Wykładziny krzemianowe

Według metody pierwszej dno aparatu pokrywa się warstwą ciekłego cementu bitumicznego o grubości do 5 mm i układa się silnie wciskając płytki lub cegły (klinkierowe, węglowe itp.), pozostawiając wzdłuż ścian aparatu nie wypełnioną szczelinę o szerokości od 10 do 20 mm. Po ułożeniu warstwy i stwardnieniu cementu w spoinach zalewa się ciekłym cementem szczelinę między ścianą aparatu a wykładziną. W identyczny sposób układa się dalsze warstwy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Według drugiej metody dno aparatu wykłada się podobnie jak w pierwszym wypadku z tą różnicą, że płytki układa się tuż przy ścianach aparatu. Następnie płytki po kolei pokrywa się warstwą cementu bitumicznego i układa się silnie przyciskając do ścian aparatu. Nadmiar cementu wyciśniętego ze spoin zdejmuje się łopatką lub nożem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Aparaty pracujące w temperaturach powyżej 100°C wykłada się sposobem pierwszym lub drugim z tym zastrzeżeniem, że drugą warstwę płytek układa się na cemencie krzemianowym, który chroni cement bitumiczny przed działaniem rozgrzanych cieczy lub gazów. Przykład takiego wyłożenia podano na rys. 42. Podczas eksploatacji aparatów wykładanych należy uwzględniać następujące wady wykładzin krzemianowych (uprawnienia budowlane).

Wykładziny krzemianowe nie są odporne na działanie ługów i pary wodnej, a w temperaturach podwyższonych, w ciągu dłuższego okresu czasu, nie są również odporne na działanie wody i płynów obojętnych; wykładziny krzemianowe nie wytrzymują szybkich zmian temperatury, wstrząsów i wibracji.

Oprócz tego aparatów wykładanych nie można transportować i spawać. Te własności wykładzin sporządzonych na cemencie krzemianowym powinny być uwidocznione w instrukcji eksploatacyjnej dla każdego aparatu (program egzamin ustny).

Korpus aparatu

Przy remoncie aparatów wymurówkę kolejno w poszczególnych miejscach uszkodzonych należy usunąć przecinakiem i młotkiem. Początkowo zdejmuje się warstwę zewnętrzną tak, aby nie uszkodzić rzędów sąsiednich, a następnie warstwę dolną. Miejsce odkryte trzeba dobrze oczyścić, przemyć wodą, zobojętnić roztworem sody i wysuszyć. Następnie należy sprawdzić, czy sąsiednie rzędy wykładziny szczelnie przylegają do korpusu aparatu. W wypadku stwierdzenia nieprzylegania warstwy wykładzinowej do ścian aparatu miejsca te trzeba odkryć. Nową warstwę nakłada się w ten sam sposób, jak całą wykładzinę aparatu poczynając od warstwy gruntowej, a kończąc na obróbce spoin kwasem (opinie o programie).

W skład betonów krzemianowych wchodzą:

1. mączka o grubości ziarna do 0,15 mm,
2. kruszywo drobne o grubości ziarna od 0,15 do 7 mm,
3. kruszywo grube o grubości od 7 do 20 lub 40 mm,
4. szkło wodne sodowe,
5. przyspieszacz twardnienia - fluorokrzemian sodowy (segregator aktów prawnych).

Im wyższa jest gęstość szkła wodnego, tym większa wytrzymałość. Optymalna ilość dodawanego fluorokrzemianu sodowego wynosi 15 ,0 ciężaru szkła wodnego. Zmniejszenie tej ilości obniża wytrzymałość k-betonu, a zwiększenie podwyższa ją, początkowo szybko, później - powoli. Zależność wytrzymałości k-betonu od stosunku ilości wody ilości fluorokrzemianu sodowego w szkle wodnym.

Prawidłowo przygotowany k-beton, twardniejący w ciągu 4 dni, wykazuje wytrzymałość na ściskanie 130-140 kG/cm². Beton twardniejący w ciągu 28 dni ma wytrzymałość na ściskanie o 5 10°o większą, tj. 160-170 kG/cm². Stosunek wytrzymałości betonu na ściskanie do wytrzymałości na rozciąganie wynosi ok. 10. Moduł sprężystości k-betonu zmienia się w zależności od wielkości naprężenia w granicach od 60 000 do 120 000 kG/cm².

Pod wpływem naprężeń rozciągających w k-betonie powstają odkształcenia, których wielkość jest proporcjonalna do wielkości naprężeń. Przy naprężeniach powodujących odkształcenie względne przekraczające 0,00009 w k-betonie powstają pęknięcia (szczeliny) (promocja 3 w 1). Odkształcenia względne betonu zbrojonego do momentu ukazania się pierwszych pęknięć wynoszą 0.00012 - 0.00014 i dlatego k-beton zbrojony może wykazywać pod obciążeniem większe odkształcenia bez powstawania pęknięć.