Wyprawa kamieniarska

Wyprawa kamieniarska różni się i tym jeszcze od innych, że w mieszankach używanych do wykonania jej stosunek składników wiążących jest inny, jak to dalej podamy (program uprawnienia budowlane na komputer). Podkład do tego rodzaju wypraw powinien być cementowy i wykonany w stosunku 1 : 3 z dodaniem mleka wapiennego.

Kolejność czynności przy wykonywaniu wyprawy kamieniarskiej jest następująca: na podkład, który już związał, ale jeszcze jest świeży, narzuca się, po gruntownym jego zmoczeniu zaprawę szlachetną i zaciera mocną drewnianą packą, pierwszy raz bezpośrednio po narzuceniu, a drugi raz wtedy, kiedy wyprawa przestanie/się pocić, tj. gdy przestaje występować wilgoć przy naciśnięciu.
Wyprawę należy stale zwilżać i ochraniać przed gorącem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Obróbkę kamieniarską można wykonywać dopiero po dostatecznym stwardnieniu, tj. wtedy gdy przy uderzeniu dłutem poszczególne ziarna zostają przecinane, a nie wyłuskiwane. Czas potrzebny do takiego stwardnienia wynosi 5 do 7 dni, czasem nawet do 2 tygodni. Szczegółowy opis obróbki kamieniarskiej podajemy w rozdziale I i IV części III o obróbce sztucznych kamieni.
Zamiast obróbki kamieniarskiej stosuje się również spłukiwanie wyprawy (uprawnienia budowlane). Powinno się ono odbywać szybko, póki wyprawa jest jeszcze świeża. Polega ono na natryskiwaniu świeżej warstwy wyprawy silnym strumieniem wody, co wywołuje odpryskiwanie poszczególnych ziaren.

Dzięki temu wyprawa otrzymuje powierzchnię chropawą, naśladującą kamień naturalny. Wodę natryskujemy wężem z wodociągu lub ręczną pompką. Zwracamy uwagę, że strumień wody powinien posiadać taką siłę, aby wywołał odprysk ziaren, a nie spływanie wyprawy, jak to się dzieje przy wyprawie kroplowanej. Wyprawa ta może być zaliczona do grupy wypraw zmywanych. Została tutaj jednak opisana, gdyż skład mieszaniny (przewaga cementu) upodabnia ją do wyprawy kamieniarskiej (program egzamin ustny).

Fartuchy blaszane

Na zakończenie podajemy jeszcze kilka uwag ogólnych o wykonywaniu wypraw szlachetnych. Naczynia, w których rozrabia się tę zaprawę muszą być przedtem starannie oczyszczone, jak również wszelkie narzędzia, które będziemy używać. Zaprawę należy przygotowywać w dużych czystych gracach z dodaniem wody do konsystencji gęstej śmietany. Dodawanie wody musi być bardzo dokładne, aby ilość jej była w każdym za misie taka sama. Nie wolno murarzowi dolewać wody na rusztowaniu (opinie o programie).

Zaprawa winna być rozrobiona w gracy co najmniej na 15 minut przed użyciem, aby był czas na dostateczne rozpuszczenie się farby, co z kolei przyczyni się do równomiernego zabarwienia całej masy. Inaczej mogą powstać na powierzchni wyprawy plamy. Nie wolno pozostawić nie zużytej zaprawy na drugi dzień, a potem dolewać do niej wody.
Fartuchy blaszane na gzymsach, parapetach okiennych itp. Winny być wykonane tak, aby woda deszczowa spłukując kurz nie ściekała na elewację i nie brudziła jej. Dlatego też fartuchy należy na końcu odpowiednio zagiąć lub zakończyć rynienkami (segregator aktów prawnych).

Wszystkie wyprawy szlachetne wykonywamy możliwie bez przerw roboczych, w granicach widocznych na elewacji linii, np. między pilastrami, gzymsami itp. Przerwy w wyprawie na gładkiej płaszczyźnie są zawsze widoczne i szpecą elewację. Jeżeli jednak powierzchnie te są zbyt duże, aby je można było wykonać w ciągu jednego dnia, należy tak rozłożyć przerwy robocze, aby były one jak najmniej widoczne, np. na pionowym przedłużeniu krawędzi okien lub drzwi balkonowych.

Na zakończenie rozdziału o wyprawach szlachetnych należy jeszcze wspomnieć o wyprawach zewnętrznych wapiennych nie z piaskiem, lecz z drobnym grysikiem i mączką z mielonej cegły gruzowej. Wyprawa taka daje przyjemny, pastelowy kolor. Miał ceglany ma poza tym właściwości hydrauliczne. W Warszawie wykonano wiele takich wypraw wykorzystując gruz ceglany (np. wyprawę boniowaną (promocja 3 w 1).