Wymiana dwuzwojowej łopatki wyporowej

W celu zmniejszenia skokowego podawania masy ilastej przy przetłaczaniu jej przez dwuzwojową łopatkę wyporową ślimaka o działaniu ciągłym, zaproponował stworzenio szczeliny (40-60 mm) między tą łopatką i środkową częścią śruby. Zabieg ten może przyczynić się do zagęszczenia masy ilastej, osiągającego maksimum (wg Szleioina) już w okolicy łopatki wyporowej (program uprawnienia budowlane na komputer). Zastosowanie w czasie doświadczeń głowicy o długości regulowanej, zaproponowanej przez Abramowicza, pozwoliło Szlewinowi znaleźć jej optymalną długość, która zapewniała wyrównywanie szybkości przepływu gliny i najlepszą jakość wyrobów po wypaleniu.

Wymiana dwuzwojowej łopatki wyporowej na trzyzwojową, wraz z innymi ulepszeniami, pozwoliła zwiększyć wydajność prasy CM-443 i uzyskać równomierność formowania dzięki zmniejszeniu i wyeliminowaniu możliwości tworzenia się struktury warstwowej i pęknięć strukturalnych w kształcie litery ,,S" (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Struktura warstwowa tworzy się w cegle na skutek nierównomiernego przesuwania się masy w głowicy i w wylotniku. Tę główną wadę formowania plastycznego ogranicza się i nawet usuwa dzięki przedłużeniu głowicy o 100-120 mm lub przez ustawienie wkładek wyrównujących (uprawnienia budowlane).

Wibracja. Oryginalny sposób formowania i zapobiegania tworzeniu się struktury warstwowej zaproponował Hagen, który zastosował wibrację masy przy jej przesuwaniu się w prasie (głowicy i wylotniku). Następne doświadczenia wykazały możliwość zastosowania wibrujących głowic, wibrujących wkładek między głowicą i wylotnikiem oraz wibrujących elementów^. Wibracja przyczynia się do swoistego rozcieńczania masy na całej jej grubości. Teoria rozrzedzania glin nie została dotychczas opracowana (program egzamin ustny).

Sposoby formowania

Zaplanowano zastosowanie ultradźwięków do roztwarzania i usunięcia orientacji cząstek ilastych przez kawitację. Sposób ten został zastosowany przy formowaniu półfabrykatów’ metodą Nachamkina- Entelisa (opinie o programie).

Obliczanie parametrów urządzeń formujących. Możliwości obliczenia parametrów’ urządzeń formujących na razie są ograniczone. Dla produkcji ważne jest zaproponowane przez Fadiejeioę obliczenie naprężeń o w masie przechodzącej przez wylotnik. Konkretne wartości, podstawione przez Fadiejewę do równania, dały a = 0,66 MPa (6,6 kG/cm²), co w praktyce jest możliwe do uzyskania w przypadku pras o małej mocy.

Współczynnik bocznego nacisku masy w cylindrze prasy można określić jako, przyjąwszy naprężenie wzdłuż promienia cylindra a_x i wzdłuż osi cylindra (J_y. Z teorii wytrzymałości materiałów wiadomo, że a_x = Pd/2d i a_y = Pd[4d, gdzie d - średnica cylindra i grubość ścianek cylindra. Wtedy £ = a_x/cfy = = 0,5. W praktyce wartości £ mieszczą się av granicach od 0,35 do 0,42 przy formowaniu w prasie pasmowej i przy małych wartościach normalnego naprężenia ściskającego - do 2,5 MPa (25 kG/cm²) (segregator aktów prawnych).

Powszechnie stosowanym sposobem formowania jest formowanie plastyczne (wilgotność od 24 do 14%) w ślimakowych prasach pasmowych próżniowych lub zwykłych. Podczas odpowietrzania glina zagęszcza się. Masa surówki do wyrobu cegły wynosi średnio 4-6 kg, a do wyrobu cegły z gliny odpowietrzanej - 5 kg, po suszeniu odpowiednio 3,9 i 4,3 kg. Formowanie masy ilastej za pomocą walcowania jest nadal badane.

Formowanie metodą półsuchego prasowania przy wilgotności 6-r8% ma niewielkie zastosowanie z powodu ograniczonego asortymentu wyrobów, które mogą być wytwarzane tym sposobem, lub z powodu konieczności powiększenia o 40-50°C temperatury wypalania dla zapewnienia potrzebnego stopnia spieczenia wyrobów z półsuchej masy ilastej w porównaniu z temperaturą wypalania wyrobów otrzymanych metodą plastycznego formowania. Opis produkcji cegły metodą półsuchego prasowania został podany przez Łundinę. Nowoczesna prasa próżniowa składa się z mieszarki, komory próżniowej, ślimaka obracającego się wewnątrz cylindra prasy, głowicy i wylotnika (promocja 3 w 1).