilgoci bądź na ilość dodawanej wody.

Warto przy tym zauważyć, że stosowane, często przy użyciu różnych przyrządów laboratoryjnych, ilościowe określanie mielności surowców daje bardzo niepewne podstawy do doboru mielników, a także do ustalenia innych ilościowych parametrów mielenia w skali przemysłowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W czasie pracy młyna kulowego ilość znajdujących się w nim mielników nieustannie się zmniejsza wskutek ich ścieralności; objawia się to spadkiem wydajności młyna oraz obniżaniem poboru mocy przez jego napęd. W przypadku cementowni wyposażonej w młyny kulowe rurowe trzeba się liczyć ze wskaźnikiem ścieralności mielników wynoszącym co najmniej 1,2 kg na tonę cementu.

Oznacza to, że cementownia o rocznej produkcji 1 000 000 t cementu musi w ciągu roku zużywać około 1200 t mielników na stałe uzupełnianie ładunku swoich młynów surowca, węgla i cementu (uprawnienia budowlane).
Omawiane wyżej rurowe młyny wielokomorowe pracują w układzie otwartym. Materiał wprowadzany jest przez jeden czop, wędruje wzdłuż całego młyna, przechodząc kolejno przez wszystkie komory i wreszcie opuszcza młyn przez drugi czop jako gotowy produkt mielenia.
Układ taki, przy swej cennej prostocie, ma jednak poważną wadę. Kawałki kruchego materiału pod wpływem pierwszych uderzeń dużych kul w pierwszej komorze rozpadają się na drobniejsze odłamki i fragmenty, z których pewna część już w tym pierwszym etapie mielenia ma wymiary gotowego produktu (program egzamin ustny).

Uprawnienia budowlane

Krzywe pracy trzykomorowego młyna cementu, które obrazują zmiany stanu rozdrobnienia mielonego materiału (miewa) na długości młyna. Stan rozdrobnienia scharakteryzowany jest na tym rysunku przez procent pozostałości na określonym
sicie. Analiza przebiegu krzywej dotyczącej pozostałości na sicie 80 [im (4900 oczek/cm2) prowadzi do dwóch bardzo istotnych spostrzeżeń.
Po pierwsze stwierdza się, że w trzeciej, najdłuższej komorze wypełnionej cylpebsami spadek pozostałości na wspomnianym sicie jest bardzo powolny (opinie o programie).

Na początku tej komory mlewo jest jeszcze niedostatecznie zmielone, zawiera bowiem kilkanaście procent ziarna o średnicy powyżej 80 um, Aby osiągnąć żądany stan rozdrobnienia, określony kilkuprocentową pozostałością na tym samym sicie, materiał musi odbyć stosunkowo długą drogę, aż do końca cylpebsowej komory, czyli do wyjścia z młyna. Efektywność pracy analizowanej komory jest więc bardzo mała, co można wyrazić wskaźnikowo, obliczając spadek pozostałości na sicie przypadający na 1 m długości komory.
Drugie istotne spostrzeżenie dotyczy faktu, że już mniej więcej w połowie długości młyna prawie połowę miewa stanowią ziarna o wymiarach poniżej 80 [im, a więc spełniające warunki stawiane gotowemu produktowi, pomimo że transport materiału wzdłuż młyna nie jest jeszcze zakończony (segregator aktów prawnych).

Łatwo sobie wyobrazić, że narastająca w mlewie zawartość drobnych ziarn amortyzuje uderzenia kul, utrudniając przez to domielanie znajdujących się jeszcze w materiale ziarn grubszych.
Przedstawione spostrzeżenia doprowadziły do pojawienia się logicznej koncepcji, aby mechaniczne rozdrabnianie (mielenie) materiału przerwać wcześniej, a uzyskane w ten sposób mlewo zawierające znaczną ilość gotowego produktu poddać separacji, a więc rozdzielić na dwie frakcje ziarnowe: gotowy produkt i nadziarno zawracane do młyna. Doprowadziło to do konstruowania krótszych młynów, które pracowały w układzie zamkniętym, z pośrednią separacją i zawracaniem nadziarna do młyna (promocja 3 w 1).